قدس آنلاین- گروه استانها- طیبه قاسمی، اینجا خرمشهر است شلمچه؛ روستا و منطقه‌ای مرزی در غرب خرمشهر و مرز میان ایران و عراق و نزدیکترین نقطه مرزی به شهر بصره در کشور عراق، خرمشهر شهری که زمانی ۷۰میلیون جمعیت داشت وقتی بعثی ها حریمش را شکستند. شلمچه را به ذهن که بیاوری انگار نزدیکت بوی دود خمپاره و صدای آژیر قرمز پخش است.

شلمچه ای که داشت با حلبچه عوض می شد، حالا اما دشمنی که قرار بود پرچمش را تا ابد بالای مسجد جامع نگه دارد، بعد از به دام افتادن در کانال هایی که معمولا جایگاه موش است زیر خروارها خاک پوسیده است. وقتی می گویی خاک، در زیر پوستت نمی گنجی وقتی به ذهنت می آید هنوز این سرزمین قسمتی از خاک وطن توست، زخمی و بی سرو سامان اما پابرجا.

 رژیم بعث چه می دانست روزی به جای رژه رفتن در خرمشهر ایران در کانالهای سری روزگار سر کند و حالا دو سرزمین پیمان ابدی ببندند برای تجلی شیعه. اینروزها به رسم روزگار ورق برگشته است مردم آماده می شوند کوله می بندند تا بروند مثل همان وقتها که ۸ سال طول کشید اما اینبار نه برای جنگ. پیاده روی کیلومترها راه، به اسم اربعین و به عشق امام حسین(ع)، عشق به این امام آزاده، دل می خواهد و رهرویی که برود بدون خستگی و دودلی تا برسد به وصال.

تمام شهر رنگ و بوی دیگری دارد از خیابان اصلی شهر به سمت میدان مقاومت که می روی کم کم موکب ها در حال آماده شدن است تا ساعت ۵ صبح خبری از خلوتی خیابان ها نیست، جاده های سمت شلمچه باریک شده اند تا دیگر وسایل نقلیه تردد نداشته باشند.

به مرز که می رسی بوی چای و قهوه ای که با زغال درست شده است مشامت را پر می کند. تدارکات آغاز شده و مردم مشغول خدمت رسانی اند. پرچم های یاحسین و السلام یا اباعبدالله تورا زودتر از رسیدن کربلایی می کند، در این میان اما عزیزی که از دو پا محروم است بیشتر از همه توجه ات را جلب می کند، زودتر از همراهان سفر خود ر ا شروع کرده چون هنوز موج جمعیتی ایجاد نشده است. چندتایی از موکب ها هنوز در مرحله اسکلت بندی هستند و تو می توانی از نزدیک فعالیت آنها را ببینی و کاملا با آنها همراه باشی.

اینجا شلمچه است منطقه ای مقدس و مظلوم که سالها قبل به دست بعثیان خالی از ایرانی شد و اکنون مرز و نماد پرچم ایران است در دستان کربلایی ها. کربلا که اینروزها بیشتر در جهان می درخشد وقتی موج پیاده روی عاشقانش چشمها را خیره می کند تا جهان بداند آنچه از از رویارویی امام حسین(ع) با یزیدیان به جا ماند قدرت و زر و زور دشمن نبود، عشق به ائمه بود و راهشان.