مهدیه قمری: یکی از مهم ترین شاخه‌های عکاسی، تصویربرداری از بناهای تاریخی است که می‌توان آن را راهی برای نمایش زیبایی‌ها و ظرافت‌های پنهان یک سبک معماری عنوان کرد، افزون بر این، عکاس در این سبک هنری، تلاش می‌کند از دریچه دوربین عکاسی به ذخیره ‌سازی نکات با ارزش معماری یک بنا و ثبت آن در لحظات خاص کمک کند.
با وجود این که به نظر می‌رسد، معماری بناها به دلیل جاذبه‌های آن از جمله سو‍ژه‌های پرطرفدار عکاسی محسوب می‌شود، اما در خراسان رضوی، شمار عکاسانی که  به صورت خاص به دنبال چنین سوژه‌هایی هستند، کمتر است.
مینا رحمانیان یکی از هنرمندان علاقمند به عکاسی و فعال در این عرصه است که کارشناسی خود را در رشته هنرهای تجسمی گذرانده و هم اکنون  ترم آخر مقطع کارشناسی ارشد در رشته هنرهای اسلامی است.
او که عکاسی را نیز با موضوعات مختلف دنبال می‌کند، بخشی از آثار خود را به صورت ویژه به عکاسی از در و پنجره که مربوط به بناهای مختلف تاریخی و اسلامی در کشور و خراسان رضوی بوده، اختصاص داده است. آنچه که در ادامه می‌خوانید، گفت‌وگو با این بانوی هنرمند است.

از دلیل علاقمندی خود به عکاسی از بناهای تاریخی اسلمی بویژه در و پنجره این نوع از بناها بفرمایید؟

حدود 10 سال است که عکاسی انجام می‌دهم و این هنر بیشتر برایم نوعی یادداشت بوده تا اتفاقات منحصر به فردی که در طبیعت رخ می‌داد و در محیط آن تأثیر می‌گذاشت را از طریق عکاسی ثبت کنم.
در این راستا، بخشی از توجه‌ام به عکاسی از بناهای تاریخی و اسلامی به ویژه درها و پنجره‌های آن‌ها جلب شد که هر کدام بسته به فرهنگ و اقلیم هر منطقه نسبت به مکان دیگر متفاوت است، بنابراین، بخشی از آثارم را با این موضوع انجام دادم که قبل از ماه رمضان نیز نمایشگاهی از آثار مذکور را برای علاقمندان به نمایش گذاشتم.

بناها و معماری‌های تاریخی اسلامی در خراسان رضوی از چه ویژگی‌هایی برخوردارند که می‌توانند عکاسان را برای گرفتن عکس‌های مختلف به خود جذب کنند؟

این بناها چه در استان ما چه در کشور تنوع بسیاری دارند و هر کدام بر اساس اقلیم و فرهنگ هر منطقه دارای ویژگی‌های منحصر به فردی هستند، به عنوان مثال، برخی از بناها که با معماری‌های خاص خود از دوره صفویه باقی مانده‌اند، ویژگی‌های هنری و اسلامی متفاوتی نسبت به معماری‌های حکومت‌های تاریخی دیگر دارند.
البته به نظرم مهم‌ترین نکته، نگهداری مناسب از بناهای تاریخی و اسلامی در کشور و خراسان رضوی است، زیرا اگر این بناها به هر دلیلی تخریب شوند، دیگر امکان گرفتن عکس از آن‌ها در کنار ماندگار شدن و معرفی جاذبه‌های معماری اسلامی توسط عکاسان وجود ندارد.

عکاسان برای معرفی بهتر و عکس‌های ماندگارتر از بناهایی با معماری اسلامی و تاریخی باید چه اقداماتی را انجام دهند؟

معمولاً افزون بر این که باید عکاس در آثار خود به جنبه مستند بودن توجه کند تا عکس بی کم و کاست از بناهای تاریخی گرفته شود، با استفاده از زاویه مناسب نور، موقعیتی که برای عکس گرفتن در نظر گرفته شده و خلاقیت عکاس، باید به عنوان مراحل مهم در عکاسی مورد توجه هنرمند قرار گیرد تا افزون بر این که بنای تاریخی به مخاطب بیشتر معرفی می‌شود.

عکاسان خراسان رضوی تا چه اندازه آثار خود را به موضوعاتی همچون عکاسی از بناهای تاریخی و اسلامی اختصاص می‌دهند؟

معمولاً عکاسان موضوعات مختلف را به صورت مقطعی دنبال می‌کنند، یعنی ممکن است پروژه ای با محوریت عکاسی از بناهای تاریخی در مقطعی از سال انجام دهند، اما شمار هنرمندانی که به صورت تمام وقت این سوژه را انتخاب کنند در کشور و خراسان رضوی، کم است.

هنرمندانی که بخواهند از بناهای تاریخی و اسلامی عکس بگیرند، معمولاً با چه مشکلاتی روبه رو هستند؟

متأسفانه نخستین مشکلی که برای همه عکسان وجود دارد، این است که هنوز عکاسی در جامعه بخوبی معرفی نشده، به طوری که برای عکسی از بناهای مذکور نیاز به دریافت مجوزهای متعدد است، افزون بر این، روند گرفتن مجوزهای لازم نیز بسیار طولانی است.
یکی دیگر از مشکلات این گروه از هنرمندان این است که میزان فروش آثار در نمایشگاه‌های عکس مشهد کم بوده، به طوری که هنوز برای مردم خرید تابلوهای عکس فرهنگ سازی نشده است.

مسئولان چگونه می‌توانند مشکلات عکاسان را رفع کنند؟

به نظرم افزون بر نظارت و نگهداری مناسب از بناهای تاریخی، اگر مسئولان روند دریافت مجوزها را آسان کنند، بی تردید، عکاسان بیشتری به این موضوعات توجه می‌کنند.