دکتر ابراهیم نوری گوشکی

از نظر بنده، هر نهاد و سازمان با قدمتی بسیار که در این کشور در حوزه پزشکی وجود داشته باشد را باید یک سرمایه ملی ببینیم و همه پزشکان  چه متخصص چه عمومی باید برای حفظ آن بکوشیم، حتی اگر خوشایند رویکردهای ما نباشد یا با اندیشه‌های موسسان آن ها موافق نباشیم. به نظر می رسد وقت آن رسیده است، در این زمان که جامعه پزشکی کشور یکی از بحرانی‌ترین دوران‌های خود را می گذراند، همگی کمک کنیم تا انجمن علمی پزشکان عمومی ایران، به عنوان پایه پزشکی، نقشی تازه برای خود تعریف کند و دست یاری به همه رشته های پزشکی کشور دهد چرا که بهترین فرصت برای انتقال تجربه و دانش خود و همکاران معزز پزشکی به دور از جناح‌بندی‌های سیاسی و حتی بخشش علمی در آن خواهیم بود.

به گمانم اگر مقصر نخست اوضاع سلامت امروز کشور را سیاستگزارانی بدانیم که با ایجاد بی‌ثباتی‌های پی‌درپی، دانش پزشکی ایران را در دریایی از عدم‌اطمینان غرق کرده اند، مقصر دوم نخبگانی هستند که مهارت لازم را برای اینکه دور یک میز بنشینند و به طور جدی و مستمر با یکدیگر درباره علم و دانش پزشکی ایران صحبت  کنند ندارند. در واقع آن ها یا حاضر نیستند با هم بنشینند و به طور جدی درباره مسائل مهم علمی کشور بحث کنند یا اگر هم برای گفت‌وگو گرد هم جمع شوند، به سرعت گفت‌وگویشان به تنش کشیده می شود.

 به جرئت می توان گفت، با تجربه ای که در انجمن علمی  پزشکان عمومی ایران داشته ام، تاکنون هیچ جلسه‌ای در کشور نبوده که آن همه انجمن های علمی، با هم نشسته باشند و درباره دانش روز پزشکی  ایران گفت‌وگو کرده و تجربه‌های همدیگر را به اشتراک گذاشته و از مجموع آن ها به یک جمع‌بندی یا راه‌ حل برای یک مساله مهم کشور در حوزه پزشکی ایران رسیده باشند. حتی به جرئت می‌گویم که امکان ندارد بتوانیم برخی از این افراد را در کنار هم بنشانیم و گفت‌وگوی جدی درباره دانش پزشکی ایران راه بیندازیم.

من همیشه فکر می‌کردم «انجمن های علمی ایران» باید جایی باشد برای تعامل و گفت‌وگو و مباحثه  و تبادلات فکری علمی تا شاید از این گفت‌وگوها بتوانیم به راهکارهای دقیق‌تر و جدی‌تری برای بهبود اوضاع سلامت کشور دست یابیم و این انجمن ها بتوانند فارغ از گرایش‌های سیاسی، در مورد هر سیاست کلان و مهم ملی، به دولت‌ها مشاوره دهند و ماحصل گفت‌وگوهای مختلف فکری نخبگان را در اختیار دولت‌ها بگذارند. درواقع امید داشتم که این انجمن ها نقش یک اندیشکده ملی را برای دانش پزشکی ما بازی کند. اما «انجمن علمی پزشکان عمومی ایران» مثل بسیاری از نهادهای ما گرفتار انحصارگرایی‌ شده و بهتر است راه را برای نسل پرانرژی و نوگرا و خلاقی که در این سال‌ها بالیده است باز کنند تا شاید این گروه در محیطی گفت و گو محور، در کنار بزرگان دارای علم و تجربه، رشد کنند و از دانش ضمنی نسل‌های قبلی بهره ببرند و به دستاوردهای فکری تازه‌ای برسند. به نظر بنده، اگر به نسل جوانی که در دهه های اخیر در رشته پزشکی فارغ‌ تحصیل شده و تعلقات ایدئولوژیک ندارد و عصر دانش شبکه‌ای را به خوبی درک کرده است، فرصت دهیم تا بتواند فضای گفتمانی علم پزشکی را تغییر داده و بحث‌های نو دراندازد و نقدهای تازه بیاورند و گفتمانی تازه تولید کنند شاهد راهی نو در انجمن های علمی خواهیم بود.

لذا وقت آن است که انجمن علمی پزشکان عمومی ایران در راستای ماموریتی که در اساسنامه خود تعریف کرده، با اتکا به سرمایه اجتماعی پزشکی در تمامی رشته های عمومی و تخصصی حاصل ٣٠ سال تلاش علمی، دست به یک خانه‌تکانی جدی زند، پنجره‌ها را بگشاید و درها را به روی جوانان پرانرژی، پرانگیزه و نسل نو باز کند. ما نیازمند آنیم که یک «اتاق فکر ملی» در حوزه علم پزشکی و سلامت جامعه مانند دیگر علوم  داشته باشیم که به صورت منظم و منسجم و علمی درباره مسائل و بحران‌های سلامت جامعه ایران با دانش روزپزشکی بیندیشد، مراقبت کند و هشدار داده و به عنوان مشاوری امین به دولت‌ها، فارغ از جناح سیاسی‌شان، مشاوره دهد. اتاق فکری که همه نخبگان دانش روز پزشکی در آن رفت‌وآمد داشته باشند و حلقه‌های فکری از مکتب‌های گوناگون رشته های گروه پزشکی داشته باشد و بحث‌های جدی و دامنه‌داری را مطرح کند  و بتواند از همه داشته‌های فکری و اندیشه نخبگان علمی سلامت برای یافتن راهکارهای ملی بهره برد.

پس، بزرگان، پیشکسوتان و دلسوزان علم پزشکی ایران، لطفاً پنجره‌ها را بگشایید تا هوای انجمن تازه شود و درها را باز کنید و به تمام دانش‌آموختگان جوان علم پزشکی فراخوان دهید و زمینه را برای تجمیع دانش آشکار و ضمنی همه علاقه‌مندان به کشور و همه متخصصان علوم  پزشکی باز کنید. با این تعداد قابل توجه از دانش‌آموختگان پزشکی که اکنون درکشور ما وجود دارند، فرصتی بی‌نظیر است برای این انجمن که بتواند نقش خود را در حوزه اندیشه و سیاست‌گذاری دانش پزشکی در ایران بازی کند و بخت خود را بیازماید. روسای جمهور کشور نیاز دارند تا به یک نهاد علمی فراگیر در حوزه دانش پزشکی برای پیشبرد طرح های ملی حوزه سلامت اعتماد کنند و از آن مشورت بگیرند و مطمئن باشند که چنین نهادی فارغ از گرایش‌های سیاسی و ایدئولوژیک و با به کارگیری ظرفیت فکری همه اندیشمندان پزشکی و رویکردها و پارادایم‌ها، می‌تواند مناسبت‌ترین توصیه‌ها را در حوزه سلامت به آن ها داشته باشد و عمیق‌ترین نقدهای منصفانه را به سیاست‌های دانش پزشکی دولت وارد کند.

منتظریم تا بزرگان «انجمن علمی پزشکان عمومی ایران» دست به افق‌گشایی زنند. همانطور که  انتظار داریم دولت دست به افق‌گشایی بزند، در حالی که خودمان در حوزه حرفه‌ای خود از چنین کاری هراس داریم یا ناتوانیم؟ بر این اساس، امید جدی دارم که «انجمن علمی پزشکان عمومی ایران» برای بازسازی سرمایه اجتماعی خود اقدام کند و نگذارد این نهاد ارزشمند حدود ٣٢ ساله، که حضور و همکاری نخبگان و عالمان فراوانی را در کارنامه خود دارد، بیش از این به رکود بگراید و رو به اضمحلال بگذارد. پیشنهاد من این است که انجمن علمی پزشکان عمومی ایران به صورت خودکار هر فارغ‌ تحصیل رشته پزشکی در ایران را عضو خود بداند و برای او کارت عضویت افتخاری صادر کند و سپس طی فرآیندی ساده، همه دانش‌آموختگان علاقه‌مند پزشکی را به عضویت رسمی خود درآورد و با برگزاری انتخاباتی گسترده و در فضای رقابتی سالم، دست به نوسازی مدیران انجمن بزند و انجمن را به خانه تازه‌ای تبدیل کند و انرژی‌های آن ها را به سوی درانداختن گفتمان‌های اندیشه و راهی نو در حوزه علم پزشکی هدایت کند. امیدواریم چنین شود.

کلمات کلیدی: راه نو، دکتر ابراهیم نوری گوشکی، انجمن علمی پزشکان عمومی ایران، انتخابات، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی