رئیس پیشین جامعه دامپزشکان کشور به بهانه روز ملی دامپزشکی با اشاره به سابقه فعالیت دامپزشکان به قدس آنلاین می گوید: بیش از ۲۰۰۰سال پیش ایرانیان باستان سلامت دام ها را جشن می گرفتند و این قدیمی ترین بزرگداشت که برای رشته دامپزشکی اجرا می شد نشان می دهد از همان دوران باستان، ایرانیان می دانستند که سلامت دام ها حتما به سلامت انسان ها مرتبط است و مصداق آن، شعار همیشگی «دام سالم، غذای سالم، انسان سالم» است.

رئیس بیمارستان های دامپزشکی تهران اضافه می کند: از دوران باستان، اصلی ترین کار دامپزشکان تأمین غذای سالم برای انسان ها بوده است. در واقع چه از زمان باستان و چه پس از آن، حتی در ارتش های مدرن به دلیل اینکه دام ها نقش حمل و نقل را بازی می کردند نقش دامپزشکان پر رنگ بوده است.

دکتر پیام محبی می افزاید: در حال حاضر در تمامی دنیا رویکرد دامپزشکی تا حدودی تغییر کرده است و صنعت دامپروری در حال مدرنیزه شدن است.

بسیاری از دامپروری های کوچک به دامپروری های بزرگ تبدیل شده اند و زنجیره هایی بوجود آمده که از صفر تا صد دام را تأمین می کنند. برای مثال مرغداری ها از تخم مرغ تا مرغ مادر را تأمین می کنند و حتی خودشان کشتارگاه دارند و دامپزشکی بخشی از صنعت جوامع شده است.

نقش دامپزشکان در کنترل بیماری ها چیست؟

صاحب امتیاز و مدیرمسئول ماهنامه پیام دامپزشکان با اشاره به توسعه شهرها می گوید: اکنون با توسعه شهرها، نقش دامپزشکان در سراسر دنیا بسیار پررنگ شده و اگر دقت کنید در همه شهرها تابلوهایی را می بینید که مربوط به درمانگاه های دامپزشکی هستند.

دامپزشکان در شهرهای بزرگ تر، روابط انسان با دام را کنترل می کنند. اما از آنجا که آنان همواره پشت پرده بهداشتی را رعایت می کردند جایگاه شان در نظام سلامت به درستی دیده نشده است.

محبی بیان می کند: دامپزشکان نقش بسیار پررنگی در شهرها برای سلامت انسان ها دارند و مانند سد محکمی هستند که سبب می شوند بیماری هایی که در جوامع دامی و حیوانات وجود دارد به انسان ها منتقل نشود.

رئیس پیشین جامعه دامپزشکان ایران تصریح می کند: برای مثال کوید۱۹ یا کرونا حتما از دنیای حیوانات وارد دنیای انسان ها شد. کرونایی که این همه آدم را از بین برد، دامپزشکان در جایی ایستادند و سد ایجاد کردند تا بیماری ها از حیوانات به انسان ها نرسد اما نقش شان دیده نشد و همچنان نقش پزشکان در جوامع بیشتر از دامپزشکان است.

دامپزشکان وظیفه خود را به خوبی انجام می دهند اما جایگاهشان در نظام سلامت دیده نمی شود.

محبی اذعان می کند: ما همچنان جزیی از یک وزارتخانه به نام وزارت جهاد کشاوزی هستیم که یک وزارتخانه کمّی و تولیدی است در حالی که کار کیفی انجام می دهیم و کیفیت را در نظام سلامت رعایت می کنیم بنابراین جایی که تلاش و توجه در بخش تولید بیشتر است، اصولا کیفیت فدا می شود. در حال حاضر دامپزشکی رشته پر دردسری شده است و متولی خاصی در کشور ندارد.

رئیس بیمارستان های دامپزشکی تهران می گوید: گاهی ممکن است بیماری «شبهه وبا» در اوایل تابستان شیوع پیدا کند. در چنین مواقعی سراسر کشور بسیج می شوند. این در حالی است که  وقتی آنفلوآنزای مرغی که بسیار خطرناک تر از وباست شیوع پیدا می کند و می تواند تلفات جانی بسیاری برای انسان ها داشته باشد و سرمایه های دامی کشور از بین برود حتی می توان گفت خیلی بیشتر از زلزله می تواند به کشور خسارت وارد کند اما دیده نمی شود چون مردم بطور مستقیم با آن درگیر نیستند.

رئیس پیشین جامعه دامپزشکان در پاسخ به این پرسش که حضور متخصصان دامپزشکی در روستاها چه قدر ضرورت دارد؟ می گوید: متخصص دامپزشکی نیاز به حضور در روستا ندارد اما دانش دامپزشکی تخصصی می تواند در روستا بسیار کمک کند و در واقع آن چیزی که در روستا تأمین کننده سرمایه یک روستایی است، جمعیت دامی آن روستاست.

برای مثال روستاهایی بوده اند که پس از یک زلزله، با از دست دادن جمعیت دامی شان تخلیه شده اند و هیچکس حاضر نبوده در آن روستا زندگی کند.

 به همین سبب حتما دانش دامپزشکی در روستاها مورد نیاز است اما اینکه بگوییم حضور شخص دامپزشک در روستا ضرورت دارد، چنین نیست چراکه دانش دامپزشکی به روش های گوناگون و زنجیره وار به روستا می رسد.

از کارخانه سوسیس کالباس تا کلینیک سر کوچه

محبی ادامه می دهد: دامپزشکی رشته ای است که هر فرد به فراخور نیازش آن را می شناسد. مثلا اگر وارد فروشگاه زنجیره ای بزرگی شوید و درباره دامپزشک بپرسید می گویند دامپزشک همان کسی است که بر قسمت قصابی ما نظارت می کند. همانطور که اگر در این باره از کارخانه سوسیس و کالباس بپرسید می گوید فردی که دارد سلامت گوشت ما را تأمین می کند و در نهایت اعضای یک خانه هم می گویند سر کوچه ما کلینیک دامپزشکی است که دارد حیوانات خانگی مردم را معاینه و معالجه می کند.

رئیس پیشین جامعه دامپزشکان ایران با اشاره به این که دامپزشکی گسترده است و شاخه های بسیار مختلفی دارد تأکید می کند: جامعه دامپزشکان خوشحال می شود اگر مردم بدانند دامپزشکی لزوما کلینیک سر کوچه نیست در حقیقت دامپزشکان، متخصصانی هستند که سلامت غذای مردم جامعه را تأمین می کنند.