به گزارش قدس آنلاین به نقل از تسنیم، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: صبح‌ها قدری با قرآن بنشینید. مخصوصاً اگر جوان هستید نیم ساعتی سه ربعی قبل از کار و کسب با قرآن بنشینید. فرمود: قرآن چشمه‌ای است که نورش تمام شدنی نیست. امیرالمومنین(ع) قرآن را اینطور توصیف می‌کند. از این چشمه بنوشید که نوشیدنی است. علم می‌آموزد، حکمت می‌آموزد. نامه‌ای است از جانب دوست. در پاکت آن را هم باز گذاشته است، همه می‌توانند آن را ببینند و بخوانند. اگر دوستی نامه‌ای بفرستد، آن را باز می‌کنید، عقب و جلویش را می‌خوانید و حظ می‌برید. هر چه هم محبتتان نسبت به فرستنده‌ی نامه زیادتر باشد، منظور او را بهتر می‌فهمید.

انشاء الله ما هم دوست او هستیم و منظور نامه‌اش را می‌فهمیم. بعضی آیات این نامه محکم است و بعضی متشابه. بعضی آیات که واضح و روشن‌اند و فهم آنها آسان است، محکم‌اند. بعضی از آیات هم که فهم آنها مشکل است متشابه‌اند. متشابهات فهمش برای همه مشکل است. افراد عادی معمولاً در فهم آنها گیر می‌کنند. یکی از عرفای قدیم گفته است متشابهات،‌ آیاتی‌اند که خدا بعد از فرستادن قلم زده است. یعنی بعد از نوشتن قلم زده است! پرسید: چرا قلم زده است؟ گفت: قلم زده تا اجنبی نخواند. نامه‌ای از کربلا آمده، بعضی جاهای آن قلم خورده امّا شما که دوستش هستید می‌توانید بخوانید و می‌خوانید و آن را می‌فهمید. اما دیگران هرچه بخوانند نمی‌فهمند ولو اینکه دَرِ پاکت نامه هم باز باشد. همه می‌توانند آن را بخوانند، اما نمی‌فهمند! مگر آنکه از راه محبت و رغبت وارد شوند. محبت را خدا می‌دهد، خدا هم زیاد می‌کند. نامه‌ای از کربلا آمده، آن که با فرستنده نامه دوستی ندارد هر چه زور می‌زند نمی‌تواند بخواند، اما آنکه سابقه‌ای دارد تا نگاه می‌کند می‌فهمد چه چیزی نوشته است. با کلام او آشناست، لذا قلم خوردگی‌ها را هم می‌خواند. می‌گویند کلمات برجسته‌\ای که میان دانایان رواج دارد همان متشابهاتند که هر کسی نمی‌تواند آنها را بخواند. از آنجا استخراج شده‌اند. همه نمی‌توانند متشابهات را درک کنند. محکمات را می‌فهمند اما متشابهات را کسانی موفّق می‌شوند درک کنند که از راه ولایت، محبّت و دوستی وارد شده باشند.

خواندن قرآن یادتان نرود. انشاء الله چند روزی بخوانید. بعد اگر توانستید نخوانید دیگر نمی‌خواهد بخوانید! اگر ده روزی بخوانید، هر روز نیم ساعت وقت صرف قرآن کیند، بعد همانطور که عرض کردم دیگر نمی‌توانید نخوانید، چون این از جانب دوست حقیقی است. او از یک طرف محبوب است از طرف دیگر مخلوقات خودش را دوست دارد، چون مصنوع خودش هستند.

کتاب طوبای محبّت جلد دوم– ص 177
مجالس حاج محمّد اسماعیل دولابی