برپایی نمایشگاه خوب است چون می‌شود بهانه‌ای برای جماعت کتاب نخوان و کمتر کتابخوان تا به انگیزه تفریح، گشتی هم در غرفه‌ها بزنند و چند کتابی را تورق کنند و اگر دلشان رضا داد، دست به جیب برده تحفه‌ای را از مصلا با خود به یادگار ببرند و برای آنها هم که خوره کتاب دارند تکلیف روشن است، تجمیع انتشاراتی‌ها در یک مکان مشخص برای سهولت در خرید خوراک یکساله روانشان با چاشنی چند درصد تخفیف نمایشگاهی، کفایت می‌کند. طرفداران بی چون و چرای برپایی نمایشگاه هم، نویسندگان و ناشران هستند که گاه در این اوضاع ناجور نشر و گرانی کاغذ، لنگه کفشی در بیابان هم برایشان غنیمت است و امید به فروش دارند، اما همه این خوبی‌ها یک طرف و غولی از مشکلات در عرصه نشر کتاب که خودش را رها کرده بر سر بینوای این یار بی زبان، سوی پررنگ‌تر ماجرا تا همین نمایشگاه خوب، آه از نهاد جیبهای خالی بلند می‌کند.
توزیع بن‌های 50 هزار تومانی کتاب که نیمی از آن را خود متقاضیان می‌بایست از جیب می‌دادند، اگرچه در سالهای گذشته و قبل از موج گرانی‌ها، چند کتابی می‌شد، اما حالا این پول به خرید بیشتر از دو سه کتاب قد نمی‌دهد. استادان و پژوهشگرانی که تنها دلخوشی شان در فصل برگزاری نمایشگاه، خرید کتابهای خارجی بود با چند برابر شدن قیمت ارز و وضعیت نامعلوم یارانه ارزی در این بخش، عطای مرزشکنی علم را به لقایش بخشیدند.
در این اوضاع دلسردکننده که خلوت بودن سالنهای نمایشگاه نسبت به دوره‌های قبل از آن برای هر بازدیدکننده‌ای محرز است، بهتر نبود که وزارت ارشاد، سیاستهای حمایتی را در حوزه کتاب توسعه می‌داد تا همین دلخوشی ده روزه اهالی کتابخوان و کتابدوست را اینطور به کامشان تلخ نکند؟ بهتر نبود که مبلغ بن‌های کتاب را نمی‌گوییم چشمگیرتر! حداقل متناسب با درصد افزایش کتاب، بیشتر می‌کرد؟ آقایانی که در این فرصت ده روزه نمایشگاه، جلسات تشریفاتی در سرای اهل قلم برپا کرده و از کتابهای خودشان رونمایی می‌کنند و به آمارهای میلیونی از بازدیدکنندگان نمایشگاه می‌نازند، از اوضاع رو به احتضار کتاب خبر دارند که این بیمار قلبی را با این برنامه‌های ویترینی جراحی زیبایی می‌کنند!باید دید در پایان نمایشگاه، مسؤولان از تعداد کتابهای فروش رفته و نه صرفاً رقم ریالی آن، آماری ارایه می‌کنند تا بتوان با مقایسه آماری تعداد کتابهای فروش رفته امسال ناشران با دوره‌های گذشته، میزان اقبال مردم به کتاب را سنجید.