به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری تسنیم، 26 سال پیش در چنین روزی (سوم اکتبر 1990) جمهوری دموکراتیک آلمان یا همان آلمان شرقی خود را منحل کرد و به آلمان فدرال پیوست و پس از چهل سال جدایی و انشعاب ، دوباره کشور آلمان یکی شد.

800 سال پس از میلاد مسیح درست در روز کریمس شارل کبیر امپراتوری ملل آلمانی را بنیان نهاد که درست 1006 سال دوام یافت.

با حمله ناپلئون بناپارت به آلمان و تسخیر بیشتر سرزمین‌های این کشور، حکومت ملوک‌الطوایفی در این سرزمین پا گرفت.

در سال 1871 بیسمارک صدر اعظم پرقدرت وقت، با موافقت دیگر قدرت‌های اروپایی در ورسای فرانسه، برای دومین بار، "امپراتوری متحد آلمان پروس" را برپا کرد. بر همین پایه نازی‌ها حکومت خود را "رایش سوم" یعنی امپراتوری سوم نامیدند که در سال‌های میان 1933 و 1945 در کشور آلمان برپا بود.

در سال 1986 دبیرکل حزب کمونیست و رییس دولت شوروی، کنستانتین چرنینکو درگذشت و میخاییل گورباچف امور آن کشور را به دست گرفت. گورباچف برخلاف پیشینیان خود سیاست باز و آزاد را به ویژه در برابر غرب، پیش گرفت و زیر عنوان‌های "پرسترویکا" و "گلازنوست" پرده‌های آهنین جدایی از غرب را در همه شاخه‌های اقتصادی و اجتماعی برچید. گورباچف چندین بار در ژنو و ریکیاویک با رییس جمهور وقت آمریکا دیدار کرد.

تا اینکه سرانجام در سال 1987 پیمان آی ان اف (INF) به امضا رسید. طبق این پیمان، باید در عرض سه سال همه موشک‌های مستقر در آمریکا و اروپا با برد 500 تا پنج هزار کیلومتر پیاده و نابود می‌شدند.

تنش‌زدایی در عرصه بین‌المللی باید به طور خودکار تاثیر خود را بر سیاست دو آلمان نیز نشان می‌داد. مردم آلمان دموکراتیک رفته رفته به سیاست‌های مطلق‌گرایانه حزب حاکم خود اعتراض می‌کردند و هر چه بیشتر خواهان خروج از کشور و دیدار از آلمان غربی یا اقامت در آنجا می‌شدند.

مردم در کلیساها گرد هم می‌آمدند و از آزادی فردی و آزادی مطبوعات سخن می‌گفتند. پلیس تجمع‌های مردمی را می‌پراکند، ولی شمار مردم در تظاهرات گوناگون برای به دست آوردن آزادی‌های فردی پیوسته افزایش می‌یافت.

در سپتامبر 1989 مجارستان مرزهای خود را بر روی داوطلبان خروج از آلمان شرقی گشود و بدین ترتیب هزاران نفر به آلمان غربی راه یافتند. یک ماه پس از آن بر اثر فشار دفتر سیاسی حزب اتحاد سوسیالیستی، رهبر حزب و رییس دولت آلمان دموکراتیک اریش هونکر، کنار رفت و در ماه نوامبر همان سال نیز پایگاه‌های مرزی آلمان شرقی به طور کلی برچیده و راه خروج همه داوطلبان به آلمان فدرال باز شد.

با کناره گیری آلمان دموکراتیک از پیمان ورشو و سقوط چائوشسکو در رومانی، پایه‌های تعادل در بلوک شرق متزلزل می‌شد. در روز 15 ژانویه سال 1990 صد و پنجاه هزار تن در لایپزیگ شعار آلمان متحد را سردادند.

در ماه مارس همان سال پس از چهل سال در آلمان شرقی انتخابات آزاد به سبک غرب برگزار شد و ائتلاف بزرگی از چند حزب، اداره کشور و برنامه پیشروی به سوی اتحاد با آلمان غربی را به دست گرفت.

در  روز 31 اوت 1990 پیمان اتحاد دو آلمان به امضا رسید و وحدت دو کشور در روز 3 اکتبر همان سال اعلام شد. از آن پس این روز به عنوان روز وحدت آلمان تعطیل رسمی است و هر سال در این روز مراسم جشن و سخنرانی برپا  می شود.

هر ساله به مناسبت این روز جشن هایی در ایالات مختلف آلمان برگزار می شود و امسال نیز جشن های مرکزی این رویداد مهم در شهر درسدن آلمان و البته تحت تدابیر شدید امنیتی برگزار می شود.

با وجود اینکه که وحدت دوباره آلمان روند پر مشکلی داشت، اما با انجام آن، مشکلات و شکاف‌های اقتصادی و فرهنگی میان شرق و غرب آلمان، یکسره از میان نرفت.

هنوز پس از 25 سال وحدت، دیوار حایل میان شرق و غرب، کاملا محو نشده‌اند. بسیاری از آلمانی‌های شرقی، خود را آلمانی درجه دو می‌بینند و معتقدند که غربی‌ها آن‌ها را تسخیر و تصرف کرده اند.

اشتفان هایم (Stephan Heym) نویسنده نامدار آلمانی پیوستن آلمان شرقی به غرب و پیروزی سرمایه بر سوسیالیسم را به ماری تشبیه می‌کند که یک جوجه تیغی را خورده باشد. او می‌گوید: "آری، آن مار جوجه تیغی را خورد، ولی مشکل هضم آن هنوز باقی است و باقی خواهد ماند.

روزنامه ویرتشافتز ووخه آلمان در راستای شکاف های اجتماعی که همچنان 26 سال بعد از اتحاد دو آلمان بین غرب و شرق این کشور وجو دارد در گزارشی نوشت: آلمان شرقی ها نسبت به ساکنان آلمان غربی درآمد کم تری دارند.

شرق و غرب آلمان همچنان از نظر بازار کار تفاوت های بسیار قابل توجهی دارند. همچنین تعداد بیشتری از شرق آلمان به غرب مهاجرت می کنند تا برعکس این روند.

به این ترتیب بیش از یک چهارم قرن بعد از اتحاد دو آلمان ساکنان شرق این کشورهمچنان از نظر نرخ دستمزد بسیار کم تر از ساکنان ایالت های قدیمی آلمان در غرب درآمد دارند. مثلا در حالی که کارکنان بیمه های اجتماعی تمام وقت در شرق آلمان در پایان سال 2015 به طور میانگین 2449 یورو در ماه درآمد داشتند در غرب آلمان این گروه 3218 یورو به دست می آوردند. همچنین هنوز بسیاری از ساکنان شرق آلمان برای کار به غرب مهاجرت کرده در حالی که انتقال نیرو به صورت عکس بسیار کم تر است.

"سابین زیمرمن"، از نمایندگان حزب چپ آلمان به مناسبت روز وحدت آلمان بر اساس آمارهای اداره فدرال کار این کشور تاکید کرد که از شرایط زندگی معادل در شرق و غرب آلمان نمی توان سخن گفت.

ساکنان شرق آلمان به صورت متوسط 24 درصد کم تر از غرب آلمانی ها درآمد دارند.

بر اساس داده های اداره فدرال کار آلمان سال گذشته حدود 398 هزار و 384 نفر از کارگران شرق آلمان به غرب جابجا شدند در حالی که در سال 1999 تعداد آن ها 307 هزار و 907 نفر بود. از آلمان غربی در سال 2015 تنها 134 هزار و 520 شاغل به شرق آمدند.

بر اساس آمارهای ارائه شده نرخ بیکاری در سال 2015 در شرق آلمان 9.2 درصد و در غرب 5.7 درصد بوده است.

زیمرمن انتقاد شدیدی به دولت آلمان با توجه به وجود آمدن چنین تفاوت و شکاف اجتماعی و دستمزدی بین غرب و شرق آلمان وارد کرده است.