به گزارش قدس آنلاین، امیرحسین صالحی یکی از اعضای هیات انتخاب سیزدهمین جشنواره پویانمایی تهران درباره برگزاری این رویداد هنری گفت: جشنواره پویانمایی به دلیل اهمیت و اعتباری که دارد همیشه هم محل چالش و هم محل رجوع انیمیشن‌های تولید شده در کشورمان است. شاید تنها تفاوت این دوره از جشنواره با دیگر دوره‌ها فاصله این جشنواره با دوره قبلی آن باشد.
صالحی افزود: دوره قبلی جشنواره به دلیل شیوع ویروس کرونا کمی دیرتر برگزار شد و به همین دلیل فاصله دوره قبل از سیزدهمین جشنواره بر خلاف گذشته، کمتر از دو سال بود و به همین دلیل نمی‌توان با بررسی فیلم‌های ارسال شده به این رویداد به یک ارزیابی کلی درباره تولیدات انیمیشن ایران رسید؛ چرا که تولید انیمیشن معمولاً زمان‌بر و زمان بیشتری برای آماده شدن آثار نیاز است. به همین دلیل بیشتر آثاری که به این دوره از جشنواره ارسال شده‌اند، آثاری هستند که به جشنواره قبل نرسیدند؛ به همین دلیل طبیعتاً تعداد و تنوع آثار در جشنواره‌های قبلی احتمالاً بیشتر بوده و شرایط مساعدتری برای ارزیابی کلیت سینمای انیمیشن ایران در آن دوره‌ها وجود داشته است.
او درباره شرایط سینمای انیمیشن در ایران گفت: این سینما در سال‌های اخیر رشد خوبی داشته و بازار انیمیشن از هر دو حیث هنری و تکنولوژیک در حال رشد است. بازار انیمیشن ایران هم در تعامل با جریان‌های خارجی قرار گرفته و شاهدیم که تعدد تولیدات ایرانی در قالب‌های فیلم بلند و کوتاه نشان از تغییر و رشد در سینمای انیمیشن دارد که به نظر من نسبت به گذشته شکل به‌روزتری داشته و رویکرد سینمای انیمیشن به صنعتی بودن نزدیک‌تر شده است. علاوه بر بالا رفتن تعداد تولیدات انیمیشن می‌توان به تعدد استودیوها و آثار موفق در عرصه‌های جهانی نیز اشاره کرد که به نظر من نشانی از همین رویکرد صنعتی شدن دارد.
کارگردان انیمیشن «ماجراهای میرزا بلد» درباره نقش جشنواره پویانمایی در رشد و صنعتی شدن این گونه سینمایی گفت: تمام فعالان انیمیشن در گذشته همه توجهشان به اتفاقات این جشنواره بود و در این جشنواره شاهد نوآوری‌ها و کارهای گرافیکی تازه ایرانی‌ها بودند و از آنجا که جشنواره پویانمایی به دلیل اعتبارش همیشه پذیرای آثار خارجی باکیفیت بوده، به محلی برای دیده شدن این آثار تبدیل شده است که شاید در دسترس نباشند. فعالان این حوزه می‌توانند آن‌ها را در این رویداد مشاهده کنند و با اتفاقات روز هنری در دنیا آشنا شوند. از طرفی بخش‌های مختلف این رویداد اعم از بخش کودک و نوجوان، سریال‌های انیمیشن، بخش دانشجویی و... باعث شده که به لحاظ محتوایی نیز شاهد یک تقسیم‌بندی باشیم که می‌تواند نگاه مراجعه‌کننده به جشنواره و تولیدکنندگان آثار را تخصصی‌تر کند.
صالحی درباره نقاط ضعف سینمای انیمیشن ایران گفت: مجموعه‌ای از فعالیت‌ها است که در نهایت، یک محصول انیمیشن را پدید می‌آورد. در مقاطعی گفته می‌شد که سینمای انیمیشن ایران در فیلمنامه ضعف دارد، ولی با وجود این پیشرفت‌ها ضعف و مشکلات متعددی در این عرصه وجود دارد که شاید یکی از مشکلات فیلمنامه باشد. یکی دیگر از مسائلی که انیمیشن ایران با آن درگیر است، مهاجرت فعالان این عرصه است. در واقع به نظر من مسئله اصلی این است که انیمیشن همچنان به جایگاه واقعی خود نرسیده است و به همین دلیل برای بررسی، آسیب‌شناسی و رفع ضعف‌های آن در بخش‌های مختلف برنامه‌ریزی چندانی وجود ندارد.
او ادامه داد: زمانی می‌توانیم به آسیب‌شناسی دقیق در این حوزه امیدوار باشیم که زیرساخت‌ها فراهم شوند و برنامه‌ریزی مشخصی وجود داشته باشد و ما چشم‌اندازی تعیین کنیم و بعد از زمان تعیین‌شده به بررسی نقاط قوت و ضعف خود برسیم. در این سال‌ها این سینما بیش از اینکه گفته شود به دلیل حمایت‌ها زنده مانده با فعالیت عاشقان انیمیشن به حیات خود ادامه داده است و ما نمی‌توانیم یک ساختار منسجم از فعالیت‌ها را ببینیم که آن را مورد بررسی قرار دهیم. به نظر من آنچه که می‌تواند تمام ضعف‌ها را در حوزه انیمیشن برطرف کند، استمرار تولیدات و تعاملش با بازار است، اگر این اتفاق رخ دهد معضلات اصلی انیمیشن به ناچار حل می‌شوند.
این کارگردان و انیمیشن‌ساز ایرانی در پایان درباره روند انتخاب آثار جشنواره پویانمایی گفت: من تا به حال در جشنواره پویانمایی جزو هیئت انتخاب نبودم و اولین تجربه‌ام را در این دوره کسب کردم. به نظر من روند انتخاب آثار بسیار منظم و دقیق بود و اپلیکیشنی برای رأی‌گیری و نمره دادن به آثار طراحی شده بود که باعث شد دقت بیشتری در انتخاب‌ها صورت گیرد.
نظر شما