این در حالی است که آنکارا ماه گذشته درخواست رسمی خود را در این زمینه ارائه داده بود و اردوغان نیز شخصاً در این نشست حضور یافته و در سخنرانی خود بر این نکته تأکید کرد ساختارهای مالی دنیا در دوره پس از جنگ جهانی دوم دیگر پاسخگوی ما نیست و ترکیه از طریق همکاری و چندجانبه‌گرایی به دنبال توسعه عادلانه است. در این راستا وی از بریکس به عنوان سازمانی نام برد که در ایجاد نظم عادلانه جهانی به این کشور کمک خواهد کرد. با این حال و باوجود ابراز علاقه شدید ترکیه برای عضویت در بریکس، نه تنها این امر تحقق نیافت، بلکه حتی رأی‌گیری نیز میان اعضا در این زمینه انجام نشد. البته ناگفته نماند از قبل هم این پیش‌بینی وجود داشت که عضویت ترکیه در بریکس چندان آسان نباشد؛ ساختار مبتنی بر «اتفاق آرای» اعضای ثابت در پذیرش عضو جدید و همچنین مشکلاتی که در تعاملات ترکیه با برخی اعضای برجسته بریکس وجود داشت، این امر را تا حدی قابل پیش‌بینی کرده بود.

بر این اساس برخی پیش‌بینی می‌کردند با توجه به مواضع ترکیه در مورد مسلمانان و ایغورهای چین، پکن احتمالاً یکی از مخالفان این الحاق خواهد بود. اما این بار پکن نبود که سد راه آنکارا می‌شد، بلکه آن‌گونه که برخی منابع فاش کردند، این هندی‌ها بودند که با مخالفت خود با عضویت ترکیه، مانع پیوستن این کشور به بریکس شدند. مخالفت هند با پیوستن ترکیه به بریکس نیز چندان دور از انتظار نبود؛ چرا که دهلی‌نو دلایل و انگیزه‌های پرشماری برای این اقدام داشت. در وهله نخست، بسیاری این مخالفت دولت مودی را به روابط بسیار نزدیک ترکیه با پاکستان و به‌خصوص مواضع آنکارا در حمایت از اسلام آباد در مسئله کشمیر مرتبط می دانند.«جاگانات پاندا» تحلیلگر هندی و رئیس بخش جنوب آسیا و اقیانوس هند- آرام در استکهلم تأکید کرد این رویکرد هند احتمالاً در آینده هم ادامه خواهد یافت و این کشور از پذیرش درخواست عضویت کشورهای ضد هندی مانند پاکستان امتناع خواهد کرد. در عین حال برخی دیگر این مخالفت هند را به نوعی با نارضایتی جهان غرب و به‌خصوص آمریکا از عضویت ترکیه در بریکس گره می‌زنند.

در ماه‌های اخیر مقامات غربی تلاش به خرج دادند نشان دهند تصمیم ترکیه برای عضویت در بریکس با مشارکت این کشور در سازمان‌هایی چون ناتو و یا با تعاملات مثبت آن با غرب، منافاتی نخواهد داشت. اما از سوی دیگر پیام‌های واضحی هم به ترکیه ارسال کردند که نارضایتی عمیق آن‌ها از این روند را بازتاب می داد. اکنون برخی بر این باور هستند که با توجه به روابط بسیار نزدیک هند و جهان غرب، این وظیفه به دهلی نو واگذار شده تا مانع پیوستن ترکیه به بریکس شود.البته دهلی نو نیز تمایلی ندارد که بریکس به عنوان یک نهاد ضدغربی دیده شود.در عین حال برخی این مواضع هندی‌ها را با رویکردهای کلی آن‌ها نسبت به نگرانی از گسترش بی حد و حصر بریکس مرتبط می‌دانند. دهلی نو بر این باور است در یک بریکس گسترش یافته و متنوع ، تصمیم گیری‌ها سخت‌تر خواهد شد و طبیعت عملکرد بریکس را تحت تأثیر و یا تغییر خواهد داد. 

در نهایت این باور را هم شاید بتوان پذیرفت که این اقدام هند نوعی عرض‌اندام و قدرت‌نمایی این کشور در سازمانی است که اغلب آن را مجموعه‌ای تحت‌نظر روسیه و چین تلقی می‌کنند. هند با این کار تأثیرگذاری خود بر سازمان و عدم دنباله‌روی دهلی‌نو از روسیه و پکن را به همگان یادآوری کرد.