علیقلی ایمانی ، مدیرعامل بنیاد ملی گندمکاران درخصوص تولید گندم در کشور نسبت به میزان تقاضایی که وجود دارد، گفت: باتوجه به ۲ میلیون هکتار کشت آبی و ۴ میلیون هکتار کشت دیم، تولید گندم در برخی سال ها به ۱۵ میلیون تن هم رسیده است.

البته این میزان نسبت به شرایط اقلیمی و آب و هوایی و میزان بارش ها متفاوت است. در سال زراعی که گذشت حدود ۱۳.۵۰۰ میلیون تن گندم تولید شد. نیاز گندم کشور متفاوت است و بستگی به موارد زیادی دارد.

ایمانی تاکید کرد: طبق گفته کارشناسان از مزرعه و سرِ زمین تا سفره مردم ضایعات آرد و گندم زیاد است و از زمانی که بذر بر روی زمین پراکنده می شود تا زمان برداشت و ریزش های گندم توسط کمباین ها، کامیون ها تا انبارداری، تبدیل گندم به آرد، توزیع آرد، نانوایی ها و بالاخره وقتی نان از چرخه مصرف انسانی خارج و خوراک دام می شود، حدود ۳۰ درصد ضایعات گندم و آرد وجود دارد.

وی افزود: بنابراین اگر بتوانیم مانع ضایعات آرد و گندم شویم و حتی آن را کاهش دهیم، با ۱۲ میلیون تن تولید گندم می توانیم نیاز کشور را در کل صنایع تامین کنیم و این قابلیت، توانایی و پتانسیل در کشور وجود دارد که نیازی به واردات نخواهیم داشت اما شرط آن حمایت از کشاورزان و جلوگیری از ضایعات در فرآیند تولید، تبدیل و مصرف است.

ایمانی درخصوص علت ضایعات ۳۰ درصدی و ارتباط آن با کشاورزی سنتی در کشور، گفت: بله، ما در حال حاضر از تکنولوژی و ابزار روز دنیا عقب هستیم و کمباین و کامیونی که در زمین ما کار می کند نباید ۱۰ درصد ریزش داشته باشد. ریزش ۱۰ درصدی در هر ۴ تن، ۴۰۰ کیلوگرم می شود. چرا ۴۰۰ کیلوگرم گندم کشاورزی که زحمت کشیده، زمین را آماده کرده و بذر پاشیده است و داشت کرده است، باید در مرحله برداشت از بین برود؟ میزان از بین رفتن گندم در یک هکتار ۴۰۰ کیلوگرم و در ۶ میلیون هکتار تقریبا ۲.۴ میلیون تن است و این رقم بسیار قابل توجه است.

وی در آخر گفت: در حال حاضر سرمایه گذاری در تولید و سود بانکی وام تولید کشاورز اصلا توجیه اقتصادی ندارد. کشاورز با سود ۲۰ درصد گندم تولید می کند و به بانک حدود ۳۰ درصد سود پرداخت می کند و این جوابگوی افزایش قیمت های نامتعارف که اصلا ثباتی هم ندارند، نیست.

ایمانی تاکید کرد: امروز قیمت سم، تراکتور، بذر و ... یک قیمت و ۱۰ روز دیگر یک قیمت دیگر است. اصلا ثبات قیمتی وجود ندارد که کشاورز براساس ثبات اقتصادی برنامه ریزی کند. این در حالی است که اگر کشاورز بداند که قیمت ها تغییر نمی کند با استقراض از بانک و وام، تولید را اقتصادی می کند، ولی در حال حاضر هزینه می کند و تورم از او جلو می زند و او عقب می ماند و دست آخر می شود یک کشاورز و تولیدکننده ای که درآمد ندارد ولی بدهکار شده است.