به گزارش گروه فرهنگی قدس، محمد خراسانی زاده مدیرکل هنرهای تجسمی و سرپرست موزه هنرهای معاصر تهران در حاشیه گردهمایی خبرنگاران در موزه، با حضور در باغ مجسمه موزه هنرهای معاصر به تشریح وضعیت بازارچه لاله و تصمیماتی که برای این فضا گرفته شده، اشاره کرد و گفت: ماجرای بازارچه لاله به سال ۱۳۶۸ بر می گردد. این فضا که در سند ملکی موزه هنرهای معاصر به عنوان بخشی از زمین موزه درج شده است همان سال در یک بازه زمانی یک ساله با ۷۵ غرفه در حوزه تخصصی هنر در اختیار وزارت کار قرار گرفت و تعدادی از غرفه هایی که در حوزه صنایع دستی و هنرهای سنتی در این بازارچه مستقر و فعال بودند را تحت عنوان طرح خوداشتغالی برای یک سال اسکان دادند.

به گفته خراسانی زاده؛ در تفاهم نامه هم ذکر شده بود که هیچ کس بدون هماهنگی حق اضافه کردن غرفه و یا ایجاد تغییراتی در این فضا را ندارد و بعد از پایان یک سال این مهلت تمام خواهد شد و غرفه ها هم باید تخلیه شوند اما متاسفانه این تفاهم نامه در سال های بعدی تمدید شد، البته در برخی سال ها هم تمدید نشد و همچنان این غرفه ها فعال بودند.

سرپرست موزه هنرهای معاصر تهران تصریح کرد: در حال حاضر کسبه بازارچه لاله که از همسایگان محترم ما هستند نه به موزه اجاره ای می دهند و نه به وزارت کار و اینجا را کاملاً به شیوه ای غیرقانونی در اختیار گرفتند بدون اینکه سند یا سرقفلی داشته باشند و متاسفانه برخی غرفه ها هم فروخته شده اند.

وی با تاکید بر اینکه ماجرای بازارچه از جمله مسائلی است که باید پیگیری شود، متذکر شد: هر متر این فضا برای هنرمندان ماست و ما حق نداریم به راحتی آن را در اختیار دیگران بگذاریم. لذا برای به نتیجه رسیدن کار نیاز به همکاری دستگاه های امنیتی و سازمان شهرداری داریم و حل این مسئله یک عزم ملی می طلبد. ضمن اینکه نباید افرادی که اینجا مستقر هستند هم آسیب ببیند.

خراسانی زاده با بیان اینکه با همراهی و کمک شهرداری دو اتفاق مهم رخ خواهد داد، ادامه داد: پس از خالی شدن محوطه بازارچه، فضای زیرزمین در اختیار شهرداری قرار می گیرد تا پارکینگ ساخته شود؛ چون ما چالش ترافیکی جدی داریم و موزه فرش و هنرهای معاصر پارکینگ ندارد؛ در فضای بالای پارکینگ هم ساختمان شماره دو موزه ساخته خواهد شد و آن را به عنوان فضایی برای گنجینه آثار در نظر گرفتیم.

وی با تاکید بر دلایلی که خرید آثار هنری را با مشکل مواجه کرده، یادآور شد: اتفاقاً یکی از دلایلی که نمی توانیم اثر جدید بخریم همین کمبود فضا است و فقط بحث مالی مطرح نیست. به همین جهت ۱۳_ ۱۴ نوع کاربری برای این فضا در نظر گرفته‌ایم و باید دیوار، نگارخانه و فضایی برای نشست های تخصصی و ارائه هنرهای دیجیتال ایجاد کنیم.

همانطور که گفتم این کار یک عزم ملی می خواهد و اینکه چرا تا امروز به نتیجه نرسیده به این دلیل است که به صورت انفرادی آن را پیگیری کردیم و طبیعتاً موزه به تنهایی نمی تواند این مسئله را حل کند. خوشبختانه مجموعه شهرداری کاملاً همراه است، اما مدیریت این فرایند اجتماعی کار شهرداری نیست و باید دستگاه های امنیتی هم ورود کنند.