خلیل‌زاده، کنعانی‌زادگان، قدوس، جهانبخش، طارمی، سردار، بیرانوند، حردانی، محمدی، ترابی و...امیرقلعه‌نویی از کدام جوان‌گرایی حرف می‌زند؟

آیا او واقعاً در عمل تیم ملی را به سمت جوان‌گرایی برده است یا تمام آن وعده‌هایی که سرمربی تیم ملی درباره جوان کردن تیم ملی داد، نوعی بازی رسانه‌ای بوده است؟ در بازی با ازبکستان کاملاً هویدا شد که امیرقلعه‌نویی هیچ انگیزه‌ای برای جوان کردن تیم ملی ندارد. ترکیب اول او کاملاً گویای حس درونی‌اش نسبت به آینده کاری‌اش درتیم ملی است و قلعه‌نویی قصدی برای افزایش تعداد بازیکان جوان ندارد.

او درجریان بازی با ازبکستان تنها علی قربانی را به عنوان بازیکن جوان و نو رسیده در ترکیب قرارداد و دقایقی به این بازیکن میدان داد اما باقی تعویض‌های او همان‌هایی بودند که بارها و بارها درترکیب اصلی تیم ملی قرارگرفته‌اند. درترکیب اصلی تیم ملی مقابل ازبکستان امید نورافکن شاید از دیدگاه قلعه‌نویی بازیکنی جوان به حساب آید، اما این بازیکن در دوران حضور کی‌روش نیز سابقه دعوت و حتی بازی درترکیب تیم ملی را دارد و در۲۶ سالگی هرگز بازیکن جوانی به حساب نمی‌آید.

سرمربی تیم ملی با اصرار بیش از حد به بازی گرفتن از شجاع خلیل‌زاده در ترکیب اصلی تیم ملی نشان داد بازی گرفتن از حزباوی مقابل هنگ کنگ اقدامی ادامه دار از سوی او نبوده و گرنه امیر در دیداری که تیم ملی میزبان بود و از فرصت خوبی برای میدان دادن به کم تجربه‌ها سود می‌برد، می‌توانست در این راه قدم‌هایی بردارد و تیم ملی را به سمتی ببرد که بیشتر شاهد حضور بازیکنان کم تجربه و کمتر دیده شده حرکت دهد. پرواضح است که امیرقلعه‌نویی با این راهبرد درحال ساختن تیمی است که کمترین تغییری را نسبت به گذشته نداشته باشد.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.