به گزارش قدس آنلاین، بنابر آموزه های اسلام كسى كه مسلمانان را آزار كند و خوارشان شمارد نزد خدای متعال منفور است از این رو بشدت از این کار نهی و عواقب سوئی برای آن بیان شده است.
هشام بن سالم گويد: شنيدم حضرت صادق (ع) مي فرمودند: «خداى عز و جل فرمايد: «به جنگ با من اعلان دهد آن كس كه بنده مؤمن مرا بيازارد، و از خشم من آسوده خاطر باشد آن كس كه بنده مؤمن مرا گرامى دارد، و اگر در ميانه مشرق و مغرب زمين آفريده از آفريدههايم جز يك مؤمن و يك پيشواى عادل با او نباشد، من به عبادت آن دو از تمامى آنچه در زمينم آفريدم بىنياز باشم و هر آينه هفت آسمان و هفت زمين به خاطر او بر پا باشند، و براى آن دو از ايمانى كه دارند آرامشى فراهم سازم كه نيازى به آرامش ديگرى نداشته باشند.»
مفضل بن عمر گويد كه حضرت صادق (ع) فرمودند: «چون روز قيامت شود يك منادى ندا كند: كجايند روگردانان از دوستان من؟ پس دسته كه صورت آنها گوشت ندارد برخيزند، پس گفته شود: اينهايند آن كسانى كه مؤمنين را آزردند، و با آنان دشمنى كردند، و عناد ورزيدند، و آنها را در دينشان با درشتى سرزنش كردند، سپس فرمان شود كه آنان را بدوزخ برند.»
و نیز از حضرت صادق (ع) است که فرمودند: «رسول خدا (ص) فرموده اند: «خداى تعالى فرموده است: «هر كه به يك دوستى از من اهانت كند، به تحقيق به جنگ با من كمين كرده است.»
علاوه بر این، ایشان می فرمایند: « هر كه مؤمنى را خوار شمارد چه (آن مؤمن) مستمند باشد. يا غيرمستمند، پيوسته خداى عز و جل او را خوار و دشمن دارد تا آنگاه كه از خوار شمردن آن مؤمن برگردد.»
معلى بن خنيس گويد: شنيدم از حضرت صادق (ع) مي فرمودند: «خداى تبارك و تعالى فرمايد: «هر كه به يك دوست من اهانت كند به جنگ با من كمين كرده، و من به يارى دوستانم از هر چيز شتابانترم.»
همچنین، حماد بن بشير گويد: شنيدم از حضرت صادق (ع) كه فرمودند: «رسول خدا (ص) فرموده خداى عز و جل فرمايد: «هر كه به دوستى از من اهانت كند به تحقيق براى جنگ با من كمين كرده است، و هيچ بنده به چيزى به من تقرب نجويد كه نزد من محبوبتر از آنچه بر او واجب كردهام باشد، و همانا او بوسيله نماز نافله به من نزديك شود تا آنجا كه من او را دوست بدارم، و هنگامى كه او را دوست بدارم گوش او شوم همان گوشى كه با آن مي شنود و چشم او گردم همان چشمى كه با آن ببيند، و زبانش شوم همان زبانى كه با آن سخن گويد، و دست او گردم، همان دستى كه با آن بگيرد، اگر مرا بخواند اجابتش كنم، و اگر از من خواهشى كند به او بدهم، و من در كارى كه انجام دهم هيچ گاه ترديد نداشتهام مانند ترديدى كه در مرگ مؤمن دارم، (زيرا) او مرگ را خوش ندارد، و من ناخوش كردن او را.»
و از حضرت صادق (ع) است که فرمودند: «هر كه مؤمنى را به خاطر ندارى و فقرش پست و كوچك شمارد، خداوند روز قيامت او را در برابر خلائق رسوا كند (و به زشتى شهره سازد).»
و نيز از آن حضرت (ع) روايت شده كه رسول خدا (ص) فرمودند: «خداى عز و جل فرموده است: هر كه بنده مؤمن مرا خوار پندارد به جنگ آشكار با من برخاسته، و من ترديد نكنم در كارى كه انجام دهم مانند ترديدى كه در باره بنده مؤمن دارم، زيرا من ديدار او را دوست دارم و او از مرگ كراهت دارد پس من مرگ را از او بگردانم، و بدرستى كه او مرا در كارى مي خواند و من برايش اجابت كنم به چيزى كه بهتر است براى او (از آنچه خواسته بود).
برگرفته از أصول الكافي، ترجمه مصطفوى، ج 4، صص: 55 تا 57
انتهای خبر/
نظر شما