قدس آنلاین-اگر امروز اتفاق خاص و شگفت‌آوری رخ ندهد به احتمال زیاد ولادیمیر پوتین برای چهارمین بار به عنوان رئیس‌جمهوری روسیه انتخاب خواهد شد و در واقع می رود تا خودش را برای یک دوره شش ساله جدید آماده کند.

از سال ۱۹۹۰ تا کنون ۶ انتخابات ریاست جمهوری در روسیه انجام شده که پوتین تا الان ۳ تای آنها را برده است. دوبار یلتسین رئیس جمهور شده و یکبار هم مدودف توانست به کاخ کرملین راه پیدا کند.

نظرسنجی‌ها می گویند پوتین بالای هفتاد درصد رای دارد ضمن اینکه آخرین نطق او علیه آمریکا و نشان دادن قدرت نظامی روسیه و موشک‌های جدید آن توانست رای او را بالاتر هم ببرد هرچند چند روز آخر تبلیغات انتخاباتی اندکی از رای پوتین کاسته شده که آن هم بیشتر به دلیل تبلیغات سایر رقبا و همچنین افزایش فشارهای بین‌المللی و به خصوص اتفاقات انگلستان بود.

مهمترین رقبای پوتین، ماکسیم سورایکین و ولادیمیر ژیرینفسکی هستند که در نظرسنجی‌ها هیچ کدام نتوانسته‌اند بیش از ۱۵ درصد آرا را به خود جلب کنند. نکته جالب اینکه این ششمین مرتبه‌ای است که ژیرینوفسکی در رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری روسیه شرکت می‌کند. وی از سال ۱۹۹۳ تا کنون به عنوان رهبر حزب لیبرال دموکرات روسیه در جایگاه قائم‌مقام دومای روسیه فعالیت کرده است.

اما پوتین توانسته با استفاده از فضای روانی مردم روسیه که دوستدار قدرتمندی روسیه هستند عملکرد خوبی را از خود نشان دهد. اعتباری که در حال حاضر او در روسیه دارد به دلیل شهرت وی به عنوان حافظ اصلی تمامیت ارضی روسیه و تقویت دولت این کشور است. علاوه براین دوره‌های تصدی وی در قدرت مصادف شده است با دوران بهبود وضعیت اقتصادی روسیه پس از بحران اقتصادی دهه ۱۹۹۰ میلادی. نقطه عطف سیاست خارجی پوتین نیز به سال ۲۰۰۷ میلادی باز می‌گردد، زمانیکه در سخنرانی خود در کنفرانس امنیتی مونیخ از سیاست خارجی آمریکا و ایده جهان تک قطبی انتقاد کرد. وی گفته بود، «جهانی که در آن یک رئیس وجود داشته و یک نفر حاکمیت کند» غیرممکن است و تلاش برای ایجاد چنین جهانی اقدامی غیردموکراتیک بوده و می‌تواند به وقوع یک فاجعه بیانجامد. به نظر می‌رسد که تصمیم رئیس‌جمهور فعلی روسیه برای ورود به عملیات ضدتروریستی در سوریه و مقابله با ترویست‌های داعش و القاعده در این کشور نیز تأثیر به سزایی در افزایش محبوبیت وی در سال‌های اخیر داشته است چرا که تا حدودی تلاش کرده تا با تروریست‌ها در خارج از مرزهای روسیه مقابله کرده و مانع از ورود آنها به داخل این کشور شود.

او در یکی از جلسات مباحثه باشگاه گفت‌وگوی «والدای» که عمدتا با محور خاورمیانه و با حضور سیاستمداران ارشد دنیا در روسیه هر ساله برگزار می‌شود، تأکید کرده بود که «بزرگترین اشتباه ما اعتماد بیش از حد به غرب بوده است». این مواضع در حیطه عمل هم روسیه را از آمریکا و به خصوص انگلستان دورتر کرد و آنها عملاً به روزهای شبه جنگ سرد با هم بازگشتند. اما این بازگشت حداقل برای پوتین که تبحر خوبی در نشان دادن قدرت این کشور در برابر جهان جدید دارد مفید بود و تا کنون توانسته رای خوبی را از مردم روسیه برای وی به ارمغان بیاورد.

اما آیا این روند بازهم ادامه پیدا خواهد کرد؟ آیا مسکو نگاه به شرق را گسترش خواهد داد و تلاش می‌کند که سد خوبی برای نفوذ بیشتر آمریکا در منطقه غرب آسیا باشد؟ اینها سوالاتی است که برای پاسخ آنها باید منتظر نتایج رای‌گیری امروز و اقدامات ماه‌های آینده مسکو بمانیم.