به گزارش قدس آنلاین به نقل از ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین علی سرلک، دبیر جشنواره «روحانی و سینما»درباره الگوسازی قرآنی در سینمای کشورمان اظهار کرد: اگر بخواهیم ارزیابی منصفانه‌ای درباره الگوسازی قرآنی در سینما داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که نتوانسته‌ایم در این حوزه عملکرد موفقی داشته باشیم، زیرا اگر غیر از این بود نباید ظاهری که برای سینمایمان موجود است، شرایط فعلی را داشته باشد. البته نمی‌خواهم در این زمینه سخت‌گیرانه سخن بگویم، چون در مقایسه با کشورهای دیگر ما وضعیتی به مراتب بهتر داریم، ولیکن مقیاس ما آرمان‌های انقلابی است که هنوز با آن فاصله داریم.وی افزود: به نظر من در گام نخست باید دلیل این نقصان را در بحث فیلمنامه جستجو کرد، زیرا تا زمانی که ما در این زمینه غنای لازم را نداشته باشیم قادر نخواهیم بود الگوهای قرآنی خوبی را در سینما ارائه دهیم. در این زمینه همان گونه که رهبر معظم انقلاب تاکید دارند، الگوسازی قرآنی به این معنا نیست که به صورت مستقیم، این هدف را در فیلم‌هایمان دنبال کنیم، چون این نوع نگاه بزرگترین آسیب را به موضوع مورد نظر می‌زند، اتفاقی که متاسفانه این سال‌ها، سینمای کشورمان را بسیار آزرده است.

«بچه‌های آسمان»؛ مثالی موفق در الگوسازی قرآنی

این کارشناس سینما به توضیح فوق اضافه کرد: برای درک بهتر موضوع، فیلم «بچه‌های آسمان» را مثال می‌زنم. در این فیلم رفتارهایی از سوی بازیگران فیلم انجام می‌شود که بارها رعایت آن در قرآن و احکام اسلامی مورد تاکید قرار گرفته است. بهترین گواه هم صحنه قند شکستن پدر خانواده است. در این صحنه پدر خانواده حاضر نمی‌شود به میهمانش از قندی که در حال خرد کردن آن است تعارف کند، چون آنها را متعلق به مسجد می‌داند و از قندان شخصی خود از میهمانش پذیرایی می‌کند. این قبیل توجهات در فیلم‌ها از کارهایی که به صورت مستقیم به قصه‌ای تاریخی توجه دارند، شاید کارکردی بهتر داشته باشد.

حجت‌الاسلام سرلک با بیان این که ما معدنی از طلا داریم، اما قدر آن را نمی‌دانیم، گفت: اگر می‌بینیم که نتوانسته‌ایم بعد از چند دهه الگوسازی موفقی داشته باشیم، دلیلش این نیست که ما در این زمینه نیروی متخصص نداریم، زیرا اتفاقاً ما در این حوزه بسیار غنی هستیم، اما حمایت از این موضوعات به شکل مطلوب و کارشناسانه‌ انجام نمی‌شود. به روی واژه کارشناسانه هم تاکید فراوان دارم، چون حمایت تنها به معنای کمک‌های مادی نیست، بلکه اشکال مختلف دارد که ما عمدتاً از آن غافل هستیم. برای درک بهتر مثالی از یک نویسنده خارجی می‌زنم. «پائولو کوئیلو» اگر امروز شهرت جهانی دارد، دلیلش تنها غنای قلم وی نیست، بلکه فیلم‌هایی که از کتاب‌های وی ساخته می‌شود به موفقیت این نویسنده کمک‌های بسیاری کرده است.

چشم‌پوشی سینما از ادبیان داستانی

دبیر جشنواره «روحانی در سینما» تاکید کرد: توضیح فوق را با سینمای خودمان مقایسه کنید. ما در حوزه ادبیات غنای بسیار داریم، اما تا چه حد سینمای اقتباسی ما در این زمینه حضوری پررنگ داشته است؟ در چنین وضعیتی نباید توقع آنچنانی از سینما داشته باشیم.

وی در پایان تاکید کرد: در نقصانی که به روی آن بحث داریم نباید از نقش مدیریت سینما نیز غافل شویم، چون معتقدم آنچه که در این حوزه صورت می‌گیرد شکلی علمی و ماندگار ندارد، بلکه بیشتر اتفاقاتی رخ می‌دهد که تنها به دوره مدیریت یک مدیر مربوط می‌شود. برای همین در سینمای ما تصمیم‌گیری‌ها معمولاً مقطعی و سلیقه‌ای است، چون هر کس فکر می‌کند الگوی مد نظر وی صحیح است و دیگران اشتباه می‌اندیشند.