به گزارش قدس آنلاین، حدود ۹ سال قبل زن و شوهری که کودکی ۵ ماهه داشتند دچار اختلاف شده و به این نتیجه می‌رسند که از هم جدا زندگی کنند و دیگر یکدیگر را نبینند.

در این مدت پدر کودک زندگی جدیدی را در شهر دیگری آغاز و مادر که نمی‌خواسته مهر طلاق در شناسنامه‌اش درج شود نیز با مشقت فراوان این پسر چند ماهه را تا ۹ سالگی بزرگ می‌کند.

در این چند سال مادر علیرغم همه بی خبری‌های پدر از فرزندش، تصویر خوبی از این مرد در ذهن تنها پسرش باقی می‌گذارد و در جواب همه سئوال‌های پسر از خوبی‌های پدر می‌گوید.

صفحه تقویم همین طور ورق می‌خورد تا اینکه هر روز پرسش‌های پسر در مورد پدر بیشتر و بیشتر می‌شود و همین موضوع مادر را وادار می‌کند تا به دادگاه مراجعه کرده و پرونده مهریه و نفقه خود را پس از سال‌ها به جریان بگذارد تا شاید به این بهانه بتواند ملاقاتی بین فرزند و پدر برقرار کند.

با تلاش و پیگیری مسئولان قضایی دادگستری یزد، این پرونده به جریان می‌افتد و به سرعت رسیدگی می‌شود و نهایتا پدر راهی یزد شده و مسیر دادگاه را در پیش می‌گیرد. این فرد در مراجعه به دادگاه و در سالن انتظار بدون اینکه خود متوجه شود صندلی‌ای که در کنار آن پسر ۹ ساله‌اش نشسته بوده انتخاب می‌کند و پس از روش شدن ماجرا برای اولین بار پس از سال‌ها پسرش را در راهروهای دادگاه به آغوش می‌کشد.

حالا با وساطت قضات مجتمع قضایی یزد، این زن و شوهر قرار است در کنار یکدیگر زندگی خود را آغاز کرده و این پسر ۹ ساله مسیر تازه‌ای را در زندگی تجربه کند تا دیگر بدون حسرت به حرف‌های همکلاسی‌هایش که از پدر سخن می‌گویند گوش فرا دهد.

و اینجاست که حضور ریش سفیدان در حل دعاوی خانوادگی بیش از پیش احساس می‌شود و ایکاش قبل از اینکه اختلافات این زن و شوهر بر سر موضوعاتی نه چندان مهم آن‌ها را به ورطه جدایی بکشاند و سرنوشت یک کودک را تحت الشعاع قرار دهد، افرادی پیدا می‌شدند تا با احساس مسئولیت و ریش سفیدی مشکل آن‌ها را حل کنند.