به گزارش قدس آنلاین، به نقل از روابط عمومی حوزه هنری خراسان شمالی، مسعود ضیایی زردخشویی در نقد این اثر اظهار کرد: تمثیل جالبی از آدم‌های درازکشیده آفتاب‌گیر کنار ساحل به بِرگرها یا سوسیس‌های سرخ شده وجود دارد که در اثر حرارت وگرماست و طنز و محور فُکاهه اصلی اثر است که بیننده را دچار فهم سریع می‌کند.

وی افزود: مردی که بر صندلی نشسته نشان نجات غریق را دارد و دلیل نشانه‌شناسی آن صندلی بلندی است که برروی آن نشسته است و پایش به پایین نمی‌رسد و همچنین پیراهنی است که بر تن ندارد و وسیله‌ای که در دست دارد نشان زیر و روکردن آدم‌های افتاب‌گیر ساحل است که دارند برشته می‌شوند و در اصل همان تیوب یا حلقه نجات آن است!

ضیائی ادامه داد: نجات غریق که کارش نجات از غرق شدن و مرگ است اینجا سعی میکند کسانی را که در معرض سوختن هستند برگرداند تا پخته نشوند و این نگاه در اصل با ماهیت وجودی نجات غریق که همان نجات آدم‌هاست همخوانی دارد.

وی با اشاره به این‌که رنگ انتخابی با محدودیت دو رنگ زرد و قهوه‌ای، به خوبی توانسته مفهوم را که همان حرکت از گرمای آفتاب تا سوختگی است را با تیرگی رنگ نشان دهد، گفت: ترکیب و چیدمان آدم‌های بر زمین با بی‌نظمی، تشبیه مناسبی برای برگرها برروی تابه است و توانسته یک حرکت خوبی برای تداعی شکلی مناسب از طرح ایجاد کند.

هنرمند مطرح کاریکاتور کشور گفت: به نظرم خورشید در کادر یک عنصر اضافی است، اگرچه در محتوای اثر به نظر ضروری می‌رسد اما کمکی به طنز نمی‌کند چراکه درکارتون وقتی عناصر مفهوم را کامل کرده است ورود عناصر اضافی یک نقص محسوب می‌شود و گاهی به کلیت اثر از نظر زیبایی و تناسب و همچنین مفهومی لطمه می‌زند.

ضیایی اظهار داشت: در کاریکاتور همیشه باید بر هوشمتدی مخاطب تکیه کنیم و به مخاطب اجازه کشف و شهود دهیم تا لذت اثر بر او بیشتر شود.

وی تصریح کرد: ترجیحا اثر بجای نقش خورشید می‌توانست با حذف خورشید و طرح خطوط دریا در پایین کادر و پای آدم‌های بر زمین باشد که کمک بیشتری به درک سریع اثر به مخاطب برای فهم جغرافیای اثر می‌کند.

ضیایی در پایان افزود: اثر همچنان که از نظر طراحی کارکتر نجات غریق و چند نکته کوچک گفته شده می‌توانست کاملتر باشد ولی در کل اثری زیبا و شیرین است و مولفه‌های یک کاریکاتور خوب را داراست .