به طور کلی کارگران ساختمانی صدرنشین قربانیان حوادث کار هستند و پس از آن، بیشترین میزان مرگ و میر در محیط کار به کارگران معادن و کارگران صنایع اختصاص دارد.
سقوط از ارتفاع، برخورد مصالح ساختمانی با سر و کمر و در نهایت فلج شدن، از جمله خطراتی است که سلامت کارگران ساختمانی را همواره تهدید می کند.
یکی دیگر از علت‌های حوادث کار، دستمزدهای پایین است، زیرا کارگران مجبورند تااضافه کاری کنند یا دو شغله و سه شغله باشند. بنابراین کارگری که مجبور است، بجای هشت ساعت بین 15 تا 18 ساعت در روز کار کند، آسیب پذیری بیشتری در کار با دستگاه‌ها پیدا می کند، چون تمرکز کمتری در کار دارد. افزون بر آن کارگری که احساس امنیت شغلی ندارد و از معاش فردای خود مطمئن نیست، بیشتر در معرض حوادث کاری قرار دارد.
از سوی دیگر قراردادهای موقت و گاهی سفید امضا نه تنها امنیت شغلی کارگران، بلکه امنیت جانی این افراد را نیز تهدید می کند.
کارگران بینوایی که هر لحظه احساس خطر بیکاری را یدک می کشند و مجبورند، به جای چند نفر کار کنند، تمرکز لازم را از دست داده و در حوادث بی شماری که آن‌ها را تهدید می کند، گرفتار می شوند و در مواقع بسیاری سبب از دست دادن تعادل و درگیری‌های شغلی و خارج از محیط کاری شده است.
متأسفانه سال‌هاست، قشر کارگر که باید بازوی پرتوان جامعه باشد، درگیر یأس و دلمردگی شده و در میدان کارزار زندگی قافیه را باخته است و هیچ مرجعی نیز از این توده‌های مظلوم و
خانواده هایشان دفاع نمی کنند.
در کشور ما که بنا بر اعلام نظر کارشناسان، هر شخصی که درآمد کمتر از 25میلیون ریال داشته باشد، زیر خط فقر قرار دارد، حقوق کارگرانش کمتر از 10میلیون ریال تعیین می شود و در خیلی از مواقع همین مبلغ ناچیز را هم به وی پرداخت نمی کنند!
از دیگر عوامل حوادث کار، نبود حداقل آموزش به کارگران و نیز نبود امکانات ایمنی و بهداشتی است که 95 درصد حوادث ناشی از کار به دلیل نبود همین آموزش‌های لازم است. حوادث کار، علت واحدی ندارد و معلول دلایل فنی و انسانی است که بیش از 52درصد حوادث ناشی از ضعف نظارت در محیط کار است.