به گزارش «قدس آنلاین» به نقل از مهر، آیت الله محمدعلی تسخیری، رئیس پیشین مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در گفت و گو با گروه تاریخ شفاهی موسسه امام موسی صدر درباره تقریب مذاهب و روشی که شهید صدر در این باره داشت، گفته است. بخشی از سخنان وی را در ادامه می خوانید؛
آیت الله تسخیری گفت: «شهید محمدباقرصدر دنیایی از تقریب بود. ایشان کتاب فدک را در جوانی نوشته‌اند. این کتاب از حیث ادبیات اوج ادبیات عرب و اوج عاطفه به حضرت زهرا و حضرت امیر -علیهم السلام- است. ایشان در آن کتاب وقتی که از خلفا نام می‌برد، از واژه «رضی‌الله عنه» استفاده می‌کند. شهید صدر در یادداشت‌ها و نقل قول‌هایش از کتاب‌های اهل سنت و آرای آن‌ها استفاده می‌کرد. در کتاب اقتصادنا بسیار از آرای اهل سنت استفاده کرد. ایشان خطبه‌های تقریبی بسیاری دارد. در یکی از این خطاب‌های تقریبی گفت: ای پسران علی، ای فرزندان عمر، من برای همۀ شما هستم. همچون که من برای اسلام هستم. «یا ابناء علی یا ابناء عمر انا لکم کما أنا للإسلام.»
وی ادامه داد: او از طلایه‌داران تقریب است. نگاه شهید صدر به تقریب، نگاه و اعتقادی واقعی بود و مصلحت‌جویانه نبود. ایشان معتقد بود که زمینه مشترکات بین شیعه و اهل سنت بسیار فراوان است و اگر روی مشترکات تأکید کنیم، می‌توانیم به مراتبط ارزشمندی دست یابیم و تقریب هم غیر از این نیست.
رئیس پیشین مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی معتقد است: تقریب می‌گوید که همه اصول و عقیده و احکام خودشان را نگه دارند. هر مذهبی می‌تواند بگوید که من حق هستم. حتی تقریب بیشتر از این می‌گوید. فلسفۀ تقریب این است که مذاهب باید بگویند ما مذهب حق هستیم، زیرا اگر من معتقد نیستم که تشیع مذهب حق هست، چطور خدا را عبادت کنم؟ باید مذهب حق باشد تا ما نماز و روزه و زندگی‌مان براساس تشیع باشد. همین شکل برای سنی‌ها هم صادق است. آن‌ها باید معتقد باشند که مذهبشان حق است. پس تقریب چیست؟ جواب این است که تقریب می‌گوید همه دارایی خود را حفظ کنند، ولی روی دایرۀ مشترک کار کنند و مشترکات را پیدا کنند.
آیت الله تسخیری افزود: در حال حاضر در مجمع‌التقریب ۳۰ عدد کتاب نوشته‌ایم و البته هنوز بیش از ۳۰ کتاب دیگر هم در دست آماده‌سازی است. هدف این کتاب‌ها یافتن روایات و دعاها و احکام و دیگر اشتراکات بین منابع شیعه و منابع سنی است.
وی در پایان گفت: یعنی معتقد شدیم که ما در ۹۰ درصد امور اشتراکات داریم و اختلافاتمان گاهی کمتر از اختلافات علمای یک مذهب یا علمای مذاهب اربعه فی‌مابین است. وقتی میزان اشتراکات ما این‌قدر زیاد است، جای گفت‌وگوی عظیمی داریم تا دایرۀ مشترکات را توسعه دهیم و این اشتراکات را در زندگی اجرا کنیم. گاهی لازم است در مواردی که اختلاف داریم، از مطرح کردن آن خودداری کنیم. اگر این روحیه وجود داشت، جنگ‌های عظیم و خونین شیعه-سنی در تاریخ رخ نمی‌داد. امروزه بسیاری از این جنگ‌ها، ریشه شیعه و سنی دارد. مانند جنگی که در سوریه شکل گرفته است که بخش عظیمی از اختلافات ریشه در اختلافات شیعه و سنی دارد.»
نظر شما