به گزارش قدس آنلاین به نقل از ویژه نامه بیت المقدس؛ در فوریه سال 2011 بود که سرانجام خشم مردم بحرین از اقدامات تبعیض‌آمیز و فرقه‌گرایانه آل‌خلیفه برانگیخته شد. بحرینی ها در اعتراض به این اقدامات، یکپارچه به خیابانها ریختند و خواستار ایجاد تغییرات اساسی در سیاست‌های آل‌خلیفه در برخورد با شهروندان شدند؛ بویژه تبعیض های حکومت در حق شیعیان که اکثریت مردم این کشور را تشکیل می دهند.
رویکرد خصمانه مسئولان رژیم آل‌خلیفه در قبال معترضان بحرینی و به ویژه شیعیان تنها به این سطح از خشونت‌گرایی ختم نشد، چراکه آنها با توسل به آل سعود شماری از نیروهای این رژیم را برای سرکوب مردم بی‌دفاع، وارد بحرین کردند. به دنبال ورود نیروهای سعودی به بحرین و پس از مواجهه شدید آنها با معترضان آل‌خلیفه، شماری از شیعیان شهید، تعدادی زیادی مجروح و جمع قابل توجهی زندانی شدند.
آل‌خلیفه توقع داشت پس از ورود نیروهای سعودی به بحرین و سرکوب گسترده معترضان این کشور، انقلابیون تحرکات خود را متوقف ساخته و بار دیگر به ظلم و ستم و سیاست‌های تبعض‌آمیز این رژیم گردن نهند. با این حال، انقلابیون نه تنها به تحرکات خود پایان ندادند، بلکه با دعوت از دیگر شهروندان، خواستار حضور آنها در اعتراضات مردمی شدند.
با گذشت زمان، نه تنها قطار انقلابیون بحرینی از حرکت بازنایستاد، که با سرعت بیشتری نیز به راه خود ادامه داد. تداوم سیاست‌های سرکوبگرانه آل‌خلیفه که در واقع ناشی از رویکرد خصمانه آن در قبال شیعیان بود، به یکی از عوامل مهم تحریک مردم به تشدید اعتراضات تبدیل شد.
اما به راستی مطالبات مردم بحرین چه بود که پاسخی جز خشونت و افراط به آنها داده نشد؟ می‌توان مطالبات اصلی مردم بحرین از زمان آغاز انتفاضه علیه آل‌خلیفه در 14 فوریه 2011 را به 3 بخش اصلی تقسیم کرد؛
1 ـ تدوین قانون اساسی جدید به گونه‌ای که در آن با همه مذاهب به صورت یکسان و عادلانه برخورد شود.
2ـ لزوم نقش‌آفرینی مردم در انتخاب سیاستمداران کشور خود که مستلزم برگزاری انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری است، تا بدین‌ترتیب مردم در رقم زدن سرنوشت خود سهیم باشند و اداره امور آنها به دست یک خاندان نباشد.
3 ـ آزادی تمامی زندانیان سیاسی که به دلیل بیان دیدگاه خود توسط آل‌خلیفه بازداشت شدند.
با وجود اینکه تمامی مطالبات انقلابیون بحرینی از همان روزهای ابتدایی خیزش مردمی، به حق و مشروع بود، اما رژیم آل‌خلیفه زیر بار هیچ یک از آنها نرفت تا روز به روز اوضاع برای این رژیم و البته برای مردم بحرین، بدتر شود.
رژیم آل‌خلیفه که از تداوم تظاهرات‌های اعتراضی به سیاست‌های این رژیم و همچنین شنیدن شعار «الشعب یرید إسقاط النظام» بسیار آشفته و دست‌پاچه شده است، در حال حاضر بازهم دچاراشتباه محاسباتی شده و مسیرسرکوب بیش از پیش انقلابیون را برگزیده تا به زعم خود از این طریق مانع از سست شدن ارکان قدرت خود شود.
هم‌اکنون مردم بحرین و به ویژه شیعیان تحت شدیدترین فشارها از سوی آل‌خلیفه برای توقف انتفاضه علیه این رژیم، قرار دارند. آل‌خلیفه برای پایان دادن به این خیزش مردمی به اشکال مختلف بر انقلابیون بحرینی می‌تازد. از جمله سیاست‌های مهم این خاندان برای ممانعت از گسترده‌تر شدن دامنه انقلاب مردم بحرین، «تغییر بافت جمعیتی» در بحرین است.
آل‌خلیفه تلاش می‌کند با «سلب تابعیت شیعیان» و در مقابل، «اعطای تابعیت به بیگانگان»، از تعداد پیروان مکتب تشیع در بحرین بکاهد تا به تبع آن، دامنه اعتراضات به سیاست‌های فرقه‌گرایانه اش محدود شود. از سوی دیگر، اعطای تابعیت به بیگانگان، شرایط را برای خاندان آل‌خلیفه به منظور باقی ماندن در قدرت در طول سال‌های متمادی آینده بیش از پیش فراهم می‌کند، زیرا افرادی که تابعیت بحرینی دریافت کرده اند، برای حفظ جایگاه خود مجبور به حمایت از آل‌خلیفه هستند.
سیاست دیگری که در حال حاضر رژیم آل‌خلیفه در قبال مردم مظلوم بحرین و انقلاب آنها در پیش گرفته است، در ایجاد رعب و وحشت در صفوف آنها خلاصه می‌شود. گزارش‌ها حاکی از آن هستند که زندانیان سیاسی در بحرین تحت شدیدترین انواع شکنجه‌ها از سوی رژیم آل‌خلیفه قرار می‌گیرند. علاوه بر این، شاهدان عینی اعلام کردند که مقامات آل‌خلیفه با تهدید مردم بی‌دفاع، آنها را وادار به اعترافات دروغین می‌کنند.
از جمله دیگر استراتژی‌های آل‌خلیفه در این زمینه که اخیر نیز تشدید شده است، هدف قرار داد علمای بحرینی و چهره‌های دینی برجسته در کشور است. آل‌خلیفه با سلب تابعیت «شیخ عیسی قاسم» رهبر عالی شیعیان بحرین، هدف قرار دادن علمای برجسته در این کشور را کلید زد. پس از مدتی، شیخ «منیر المعتوق»، شیخ «عزیز الخضران» و شیخ «محمد هادی الغریفی» از علمای برجسته شیعه بحرینی نیز توسط آل خلیفه بازداشت شدند.
هدف قرار دادن علما و چهره‌های برجسته دینی توسط رژیم آل‌خلیفه به دلیل هراس این رژیم از رهبری انقلاب کنونی در بحرین است. مقامات آل‌خلیفه به خوبی می‌دانند که اگر قرار است انقلابی به شکست منجر شود، در ابتدا باید رهبران آن را دربازداشت و تنگنا قرار دهد تا بدین‌ترتیب مردم و انقلابیون هیچ هدایتگری برای ادامه مسیر خود نداشته باشند.
از سوی دیگر، آل خلیفه اخیرا در اقدامی جنایتکارانه سه جوان بحرینی به نام های «سامی مشیمع»، «علی السنکیس» و «عباس السمیع» را به بهانه واهی اقدام به ترور یک پلیس اماراتی، اعدام کرد. بدون شک یکی از اهداف اصلی رژیم آل خلیفه از این جنایت ننگین، ایجاد رعب و وحشت در صفوف انقلابیون بحرین به منظور خودداری آنها از ادامه مسیری است که از سال 2011 آن را در پیش گرفتند.
با جنایتی که آل خلیفه علیه 3 جوان بی‌گناه بحرینی مرتکب شد، مسیر اتکاء انقلابیون بر گزینه «مقاومت مسلحانه» در مقابله با این رژیم، بیش از پیش فراهم شد. مسئولان آل‌خلیفه این واقعیت تلخ را به اثبات رساندند که هیچ تمایلی به تحقق راهکار سیاسی برای حل و فصل بحران کشور نداشته و به چیزی جز قتل و غارت نمی‌اندیشند و البته از ایادی رژیم جنایتکار آل سعود جز این هم انتظار نمی رود./
انتهای پیام
رامین حسین آبادیان
ویژه نامه بیت المقدس دوشنبه هر هفته ضمیمه روزنامه قدس منتشر می شود.
نظر شما