شهرستان‌های ساوه و زرندیه به عنوان قطب کشاورزی استان مرکزی با تولید بیش از 70 نوع محصول باغی و زراعی بخش عمده‌ای از تولیدات استان مرکزی را به خود اختصاص داده‌اند و در تولید برخی از محصولات رتبه اول استان را دارند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه مرکزی- این منطقه دارای یکی از حاصلخیزترین و مرغوب‌ترین دشت‌های کشاورزی است که در صورت تامین منابع آبی از ظرفیت بالایی در تولید انواع محصولات کشاورزی به لحاظ اقلیم خاص برخوردار است.
به گفته مسئول اداره حفاظت از محیط زیست شهرستان ساوه، پلاستیک به دلیل ماندگاری زیاد در طبیعت موجب ایجاد آلودگی خاک، آب‌های سطحی و در بلندمدت آب‌های زیرزمینی می‌شود و تهدیدی جدی برای طبیعت به شمار می رود.
"هادی رستم‌خانی" از کیسه‌های پلاستیکی به دلیل تجزیه‌ناپذیری به عنوان عامل انباشت زباله یاد کرد و افزود: مواد سازنده نایلون که مشتقات نفتی است، پس از اتمام عملیات کشت بر اثر گرما و سرما و تابش نور آفتاب رها شده و وارد خاک و آب می‌شود.
وی با توصیه به کشاورزان به منظور جمع‌آوری پلاستیک مورد استفاده قرار داده شده در کشت‌های زیرپلاستیکی اظهار کرد: ماندگاری زیاد پلاستیک در طبیعت که نتیجه آن آلودگی آب‌های سطحی و در درازمدت آب‌های زیرزمینی، و همچنین آلودگی خاک است، خطری است که کشاورزان باید نسبت به آن آگاه شده و جهت جمع‌آوری آن از طبیعت پس از برداشت محصول اقدام کنند.
به گفته وی، زشتی طبیعت و آلودگی منابع آبی و خاکی از یک طرف و از طرف دیگر مسمومیت حیوانات ناشی از مصرف پلاستیک و نایلون رها شده در طبیعت، مهمترین مخاطرات این نوع کشت است.
رستم‌خانی استفاده از نایلون و پلاستیک را در حوزه کشاورزی نادرست دانست و افزود: این پلاستیک‌ها حتی اگر بعد از جمع آوری به شکل زباله در طبیعت رها نشده اما به صورت نادرست دفن شوند، به علت تجزیه آرام سبب تشکیل شیرابه و نفوذ آن به آب‌های زیرزمینی در محل‌های دفن خواهند شد.
به گفته وی، این شیرابه‌های ناشی از پلاستیک‌های مدفون شده، زیر خاک به ترکیباتی خطرناک تبدیل می‌شوند که علاوه بر آلودگی خاک به ریشه گیاهان نیز نفوذ پیدا می‌کنند و ثمره آن مسمومیت گونه‌های مختلف جانوری و حتی مرگ حیات وحش خواهد بود و منجر به نابودی تدریجی پوشش گیاهی نیز خواهد شد.
معاون فنی و اجرایی جهاد کشاورزی ساوه نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا گفت: کشت صیفی‌جات زیر پلاستیک یکی از روش‌های تولید محصولات جالیزی در این شهرستان است، که کاهش مصرف سموم و آب، مبارزه با علف‌های هرز، صرفه‌جویی در مصرف بذر، محافظت کشت از خطر تگرگ احتمالی و کمک به زودرس بودن محصول از فواید این نوع کشت است.
"محمود رضا خلیلی" با بیان اینکه در سال جاری 500 هکتار از اراضی این شهرستان به کشت طالبی به روش زیرپلاستیکی اختصاص یافته است، افزود: صرفه‌جویی در مصرف آب کشاورزی و جلوگیری از هدررفت آب، افزایش آبیاری تحت فشار و قطره‌ای از دیگر دلایل روی آوردن به کشت زیرپلاستیک است.
وی با اشاره به معایب کشت زیرپلاستیکی گفت: کشت زیرپلاستیکی دارای مضراتی از جمله آلوده شدن محیط به مواد تجزیه‌نشدنی مثل پلاستیک و تجزیه‌شدنی اما مضر مثل انواع سموم و کودهای اضافی است که آلودگی‌های شدید محیط زیستی و آب‌های زیرزمینی را در صورت لحاظ نکردن مسایل زیست محیطی به همراه دارد.
این مقام مسئول در جهاد کشاورزی ساوه رها کردن پلاستیک باقی مانده نتیجه کشت زیر پلاستیکی در اراضی کشاورزی را موجب مخدوش شدن چهره طبیعت دانست و افزود: آلودگی زمین‌های مجاور، ضرر رساندن به خاک، تخلیه سفره‌های زیر زمینی به خاطر مصرف بیش از حد آب برای کشت بی‌رویه، تلفات دام بواسطه چرای مواد باقی‌مانده و نفوذ مواد پلاستیکی در خاک را از مضرات آن بیان کرد.
به گفته وی، استفاده از پلاستیک در کشاورزی به دلیل جلوگیری از تبخیر آب و صرفه‌جویی در مصرف آب، مبارزه با علف‌های هرز و ورود زودهنگام محصول به بازار مورد استقبال کشاورزان قرار می‌گیرد.
خلیلی در پاسخ به سوال خبرنگار ایسنا درخصوص سیاست‌های حمایتی جهاد کشاورزی ساوه از کشت زیرپلاستیکی گفت: گرچه تولید محصول به شیوه زیرپلاستیکی به دلیل کاهش نسبی مصرف آب در دوران خشکسالی و در مقطعی که مهمترین مشکل کشاورزان تامین آب مورد نیاز است، از سوی برخی کارشناسان توصیه می‌شود، اما به دلیل عدم جمع‌آوری پلاستیک باقی‌مانده پس از کشت و آلوده شدن منابع آبی و خاکی مورد حمایت جهاد کشاورزی قرار نمی‌گیرد.
وی بیان کرد: اگر پلاستیک‌ها پس از اتمام برداشت محصول، به موقع از زمین‌های کشاورزی جمع شوند و به شیوه صحیح از بین بروند مشکلی ایجاد نمی‌شود، اما مسئله اینجاست که در اکثر موارد به موقع جمع نشده و این مواد با رها شدن در طبیعت مشکلات خاص خود را ایجاد می‌کنند
به گفته خلیلی، بقایای نایلون و پلاستیک بجا مانده در زمین ضمن ایجاد آلودگی در محیط زیست به مرور با قرار گرفتن بخشی در زیر خاک از توسعه و فعالیت ریشه و رشد و نمو گیاه به صورت طبیعی جلوگیری کرده و در عملکرد تولیدات زراعی موثر است و چه بسا زمین مرغوب را به زمین نامرغوب با تولید محصولی با کیفیت پایین مبدل کند.
وی جابجایی پلاستیک‌ها به دلیل سبکی آنها در طبیعت بر اثر وزش باد و ورود آنها به منابع آبی و رودخانه را نیز عاملی برای آلودگی محیط زیست و منابع آبی و خاکی دانست.
وی بهره‌برداری از روش‌های نوین آبیاری جایگزین شیوه سنتی را از جمله راهکارهای حذف کشت نوع زیرپلاستیکی دانست که عمده‌ترین حسن آن صرفه‌جویی در مصرف آب است.
به گزارش ایسنا، درست است که کشت زیرپلاستیک به بالا رفتن بازدهی جالیز و یا زودرس بودن آن کمک می‌کند و کشاورزان می‌توانند در روزهای ابتدایی برداشت با فروش تولیدات خود به قیمتی بالاتر دست یابند، اما این نکته مهمتر است که چه هزینه و بهایی را در قبال این سود کوتاه‌مدت باید پرداخت و آیا این نوع سودآوری ارزش تخریب طبیعت و تهدید سلامتی خود و سایر جانداران را دارد؟
آنچه به نظر می‌رسد از اهمیت خاصی برخوردار است، حفاظت از طبیعت است و اینکه بتوان روشی ایجاد کرد تا راه ورود پلاستیک و نایلون به طبیعت که به زعم کارشناسان تجزینه آن 500 سال زمان می‌برد، بسته شود.
در این میان سیاست‌های حمایتی دولت و مجموعه جهاد کشاورزی در قالب حمایت از تولیدکنندگان کشاورزی و اعطای تسهیلات با نرخ ارزان زمینه اجرای روش‌های نوین کشاورزی را فراهم می‌کند تا علاوه بر تولید محصول مرغوب و نیز افزایش میزان کشت، به صرفه‌جویی در منابع آبی نیز کمک شده و از طرفی با جلوگیری از تهدیدات زیست محیطی، میراث‌دار طبیعت برای نسل‌های آینده باشیم.
بشر همواره به خاک به عنوان یکی از عناصر چهارگانه نیاز دارد و آن را عاملی برای تداوم حیات خود می‌داند از این رو تهدید خاک، تهدید زندگی است.
نظر شما