محققان دریافتند قرار گرفتن بیشتر در معرض نور در شب، بین ساعت ۱۲:۳۰ نیمه شب تا ۶ صبح، با افزایش خطر ابتلاء به دیابت نوع ۲ مرتبط است.

به گفته محققان، این علت احتمالاً به این دلیل است که نور بر الگوهای خواب تأثیر می‌گذارد، که برای حفظ حساسیت به انسولین سالم و سطح قند خون پایدار مهم هستند.

«اندرو فیلیپس»، محقق ارشد و استادیار پزشکی و بهداشت عمومی در دانشگاه فلیندرز استرالیا، در بیانیه‌ای گفت: «قرار گرفتن در معرض نور در شب می‌تواند ریتم شبانه‌روزی ما را مختل کند و منجر به تغییراتی در ترشح انسولین و متابولیسم گلوکز شود.»

وی ادامه داد: «تغییرات در ترشح انسولین و متابولیسم گلوکز ناشی از اختلال در ریتم شبانه روزی بر توانایی بدن در تنظیم سطح قند خون تأثیر می‌گذارد که در نهایت می‌تواند منجر به ابتلاء به دیابت نوع ۲ شود.»

برای این مطالعه، محققان داده‌های حدود ۸۵۰۰۰ فرد سالم بدون دیابت را تجزیه و تحلیل کردند.

شرکت‌کنندگان به مدت یک هفته دستگاه‌هایی را روی مچ دست خود می‌بستند که سطح قرار گرفتن در معرض نور آنها را در روز و شب ردیابی می‌کرد و حدود ۱۳ میلیون ساعت داده حسگر نور را جمع‌آوری می‌کرد.

این تیم سپس شرکت کنندگان را به مدت ۹ سال پیگیری کردند تا ببینند آیا آنها به دیابت نوع ۲ مبتلا شده اند یا خیر.

آنها حتی پس از در نظر گرفتن عوامل دیگری مانند سبک زندگی، الگوهای خواب، شیفت کاری، رژیم غذایی و سلامت روان، خطر ابتلاء به دیابت نوع ۲ را برای افرادی که در شب در معرض نور بودند، بیشتر دیدند.

علاوه بر این، این اثر وابسته به دوز بود: سطوح بالاتر نور روشن‌تر باعث افزایش بیشتر خطر دیابت می‌شود.

فیلیپس گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که کاهش قرار گرفتن در معرض نور در شب و حفظ یک محیط تاریک ممکن است راهی آسان و ارزان برای جلوگیری یا به تأخیر انداختن ابتلاء به دیابت باشد.»