آستان قدس رضوی محل نزول و صعود ملائک مقرب الهی است. در حدیثی از امام رضا(ع) نقل شده که فرمودند: همانا در خراسان مکانی است که در آینده محل رفت و آمد فرشتگان خواهد شد. پیوسته گروهی از ملائک از آسمان به این مکان فرود می‌آیند و گروهی از آنجا به آسمان صعود می‌کنند تا زمانی که در صور دمیده شود. به ایشان عرض شد: ای فرزند رسول خدا! این چه مکانی است؟ ایشان فرمودند: این مکان در سرزمین طوس واقع شده و باغی از باغهای بهشت است.» (امالی صدوق/ ص ۶۳)

هزار حج
احمد بن محمد بزنطی می‌گوید: در نامه‌ای از حضرت رضا خواندم که مرقوم داشته بودند: به شیعیان من این پیام را برسان که زیارت من معادل یک هزار حج است، از این رو به فرزند ایشان امام جواد (ع) عرض کردم: آیا هزار حج؟! ایشان فرمود: آری، بخدا قسم هزار هزار حج است، برای کسی که او را زیارت کند و بحق او عارف باشد. (عیون اخبار الرضا(ع)/ج۲/ص۲۵۷)

 بهشت از آن زائران حرم رضوی
حضرت جواد(ع) فرموده‌اند: «کسی که قبر پدرم را زیارت کند، بهشت مال او است. (کامل الزیارات/ص۳۰۳)
«من برای آن کس که مزار پدرم علیه السلام را در طوس زیارت کند، در صورتی که عارف بحق او باشد، ضامن بهشت می‌باشم از جانب خداوند متعال». (عیون اخبار الرضا/ج۲/ص ۲۵۶)
محمد بن حسن بن احمد بن ولید می‌گوید: از ابوجعفر امام جواد پرسیدم: چه ثوابی برای کسی است که پدرت را در خراسان زیارت کند؟ فرمود: الجنه و ا... الجنه و ا... به خدا سوگند بهشت، به خدا سوگند بهشت. (همان)
در کنار فضایلی که برای زیارت امام رضا بیان شده است، سفارش شده است که این زیارت باید با معرفت باشد، بدین معنا که حق و مقام زیارت شونده را بداند؛ یعنی، بداند که اطاعت از امام واجب و پیروی از راه و روش او دستور دینی است و به یقین یکی از مؤثرترین و مهم‌ترین راه‌های شناخت و ایجاد ارتباط قلبی و فکری با معصومین؛ زیارت و حضور در حرم‌های ایشان است. محمد بن سلیمان از امام جواد درباره مردی پرسید که پس از انجام دادن اعمال حج به زیارت رسول خدا و امیرمؤمنان می‌رود و آنها را با معرفت زیارت می‌کند. آن حضرت معرفت را چنین بیان می‌کند: «بداند که حجت خداوند بر روی زمین و بهترین طریق شناخت و ارتباط با حضرت حق است. (بحار الانوار/ج ۹۹.ص۳۷)
انسان در سایه سار زیارت درمی‌یابد که ضمن حرمت نهادن به مقام والای امامت و ولایت، باید در عرصه‌های معنوی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، امام را پیشوا و مقتدا قرار داده به حق پیروی کند و این پیروی و پذیرش امامت را باور داشته باشد و زندگی بدون امامت را، زندگی در جهالت و گمراهی بداند (من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه). (فلسفه زیارت و آیین آن/جوادی آملی/ ص۹۳)
بنابراین، زائر هنگامی، عارف به حق امام است و به ولایت و حرمت وی آگاهی دارد و از او پیروی می‌کند که او را معصوم، افضل و اعلم از دیگران، جانشین رسول خدا و منصوب از جانب خدا بداند، اوامر و دستورهایش را اوامر الهی بشمارد، تبعیت از وی را در تمام امور زندگی واجب بداند، با اقتدا و پیروی از سیره و سنت او خط سیر زندگی خود را ترسیم کند.