سید رضی حاجی آقامیری رییس کمیسیون صادرات اتاق ایران در یادداشتی درباره اولویت‌های اقتصاد ایران برای سال آینده نوشت: اولویت های مختلفی برای سال ۹۶ وجود دارد که بعضی از آنها صرفا برای صادرات نیست و به کل اقتصاد کشور مربوط می شود اما به طور اخص هم برای صادرات اهمیت دارد. اولویتی که در واقع همان تک نرخی شدن و واقعی شدن نرخ ارز است.

 ماجرای ارز در اولویت اول قرار دارد. الان چند سالی که دولت های مختلف در مورد تک نرخی شدن ارز قول داده اند. ما هم از دولت یازدهم انتظار داشتیم تک نرخی شدن را اجرایی کند و همچنین هم خود مسئولان دولت بر این کار اصرار داشتند، اما هنوز ارز تک نرخی نشده است.

البته که مسلما در تک نرخی شدن ارز مشکلات و مسایلی وجود دارد و خود دولت هم بر این امر واقف است، اما تعجب می کنم که اگر مشکلات را می دانند چرا قول تک نرخی شدن می دهند. به هرحال تا زمانی که امکانات ارزی دولت به حدی نباشد که ارز متقاضیان را تامین کند، این کار عملی نخواهد بود. البته در این زمینه دولت باید شفاف اعلام کند.

در حال حاضر هم یکی از مشکلات حل نشدن مشکلات عدم شفافیت سیاست های پولی و مالی دولت است که باعث عدم ثبات و به جریان نیفتادن محیط کسب و کار می شود.

به طور مثال درمورد خود نرخ ارز بارها شاهد بوده ایم که در موارد مختلف دولت اذعان می کند که نباید کاری با نرخ ارز داشت تا او شکل واقعی پیداکند اما یک زمانی های ایجاب می کند که به دلایل غیراقتصادی همین دولت می گوید نباید پول ملی تضعیف شود. در صورتی که این استدلال این هیچ محمل منطقی اقتصادی ندارد. تمام کشورهای پیشرفته جهان که در رده های اول اقتصاد قرار دارند در این زمینه کاملا شفاف برخورد می کنند، یعنی از موضع پایین نگه داشتن پول ملی و بالا نگه داشتن ارز خارجی کاملا شفاف هستند. همین موضع هم باعث می شود که آنها در دستیابی به بازارهای هدف های اقتصادی موفق باشند و صادراتشان را افزایش دهند. در نتیجه رشد اقتصادی بالاتری هم پیدا می کنند.

به این ترتیب به اعتقاد من اولویت اول تعیین تکلیف نرخ ارز است. دیگر مورد اقتصاد آزاد است. البته زمانی که تکلیف ارز مشخص شود، ناخودآگاه به اقتصاد آزاد هم خواهیم رسید که فاقد تهدیدهای دولت خواهد بود. به طور مثال دستور می آید که پتروشیمی ها و میعانات گازی باید پول حاصل از صادرات را از طریق شبکه بانکی وارد کشور کنند، بعد گفته می شود اگر چنان نکنند فلان برخورد صورت می گیرد و به این ترتیب دولت تهدید می کند. البته که مسلما هیچ کسی معتقد نیست پول از مسیر دیگری وارد کشور شود و کاملا مشخص است که ارز از طریق شبکه بانکی وارد شود، شرایطی بهتری خواهد بود. اما باید دید دلیل اینکه صادرکننده ارز را از طریق بانک وارد کشور نمی کنند چیست؟ چرا صادرکننده به صرافی ها متوسل می شوند؟ اگر مشکلات برسر راه برداشته شود خود صادرکننده ها به صورت خودکار ورود ارز را به مسیر شبکه بانکی تغییر می دهند و دیگر نیازی هم به تهدید نیست. به این ترتیب اگر دولت زمانی سیاست و تمایل خودش را به راهکاری ارائه می دهد نباید از لحن تهدیدآمیز استفاده کند. چرا که هر گونه لحن تهدیدآمیزی برای اقتصاد مفید نیست و به نوعی صدمه زننده است.

در اقتصاد بیشتر از هرچیزی به آرامش و اعتماد نیاز است. همچنین هم این دولت می تواند به ایجاد محیطی آرام برای کسب و کار کمک کند.