این نشست و حضور متخصصان برجسته حوزه دندانپزشکی، فرصتی بود تا نگاهی به وضعیت دندانپزشکی در کشور بیندازیم.
ضرورت تعامل صنعت و دانشگاه
دکتر علی داوودی - دبیر اجرایی این کنگره - با اشاره به ضرورت تعامل بین صنعت و دانشگاه می‌گوید: فاصله بین صنعت و دانشگاه موجب شده هیچ‌کدام از این حوزه‌ها از بیشترین توان خود استفاده نکنند. در حالی‌که اگر قصد داریم مثلاً به فردی رانندگی بیاموزیم باید وسیله‌ای در اختیار او قرار دهیم. بنابراین با همسویی این دو بخش می‌توان از میان محصولاتی که در بازار وجود دارد محصولاتی را که سابقه تأیید شده‌ای دارد به جامعه دندانپزشکان معرفی کرد نه محصولاتی که تنها بر اساس تبلیغات در بازار عرض اندام می‌کنند. در این مقوله باید بین اجرا و علم تعادل برقرار کرد و متخصصان نمی توانند ادعا کنند به بازار نیاز ندارند و در مقابل، بازار نیز نمی‌تواند تأکید کند بدون نظر متخصصان محصولی را عرضه کند و در واقع این تعامل، نوعی همزیستی مطلوب است.
سرگردانی بیماران در میدان تخصص‌ها
در حاشیه این نشست، دکتر آشیل پیوندی، استادیار بخش پریودنتولوژی دانشگاه لیون فرانسه به معایب تخصص‌گرایی بی‌ضابطه اشاره کرده و می‌گوید: این مساله رویه ناقصی از نظام درمانی آمریکاست. در این کشور یک دندانپزشک عمومی وجود دارد و در کنارش چندین متخصص دندانپزشکی در حوزه‌های مختلف فعالیت می‌کنند. در اروپا به طور کلی دندانپزشکان کمتر متکی به تخصص هستند و کمتر می‌پرسند شما متخصص چه هستید؟ معمولاً دندانپزشکان همه نیازهای بیمار را جوابگو هستند؛ از مشکلات این تخصص‌گرایی نیز این است که بیمار برای پنج مشکل خود با چندین متخصص روبه‌رو خواهد بود که این موضوع، مشکلات بیمار را افزایش خواهد داد. چنانکه در گذشته نیز ما پزشکانی در مناطق دور افتاده می‌دیدیم که همه گونه خدمات درمانی را ارایه می‌کردند. این امر سبب ورزیدگی و با تجربه شدن می‌شود. این در حالی است که در ایران بیمارانی را می‌بینیم که به چندین متخصص مراجعه کرده‌اند چنانکه بیماری دچار درد در صورت بوده و به متخصص فک و صورت مراجعه کرده، بعد به ارتوپد ارجاع شده و یک روند درمانی ناکارآمد را تجربه کرده است،. زیرا در ایران به مدرک خیلی اهمیت می‌دهند، در حالی که در کشور متخصصانی را می‌بینیم که پزشکان حاذقی هستند و در نشستهای علمی نیز حضور دارند، اما مدرک و تخصص چندانی ندارند.
ایران ۶۰ دانشکده دندانپزشکی؛ فنلاند دو دانشکده
دکتر آرش رحیمی، عضو شورای پژوهشی مرکز تحقیقات لیزر در دندانپزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی تهران نیز به علت ضعف کارکرد خدمات بیمه اشاره می‌کند و می‌گوید: بیمه‌ها توان ارایه خدمات را به دندانپزشکی ندارند، زیرا به دلیل ضعف در سلامت دهان و دندان ۱۰۰ درصد هموطنان به صورت بالفعل نیازمند استفاده از خدمات دندانپزشکی هستند، در حالی که از نظر بیمه بخشی از مردم باید دریافت کننده خدمات و همه مردم پرداخت کننده حق بیمه باشند.
وی می‌افزاید: تلاشها نیز برای بهبود این وضعیت ثمری نداشته، زیرا ما به جای ارتقای کیفیت خدمات به دنبال افزایش شمار دندانپزشکان هستیم. این در حالی است که با ایجاد دانشگاه نمی‌توان این خدمات را افزایش داد، اما در کشور ما شمار دانشکده‌های دندانپزشکی از ۴۰ مرکز به ۶۴ مرکز افزایش یافته است در حالی که در کشوری مانند فنلاند از سه دانشگاه به دو مرکز کاهش یافته و مشکلات سلامت شهروندان نیز به مراتب کمتر از ایرانیان است.
معاینه 15 بیمار به جای 2 بیمار
وی ادامه می‌دهد: افزایش شمار دندانپزشکان در سطح کشور تنها موجب رقابت ناصحیح در این حوزه می‌شود که در این خصوص قشر عمل‌کننده مشکلاتی را برای مردم از طریق درمانهای بیش از حد و استفاده از مواد بی‌کیفیت ایجاد می‌کنند.
عضو شورای پژوهشی مرکز تحقیقات لیزر در دندانپزشکی با تأکید براینکه استاندارد معاینه بیمار در کشورهای پیشرفته در روز تنها یک تا دو بیمار است، می‌افزاید: متاسفانه این رقم در ایران به ۱۴ تا ۱۵ نفر می‌رسد که در این صورت شاهد کاهش کیفیت خدمات درمانی هستیم.
بحران در سلامت دهان و دندان
رئیس انجمن دندانپزشکان عمومی خراسان‌رضوی نیز در جمع خبرنگاران از وضعیت هشدار در سلامت دهان و دندان در کشور سخن می‌گوید و می افزاید: زنگ خطر بحران در دی‌ام‌اف دندان به صدا درآمده است، زیرا این شاخصه که طی دو یا سه سال گذشته حدود 4 تا 5/4 بوده به 6 تا 2/6 رسیده و همین مسأله سبب واکنش سازمان بهداشت جهانی نیز شده است. این در حالیست که در مقطعی حتی در شهرستانی مانند فردوس این مشخصه با فلورایدتراپی به حدود ۲ و حتی 8/1 رسیده بود.
دکتر مهدی نیکوسیر می‌افزاید: از آنجا که بنای دندانپزشکی در کشور ما قدرتمند بوده هم اکنون نیز دانش دندانپزشکی از وضعیت مطلوبی برخوردار است. چنانکه شیوه‌های درمانی درکشور ما همسنگ و هماهنگ با درمان در سایر کشورهاست و حتی با آنها رقابت می‌کند. اما ما فقط درمان خوبی داریم و وضعیت پیشگیری ما مطلوب نیست. بنابراین نمی‌توان انتظار داشت بیمه‌ها روند درمان را پوشش دهند، زیرا به دلیل متقاضیان بسیار ورشکسته می‌شوند. پس پیشنهاد می‌شود بیمه ها پیشگیری را تحت پوشش قرار دهند، زیرا هزینه آن اندک و اثربخشی آن قابل توجه است.
نظر شما