به گزارش قدس خراسان، هر بشری آرزو دارد نسل او از پاکان و صالحان باشد و به نصرت خداوند متعال به هدایت مخلوقات بپردازد. این سنت و روش انبیا(ع) بوده و عالمان دینی اسلام نیز در این امر پیشتاز بوده‌اند و وقتی به پیشینه یا نسل بعدشان می‌نگریم درخشندگی را در اولاد صالح آن‌ها می‌بینیم.
مشهد مقدس به واسطه قبر مطهر علی بن موسی‌الرضا(ع) هیئت‌ها و حسینیه‌های بسیاری دارد و همچنین وعاظ توانمند و مداحان مخلص که نام آن‌ها بر تارک این حسینیه‌ها و تکیه‌ها سایه انداخته است. حسینیه واعظ شهیدی یکی از آن‌هاست که روضه‌خوانی در آن به یک و نیم سده اخیر برمی‌گردد.
دهه آخر صفر این فرصت را فراهم کرد تا نسل پربرکت خاندان واعظ شهیدی را با مصاحبه از نسل پنجم آن به مخاطبان خود معرفی کنیم که مشروح آن را در گفت‌وگو با محمدمهدی واعظ شهیدی می‌خوانید.
خیابان امام رضا(ع) هر ساله ایام محرم و صفر مملو از حضور زائران و مجاوران برای حضور در مراسم عزاداری مهدیه مشهد، حسینیه‌های مختلف و هیئت‌های بزرگ است. در میان آن‌ها روضه‌خوانی در حسینیه واعظ شهیدی قدمتی به وسعت پنج نسل دارد. چه عواملی موجب شده عزاداری این حسینیه با سابقه طولانی همچنان پرشور و البته با حفظ سنت قدیمی و به دور از آسیب‌های عزاداری برگزار شود؟
جد اعلای ما به نام آیت‌الله عبدالرحیم واعظ عیدگاهی در یک سده و نیم اخیر در همین مکان فعلی حسینیه یعنی امام رضا(ع)۴ خانه‌ای را بنا می‌کند که مراحل ساخت آن با بقیه ساختمان‌سازی‌ها متفاوت بود. او می‌خواست در خانه‌ای زندگی کرده و روضه سیدالشهدا(ع) را برگزار کند که گِل آن خانه از اشک بر مصائب اهل‌بیت(ع) باشد. خودش پا به پای کارگرها همراه بود و روضه می‌خواند؛ کارگرها هم هنگام ساخت گِل بنا اشک می‌ریختند و گِل این خانه با اشک بر اباعبدالله(ع) عجین شده بود. اگر می‌بینید عزاداری در این مکان از هر نوع آسیب‌ها محفوظ مانده میراث جد ماست. البته نام خانوادگی ما و اسم این حسینیه نیز ارثیه جد بزرگوار ماست.
چه جالب پیش از اینکه نام خانوادگی در کشور رسمیت پیدا کند شما وارث نام جد اعلای خود در فامیل و اسم حسینیه شده‌اید.
درسته. آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحیم عیدگاهی در هفتم خرداد سال ۱۲۹۵ شمسی همزمان با سالروز شهادت امام موسی کاظم(ع) در مسیر بازگشت از حرم مطهر امام رضا(ع) به سمت منزل در کوچه صدرالأطبا نزدیک فلکه قدیمی حضرت به ضرب دو گلوله به چشم و مغز آسمانی شد. پیکر وی در رواق دارالسیاده حرم مطهر رضوی زیر چهلچراغ مدفون شد. لقب شهیدی از آن زمان به خانواده‌اش داده شد.
چرا در حسینیه واعظ شهیدی بیشتر از شیخ مرتضی واعظ شهیدی و محمد واعظ شهیدی یاد می‌شود؟
چون آشیخ مرتضی همیشه آرزو داشت خانه‌اش حسینیه شود و این آرزو پس از حیاتش توسط نوه وی، محمد واعظ شهیدی برآورده شد.
جد اعلای ما حاج شیخ عبدالرحیم عیدگاهی هر صبح جمعه مراسم عزاداری و توسل به حضرت اباعبدالله(ع) را در خانه خودش در کوچه امام رضا(ع)۴ فعلی برگزار می‌کرد. پس از شهادت او، فرزندش آشیخ مرتضی واعظ شهیدی عیدگاهی راهش را ادامه می‌دهد و این روضه از صبح‌های جمعه به ایامی همچون سه شب احیا و شب‌های جمعه ماه رمضان تسری پیدا می‌کند، اما از زمان پدرم مراسم حسینیه به طور گسترده‌تری در حال برگزاری است به طوری که اکنون می‌توان گفت در ۱۲ماه سال حدود چهار ماه در این حسینیه مراسم برگزار می‌شود.
پس می‌توان گفت این حسینیه یادگار محمد واعظ شهیدی است؟
بله. پدرم که از تمکن مالی برخوردار بود به آرزوی پدربزرگ خود آشیخ مرتضی واعظ شهیدی جامه عمل می‌پوشاند و خانه‌ای که میراث شیخ عبدالرحیم و پس از او محل زندگی شیخ مرتضی بوده را از ورثه خریداری کرده و به همراه چند خانه مجاور تخریب و این حسینیه را در سال ۱۳۶۳ بنا می‌کند.
بنایی که این روزها میزبان عزاداران حسینی است پیش‌تر مثل تمام خانه‌های قدیمی اندرونی و بیرونی داشت. اندرونی خانه شامل دو اتاق ساده و آشپزخانه بود که خودشان زندگی می‌کردند و بیرونی آن نیز دو حیاط داشت که مراسم در آنجا برگزار می‌شد.
این حسینیه که اکنون در چهلمین سال تأسیس خود قرار دارد، در ابتدا متولی آن پدرم بوده و با درگذشت وی، از خرداد سال ۱۳۹۳ تولیت آن را بنده بر عهده دارم. طبق وصیت‌نامه پدرم گرداننده حسینیه، فرزندان پسر خانواده واعظ شهیدی هستند .
حسینیه واعظ شهیدی با قدمت ۴۰ سال و روضه‌خوانی پیش از آن در منزل جدتان آشیخ مرتضی واعظ شهیدی قطعاً میزبان بزرگان و علما هم بوده است.
بله همین طور است. از قدیم تا به امروز بزرگان و علمای نه تنها مشهد بلکه کشور به روضه‌خوانی اجداد ما و البته حسینیه می‌آمدند که از جمله آن‌ها امام راحل و رهبر معظم انقلاب بوده‌اند. امام جمعه مشهد نیز چند سالی است منبر روزهای تاسوعا و عاشورا را در خدمتشان هستیم. همچنین پیش از اینکه حسینیه امام رضا(ع) در خیابان هاشمی‌نژاد به همت مرحوم تولیت فقید آستان قدس رضوی ساخته شود، او مقید بود تاسوعا و عاشورا را در حسینیه ما برای عزاداری تشریف بیاورد.
چای و نان قاق یادگاری از روضه‌های سنتی و قدیم بوده و خوب است همچنان شما در حسینیه واعظ شهیدی بر این پذیرایی اهتمام دارید.
قدیم‌ها از سحر پس از نماز صبح بانوان خانواده به حسینیه می‌آمدند، چای آتشی می‌گذاشتند. بعدها که نفت آمد با نفت چای را درست می‌کردند. عده‌ای قند می‌شکستند، عده‌ای نان‌های قاق را تکه می‌کردند. بعد هم که میهمان‌ها می‌آمدند تا ظهر پذیرایی می‌کردند. این سنت پذیرایی از قدیم بوده و در حال حاضر هم با نان قاق و چای از میهمان‌ها پذیرایی می‌کنیم و البته در مناسبت‌هایی مثل تاسوعا و عاشورا وعده ناهار و شام هم داریم. این روضه هم مانند بسیاری از روضه‌های قدیمی از ساعت ۶:۱۵ آغاز می‌شود و تا ساعت ۱۱:۳۰ میزبان عزاداران سیدالشهدا(ع) است.
چرا دو جد شما شیخ عبدالرحیم و شیخ مرتضی در حرم مطهر رضوی دفن هستند و پدرتان در حسینیه؟
پدرم را طبق وصیتش در شبستان حسینیه دفن کردیم. او می‌خواست جایی دفن شود که محل روضه‌خوانی برای اهل بیت(ع) است. البته او خودش روضه‌خوان سیدالشهدا(ع) بود.
حتماً در حسینیه خودش هم مرثیه‌خوانی داشته؟
پدرم معتقد بود باید بهترین‌ها را برای مستمعان و این حسینیه انجام داد و این تأکید را به ما هم داشت که کم و کسری برای حسینیه نگذاریم و با حساسیت زیاد برنامه‌ها را بر همان سنت قدیم و روال همیشگی اجرا کنیم. حالا هم تمام تلاش ما این است که بتوانیم برنامه‌ها را به همان روال سابق اجرا کنیم.
پدرم صدای خوبی داشت و برای سیدالشهدا(ع) با اخلاص خدمت می‌کرد حتی با نفس گرمش. بنده هم توفیق مداحی در حسینیه را دارم که آن را میراث پدر خود می‌دانم.
موقوفه‌هایی هستند که منبع درآمدی برای هیئت‌ها و حسینیه‌ها هستند. در پایان مصاحبه می‌خواهیم بدانیم این حسینیه باعظمت خاندان واعظ شهیدی چنین سرمایه‌ای برای مخارج دارد؟
متأسفانه خیر. پدرم وقتی این حسینیه را از اموال خود خارج کرد، الحمدلله تاکنون با کمک خود حضرات معصومین(ع) این مجالس‌ها برگزار شده و ما فقط خدمتگزار این مجالس بوده‌ایم.
خیابان امام رضا(ع) هر ساله ایام محرم و صفر مملو از حضور زائران و مجاوران برای حضور در مراسم عزاداری مهدیه مشهد، حسینیه‌های مختلف و هیئت‌های بزرگ است. در میان آن‌ها روضه‌خوانی در حسینیه واعظ شهیدی قدمتی به وسعت پنج نسل دارد. چه عواملی موجب شده عزاداری این حسینیه با سابقه طولانی همچنان پرشور و البته با حفظ سنت قدیمی و به دور از آسیب‌های عزاداری برگزار شود؟
جد اعلای ما به نام آیت‌الله عبدالرحیم واعظ عیدگاهی در یک سده و نیم اخیر در همین مکان فعلی حسینیه یعنی امام رضا(ع)۴ خانه‌ای را بنا می‌کند که مراحل ساخت آن با بقیه ساختمان‌سازی‌ها متفاوت بود. او می‌خواست در خانه‌ای زندگی کرده و روضه سیدالشهدا(ع) را برگزار کند که گِل آن خانه از اشک بر مصائب اهل‌بیت(ع) باشد. خودش پا به پای کارگرها همراه بود و روضه می‌خواند؛ کارگرها هم هنگام ساخت گِل بنا اشک می‌ریختند و گِل این خانه با اشک بر اباعبدالله(ع) عجین شده بود. اگر می‌بینید عزاداری در این مکان از هر نوع آسیب‌ها محفوظ مانده میراث جد ماست. البته نام خانوادگی ما و اسم این حسینیه نیز ارثیه جد بزرگوار ماست.
چه جالب پیش از اینکه نام خانوادگی در کشور رسمیت پیدا کند شما وارث نام جد اعلای خود در فامیل و اسم حسینیه شده‌اید.
درسته. آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحیم عیدگاهی در هفتم خرداد سال ۱۲۹۵ شمسی همزمان با سالروز شهادت امام موسی کاظم(ع) در مسیر بازگشت از حرم مطهر امام رضا(ع) به سمت منزل در کوچه صدرالأطبا نزدیک فلکه قدیمی حضرت به ضرب دو گلوله به چشم و مغز آسمانی شد. پیکر وی در رواق دارالسیاده حرم مطهر رضوی زیر چهلچراغ مدفون شد. لقب شهیدی از آن زمان به خانواده‌اش داده شد.
چرا در حسینیه واعظ شهیدی بیشتر از شیخ مرتضی واعظ شهیدی و محمد واعظ شهیدی یاد می‌شود؟
چون آشیخ مرتضی همیشه آرزو داشت خانه‌اش حسینیه شود و این آرزو پس از حیاتش توسط نوه وی، محمد واعظ شهیدی برآورده شد.
جد اعلای ما حاج شیخ عبدالرحیم عیدگاهی هر صبح جمعه مراسم عزاداری و توسل به حضرت اباعبدالله(ع) را در خانه خودش در کوچه امام رضا(ع)۴ فعلی برگزار می‌کرد. پس از شهادت او، فرزندش آشیخ مرتضی واعظ شهیدی عیدگاهی راهش را ادامه می‌دهد و این روضه از صبح‌های جمعه به ایامی همچون سه شب احیا و شب‌های جمعه ماه رمضان تسری پیدا می‌کند، اما از زمان پدرم مراسم حسینیه به طور گسترده‌تری در حال برگزاری است به طوری که اکنون می‌توان گفت در ۱۲ماه سال حدود چهار ماه در این حسینیه مراسم برگزار می‌شود.
پس می‌توان گفت این حسینیه یادگار محمد واعظ شهیدی است؟
بله. پدرم که از تمکن مالی برخوردار بود به آرزوی پدربزرگ خود آشیخ مرتضی واعظ شهیدی جامه عمل می‌پوشاند و خانه‌ای که میراث شیخ عبدالرحیم و پس از او محل زندگی شیخ مرتضی بوده را از ورثه خریداری کرده و به همراه چند خانه مجاور تخریب و این حسینیه را در سال ۱۳۶۳ بنا می‌کند.
بنایی که این روزها میزبان عزاداران حسینی است پیش‌تر مثل تمام خانه‌های قدیمی اندرونی و بیرونی داشت. اندرونی خانه شامل دو اتاق ساده و آشپزخانه بود که خودشان زندگی می‌کردند و بیرونی آن نیز دو حیاط داشت که مراسم در آنجا برگزار می‌شد.
این حسینیه که اکنون در چهلمین سال تأسیس خود قرار دارد، در ابتدا متولی آن پدرم بوده و با درگذشت وی، از خرداد سال ۱۳۹۳ تولیت آن را بنده بر عهده دارم. طبق وصیت‌نامه پدرم گرداننده حسینیه، فرزندان پسر خانواده واعظ شهیدی هستند .
حسینیه واعظ شهیدی با قدمت ۴۰ سال و روضه‌خوانی پیش از آن در منزل جدتان آشیخ مرتضی واعظ شهیدی قطعاً میزبان بزرگان و علما هم بوده است.
بله همین طور است. از قدیم تا به امروز بزرگان و علمای نه تنها مشهد بلکه کشور به روضه‌خوانی اجداد ما و البته حسینیه می‌آمدند که از جمله آن‌ها امام راحل و رهبر معظم انقلاب بوده‌اند. امام جمعه مشهد نیز چند سالی است منبر روزهای تاسوعا و عاشورا را در خدمتشان هستیم. همچنین پیش از اینکه حسینیه امام رضا(ع) در خیابان هاشمی‌نژاد به همت مرحوم تولیت فقید آستان قدس رضوی ساخته شود، او مقید بود تاسوعا و عاشورا را در حسینیه ما برای عزاداری تشریف بیاورد.
چای و نان قاق یادگاری از روضه‌های سنتی و قدیم بوده و خوب است همچنان شما در حسینیه واعظ شهیدی بر این پذیرایی اهتمام دارید.
قدیم‌ها از سحر پس از نماز صبح بانوان خانواده به حسینیه می‌آمدند، چای آتشی می‌گذاشتند. بعدها که نفت آمد با نفت چای را درست می‌کردند. عده‌ای قند می‌شکستند، عده‌ای نان‌های قاق را تکه می‌کردند. بعد هم که میهمان‌ها می‌آمدند تا ظهر پذیرایی می‌کردند. این سنت پذیرایی از قدیم بوده و در حال حاضر هم با نان قاق و چای از میهمان‌ها پذیرایی می‌کنیم و البته در مناسبت‌هایی مثل تاسوعا و عاشورا وعده ناهار و شام هم داریم. این روضه هم مانند بسیاری از روضه‌های قدیمی از ساعت ۶:۱۵ آغاز می‌شود و تا ساعت ۱۱:۳۰ میزبان عزاداران سیدالشهدا(ع) است.
چرا دو جد شما شیخ عبدالرحیم و شیخ مرتضی در حرم مطهر رضوی دفن هستند و پدرتان در حسینیه؟
پدرم را طبق وصیتش در شبستان حسینیه دفن کردیم. او می‌خواست جایی دفن شود که محل روضه‌خوانی برای اهل بیت(ع) است. البته او خودش روضه‌خوان سیدالشهدا(ع) بود.
حتماً در حسینیه خودش هم مرثیه‌خوانی داشته؟
پدرم معتقد بود باید بهترین‌ها را برای مستمعان و این حسینیه انجام داد و این تأکید را به ما هم داشت که کم و کسری برای حسینیه نگذاریم و با حساسیت زیاد برنامه‌ها را بر همان سنت قدیم و روال همیشگی اجرا کنیم. حالا هم تمام تلاش ما این است که بتوانیم برنامه‌ها را به همان روال سابق اجرا کنیم.
پدرم صدای خوبی داشت و برای سیدالشهدا(ع) با اخلاص خدمت می‌کرد حتی با نفس گرمش. بنده هم توفیق مداحی در حسینیه را دارم که آن را میراث پدر خود می‌دانم.
موقوفه‌هایی هستند که منبع درآمدی برای هیئت‌ها و حسینیه‌ها هستند. در پایان مصاحبه می‌خواهیم بدانیم این حسینیه باعظمت خاندان واعظ شهیدی چنین سرمایه‌ای برای مخارج دارد؟
متأسفانه خیر. پدرم وقتی این حسینیه را از اموال خود خارج کرد، الحمدلله تاکنون با کمک خود حضرات معصومین(ع) این مجالس‌ها برگزار شده و ما فقط خدمتگزار این مجالس بوده‌ایم.
خبرنگار: آزیتا ذکاء
نظر شما