در این باره چند نکته باید ذکر شود :

۱- مقاومت عراق یا همان الحشدالشعبی و گروه‌های وابسته به آن، سازمان‌هایی قانونی هستند که در ساختار سیاسی کشور رافدین زیرمجموعه نخست‌وزیری محسوب می‌شوند و حقوق و مزایای خود را از دولت دریافت می‌کنند.

۲- مقاومت عراق ایدئولوژی ضد صهیونیستی داشته و خود را معتقد به ایدئولوژی ولایت فقیه معرفی می‌کند و از جنبه ایدئولوژیکی انگیزه بالایی برای مبارزه با اسرائیل دارد.

۳- این گروه‌ها با توجه به جایگاه مهم ژئوپلتیکی عراق نقشی مهم در منطقه دارند و پیشرفت‌های تکنولوژیکی که با کمک ایران کسب کرده‌اند، سبب شده روز به روز جایگاه خود را به عنوان یک سازمان نظامی قدرتمند ارتقا دهند.

۴- مقاومت عراق دربرابر کشورهای خائن عربی موضع‌گیری علنی و منفی داشته و در مواقعی آنان را به تهدید واکنش کرده است؛ نکته این است اگر قرار بر برخورد و تنبیه دولت‌های خائن عربی حامی اسرائیل باشد، عمل گروهی عرب برای جهان عرب پذیرفته‌تر از دیگران خواهد بود.

۵- جمهوری اسلامی سعی دارد از طریق انتقال فناوری و تجربیات خود به ملت‌های عربی دارای انگیزه مبارزه با اسرائیل، آن‌ها را به خودکفایی رسانده و جغرافیای امت اسلام را مسلح کند تا بدون نیاز به ایران بتوانند وظایف انقلابی خود را به انجام رسانند.

۶- این موفقیت‌ها به‌ویژه در عراق و لبنان می‌تواند الگویی موفق برای سایر ملت‌هایی باشد که زیر یوغ و سلطه حکومت‌های دیکتاتوری حامی غرب هستند.

۷- حملات اخیر مقاومت عراق نشان از تکثر جبهه‌های ضداسرائیلی دارد و تقسیم کار اضلاع محور مقاومت علیه اسرائیل را نشان می‌دهد. در واقع بار مبارزه با اسرائیل تنها روی دوش حزب‌الله لبنان و سازمان‌های فلسطینی مانند حماس و جهاد نیست، بلکه تمام ملت‌های اسلامی که انگیزه مبارزه با صهیونیست‌ها را دارند توسط ایران تجهیز و سازماندهی شده و می‌شوند.

۸- در پایان باید گفت مقاومت عراق تجربه‌ای موفق از سازماندهی جوانان مسلمان با فتوای مرجعیت شیعه است که می‌تواند در سایر کشورهای منطقه مانند بحرین و کویت گسترش یابد و با حداقل هزینه و امکانات، مهم‌ترین متحد غرب در غرب آسیا را به چالش بکشد.