عبارت «اهدای خون» در واقع سه نوع اهدا را در برمی گیرد:
اهدای خون کامل: طی این روند، همه فرآوردههای خونی از فرد گرفته میشود. یک مرد در طول سال میتواند 6 بار اهدای خون داشته باشد که در مورد خانمها چهار مرتبه است. فاصله هر اهدا نیز باید هشت هفته باشد.
اهدای پلاسما: در این شیوه، خون فیلتر شده و پس از جداسازی پلاسما، بقیه فرآوردههای خونی به اهدا کننده بازگردانده میشود. میتوان هر دو هفته پلاسما اهدا کرد.
اهدای پلاکت: روند اهدای پلاکت نیز مانند پلاسماست. پلاکتها تنها پنج روز قابل نگهداری هستند. هر فردی میتواند هر چهار هفته و تا 12 بار در سال پلاکت اهدا کند.
معمولاً اهدای فرآوردههای خونی روند یکسانی دارد. پس از مراجعه فرد به مرکز اهدای خون، نخست توسط پزشک از نظر وضعیت سلامت عمومی، تشخیص شرایط فردی و ژنتیکی، مراجعه اخیر به دندان پزشک، اعمال جراحی، ابتلا به بیماریهای خونی، مسافرت و... بررسی میشود. سپس حجم دریافت خون با توجه به قد و وزن اهدا کننده، مشخص میشود. در این مرحله، چند نمونه خون از فرد گرفته میشود تا آزمایشهایی صورت گیرد که در مورد اهدای خون کامل 10 دقیقه و اهدای پلاسما و پلاکت 45 دقیقه طول میکشد.
پس از تأیید آزمایش، فرد باید قبل، بعد و هنگام اهدا مایعاتی بنوشد. نوشیدن مایعات زیاد به بدن کمک میکند تا کمبود خون را جبران کند. پس از اهدا نیز توصیه میشود، فرد خوراکی میل کند تا دچار خستگی و رنگ پریدگی نشود. پس از اهدا، بدن خیلی سریع و به طور طبیعی خون از دست رفته را جبران میکند. عروق خونی نیز منقبض میشوند تا فشار خون طبیعی حفظ شود. خون فوراً در بدن جریان پیدا میکند تا اکسیژن ابتدا به قلب و مغز برسد. پلاسما نیز دوباره ساخته میشود. ذخایر پلاکت آزاد شده و تولید پلاکتهای تازه تسریع میشود.
باید توجه داشت که فقط بزرگسالان میتوانند، خون اهدا کنند که البته در شرایط وزن کمتر از 50 کیلوگرم، خستگی مفرط، کم خونی، دیابت، بارداری، زایمان اخیر، ابتلا به بیماریهای قابل انتقال از طریق خون ( سفلیس، هپاتیت، HIV)، مصرف برخی داروها ( 14 روز پس ازاتمام دوره آنتی بیوتیک یا کورتیکواستروئیدها) و سن بالای 70 سال مجاز نیستند. به خاطر داشته باشیم که تصادف، زایمانهای پرخطر، اعمال جراحی، ابتلا به بیماریهای خاص خونی، سوختگیهای شدید و... شرایطی هستند که ضروت اهدای خون را نشان میدهند. روزانه هزاران نفر برای ادامه حیات چشم انتظار سخاوت همنوعانشان هستند. پس ما هم به فکر باشیم!
منبع: www.Passportsanté.fr
نظر شما