به گزارش قدس آنلاین، محمد رویانیان مدیرعامل سابق باشگاه پرسپولیس با انتقاد از وضعیت خصوصی سازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس توسط دولت، بزرگترین چالش در مسیر این رویداد بزرگ را نبود استراتژی مشخص برای واگذاری سهام این دو باشگاه به مردم دانست و تاکید کرد تا وقتی نگاه درستی برای انجام این کار در حلقه حاکمیت ورزش و مدیریت کلان دولت وجود نداشته باشد شاهد تکرار یک روند اشتباه و غلط در این مسیر خواهیم بود.
مدیرعامل سابق باشگاه پرسپولیس با اشاره به شعارهای تکراری و وعده های بی سرانجام در خصوص واگذاری سهام این دو باشگاه به بخش خصوصی به رفتارهای غیر مسوولانه و تصمیم گیری‌های نامرتبط برخی مسوولان دولتی در این حوزه اشاره کرد که در ادامه حاصل گفت و گو صریح قدس با محمد رویانیان را با هم مرور خواهیم کرد.
* یکی از بزرگترین چالش‌های موجود در جامعه ماجرای خصوصی سازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس است که در طول دهه های اخیر بارها وعده انجام آن مطرح شده اما انگار هیچ عزمی برای شکل گیری این پروسه نزد دستگاه ورزش وجود ندارد؟
- واقعا همین طور است که شما عنوان می کنید، مشکل کلیدی نبود برنامه ریزی و آینده نگری دستگاه ورزش و دولت است، ما بدون اینکه کوچکترین توجهی به تبعات و عوارش این کار داشته باشیم، صرفا یک وعده تو خالی را هر سال به مردم می دهیم اما دریغ از ذره ای اراده و پشتکار برای تحقق این مساله، به همین علت با وضعیت کنونی نه تنها این دو باشگاه خصوصی نمی‌شود بلکه یک روش غلط دائما در حال تکرار است.ما وقتی پیش بینی درستی نسبت به شرایط نداریم و آینده نگری منطبق بر واقعیت نداریم و صرفا با رفتار احساسی تنها به دنبال واگذاری هستیم طبیعی است که شرایط موجود پیش می آید، شما تصور می کنید با این مدل باید فرایند خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس به عنوان سرمایه بزرگ ورزش ایران موفقیت آمیز باشد! این روند نه تنها موفقیت آمیز نخواهد بود بلکه ما را به سمت ته دره هدایت خواهد کرد.
* راه حل برون رفت از وضعیت کنونی چیست؟
- اولین و آخرین روش برای خروج از این بن بست مشورت با صاحبنظران و متخصصان در حوزه واگذاری و بخش خصوصی است، مشورت نه به این معنا که فقط دور هم جمع شویم، چای و شیرینی بخوریم اما بعد از آن کار خودمان را دوباره تکرار کنیم،بلکه به سراغ روش های مدرن و کارآمد برویم که در دنیا از آنها استفاده شده و به نتیجه لازم رسیده، در آن صورت می توانیم شاهد خصوصی سازی واقعی این دو باشگاه باشیم. مشکل بزرگ اینجاست که مسوولان و تصمیم گیران ارشد در این حوزه نمی خواهند قبول کنند که رفتار آنها تا به امروز اشتباه و غلط بوده است، در حالی که اعتراف به اشتباه می تواند رمز خروج از وضعیت فعلی به حساب آید.
شما وقتی خودتان می دانید مسیرتان اشتباه است، طبیعتا برای اینکه این اشتباه را تکرار نکنید قطعا به دنبال مسیر درست می روید، تا زمان و سرمایه خود را از دست ندهید، اما انگار برخی افراد تمایلی به قبول اشتباه خود ندارند به همین علت دائم بر تصمیم و روش اشتباه خود پافشاری می کنند به همین دلیل نمی توانیم امیدوار به جبران اشتباه باشبم.
* در طول این مدت کسی برای مشورت با شما به سراغ شما آمد یا اینکه اراده ای برای جمع آوری نظر مشورتی در جریان این کار دیدید؟
مگر نظر من یا امثال من برای دوستان اهمیت دارد؟ حتی یک نفر هم سراغ من نیامد و این درد بزرگی است، البته که من متضرر نشدم اما این وسط فوتبال ایران بابت این نگاه های تک بعدی بیشترین ضرر را خواهد کرد. درد بزرگ من آنجاست که من تنها مدیرعامل باشگاه پرسپولیس بودیم که از مجمع باشگاه پرسپولیس حکم داشتم که خصوصی سازی را به اجرا در بیاورم اما حتی یک نفر هم به من زنگ نزد که بپرسد ایده تو برای انجام این کار چیست؟اصلا نظری داری یا نه؟!
* اگر شما این اختیار را از سوی مجمع پرسپولیس داشتید، چرا در آن مقطع اقدام به انجام این کار نکردید تا کار به اینجا کشیده نشود؟
- آن مقطع هم اجازه چنین کاری را به من ندادند، خیلی خنده دار است سه وزیر عضو کابینه که در مجمع پرسپولیس حضور داشتند، این اختیار را به من دادند که پرسپولیس را آماده واگذاری کنم، اما در نهایت دستگاه ورزش و دولت اجازه این کار را به من نداد! من قصد ندارم از فرد یا افراد خاصی نام ببرم اما همان افرادی که هنوز در بستر مدیریتی حضور دارند مانع این کار شدند، چون آنها از واگذاری این دو باشگاه به بخش خصوصی می ترسند، شاید هر آدم دیگری بود این حرف را نمی زند اما من با قاطعیت می گویم که دستگاه ورزش می ترسد که این دو باشگاه را واگذار کند، آنها از این ترس دارند که سهام این دو باشگاه دست چه کسی بیفتد!
ولی من معتقدم وقتی پلیس صدور گواهینامه و گذرنامه را به بخش خصوصی واگذار می کند، ثبت احوال صدور شناسنامه و کارت ملی را به بخش خصوصی واگذار می کند، چرا ما از واگذاری استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی واهمه داریم، پشت پرده این ترس چیست که اجازه نمی دهیم این کار انجام شود؟ وقتی یک شرکت تعریف درستی داشته باشد و دولت بتواند بر آن نظارت داشته باشد چرا از انجام این کار جلوگیری می کنید؟! مگر خصوصی سازی جزو تاکید مقام معظم رهبری نبوده پس چرا اجازه نمی دهید که این اتفاق رخ دهد؟مطمئنا شرکت خصوصی برنامه ریزی بهتری از دستگاه ورزش دارد، برنامه های درآمدزایی آنها مفیدتر از سیستم دولتی و نگاه حاکمیت در دولت و دستگاه ورزش است پس چرا نمی گذارید این اتفاق بزرگ رخ دهد؟
* مطمئنا اگر خصوصی سازی این دو باشگاه انجام شود، پرونده پر پیچ و خم حق پخش تلویزیونی را هم حل خواهد شد اما مقاومت در برابر خصوصی سازی باعث بلاتکلیف ماندن این موضوع هم شده است؟
صد در صد همین طور است، امروز بخش عمده ای از درآمد باشگاه ها در جهان از طریق حق پخش تلویزیونی و رایت تصویری مسابقات است اما در ایران این حق برای باشگاه های فوتبال حرام است، ما دائم اصرار داریم که باید حق پخش به حساب باشگاه ها بیاید اما انگار گوش شنوایی در کار نیست! داستان حق پخش هم مثل داستان خصوصی سازی شبیه داستان هزار و یک شب است که دائم وعده می دهیم اما از عمل خبری نیست.
* بخش عمده ای از هواداران معتقدند که این اتفاق به این راحتی رخ نخواهد داد، تا جایی که عده ای صاحبنظران و پیشکسوتان این ماجرا را یک خیال دور از واقعیت می دانند؟
- با وضعیت موجود توقع جز این را دارید؟ هر روز یک وعده تو خالی به مردم می دهند، یکی می گوید سه ماه دیگر، نفر بعدی می گوید چهار ماه دیگر، اما دریغ از یک اظهارنظر موثق، کاملا طبیعی است که مردم از این شرایط مایوس و ناامید شوند، حالا باید بروید یقه آن کسی را بگیرید که اجازه انجام این کار را نمی دهد، اما هیچ کسی توان توضیح خواستن از مقام بالادستی را ندارد!
به ولله خصوصی سازی شکستن شاخ غول نیست، قبل از اینکه وعده بدهیم، مسیر و بستر را برای واگذاری آماده کنیم، بعد به مردم قول بدهید، وعده فروشی هنر نیست، ما تا کی قرار است این بازی خسته کننده و تکراری را ادامه دهیم،مشکل بزرگ اینجاست که ما از اتفاقات اخیر عبرت نمی گیریم.
* در کنار این مسائل و وقایع عجیب و غریب نگرانی بزرگ افکارعمومی اینجاست که روند کنونی باعث واکنش تند نهادهای بین المللی فوتبال از جمله کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا شود، آن گاه تبعات تصمیم انضباطی AFC و FIFA برای ما سخت خواهد بود؟
- ما دوست داریم در این بخش حساسیت ایجاد شود و گرنه چه مشکلی در بخش ورزشی وجود دارد که ما تا به امروز مانع انجام خصوصی سازی در این دو باشگاه شده ایم، ما در بخش سیاسی و حوزه بین الملل مسائل و مبنای استراتژیک خودمان را داریم و یک قدم از مواضع و سیاست های نظام عقب نشینی نخواهیم کرد، مردم هم با آرمان های کشور و نظام هماهنگ هستند اما در این فقره ما هیچ محدودیتی نداریم که به واسطه آن از اجرای قانون طفره برویم. ما چرا در حوزه ورزش از دیپلماسی سود نمی بریم، وقتی امروز تمام توصیه ها برای اجرای قوانین داخلی و بین المللی است باید بپذیریم که نمی توانیم خارج از اصول و قواعد حرفه ای حرکت کنیم از این رو باید تا قبل از اینکه برای فوتبال و ورزش کشور هزینه ایجاد کنیم به سراغ خصوصی سازی این دو باشگاه برویم که مشکلی از این بابت برای ما رخ ندهد.
*با این مدل مدیریت تصور می کنید شرایط برای داشتن یک ورزش قوی وجود خواهد داشت، نکته‌ای که مقام معظم رهبری نیز به آن اشاره کردند و تاکید کردند ایران قوی نیاز به یک ورزش قوی دارد.
- ورزش به قدری در این کشور جای کار دارد که ما اگر 24 ساعته برای پیشرفت و توسعه آن زمان بگذاریم باز هم زمان کم می آوریم، من خودم در ورزش این مملکت کار کردم، در بخش های اجرایی کشور کار کردم می دانم که فضا برای فعالیت بسیار زیاد است،ولی استفاده نمی کنیم.
* خیلی ها اعتقاد دارند با این وضعیت سرنوشت مدیرعامل این دو باشگاه به یک شکل خواهد بود، دقیقا همان شرایطی که برای شما رخ داد، در حال حاضر برای درویش دوباره تکرار می‌شود.
- تا مادامی که نگاه مدیریتی در سطح کلان تغییری نکند، هیچ اتفاقی در فوتبال ایران رخ نخواهد داد، عدم ثبات در سطح کلان مدیریت دو باشگاه لطمه جبران ناپذیری به فوتبال ایران وارد خواهد کرد که در آینده ثمرات آن پدیدار خواهد شد.
نظر شما