به گزارش قدس آنلاین به نقل از روابط عمومی دوازدهمین جشنواره ملی «موسیقی جوان»، در متن پیام سیدمحمدمجتبی حسینی؛ معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چنین آمده است:

فرزندان دلبند ایران عزیز!

یازده دوره پیش از این، جشنواره ملی «موسیقی جوان» در میان رویدادهای ثابت هنر کشور سر برآورد و زودتر از آنچه انتظار می‌رفت جایگاه ویژه‌ای یافت و همین جایگاه ویژه بود که بالندگی امروز را رقم زد.

جشنواره ملی «موسیقی جوان» فرصت مبارکی است برای آنکه بتوانیم سرمایه‌های ارزشمند هنری دیروز را که امروز در دستان استادان مبرز جای و جان دارد به دستان جویا و جوانی رساند که رو به فردا دارند و نغمه‌پردازان آینده هستند.

اما فایده این پیوند گذشته و حال و آینده چیست؟ هنر ویژگی‌ها و اقتضائات فراوان دارد، منشوری چندوجهی و شگفت‌انگیز است و این ویژگی‌هاست که آن را چنین زیبا و خواستنی می‌کند، ماندگار و نامیرا می‌سازد و آن را نه‌تنها زبان گفتگو که به یکی از محورهای گفتگو بدل می‌کند. یکی از این ویژگی‌ها، تصویری بی‌دروغ است که از فرهنگ ارائه می‌دهد. هنر آینه‌ای است که می‌توان ویژگی‌های فرهنگ را در آن به تماشا نشست.

کافی است چشممان را ببندیم و خود را در تالاری فرض کنیم که در آن موسیقی نواخته می‌شود. از نغمه و از ساز و صدا می‌توان دانست که آن موسیقی از شرق دور آمده یا از غرب، متعلق به هندوهاست یا عرب‌زبان‌ها و یا ساکنان سواحل مدیترانه، جزیی‌تر از آن می‌توان نغمه ایرانی را شناخت که از کدام ناحیه و خطه آمده است حتی اگر با یک ساز مشترک باشد، میان کمانچه ترکی، لری و خراسانی چندان تفاوت است که می‌شود تصاویر مختلف طبیعت و طبع آدمیان هر ناحیه را بجا آورد و شناخت.

این‌همه گفتم تا بگویم، نغمه‌ها را باید جدی گرفت و به جد شناخت؛ چرا که شناسنامه شنیداری ما و یا هر قوم و ملت‌اند و چگونه خواهد بود حال و احوال ملتی که شناسنامه نداشته باشد!

نغمه‌های موسیقی، صدای آرزوها و امیدهای ملتی موحد است که تاریخ پرفراز و فرودی را به نور باور پشت‌ سر گذاشته‌ و آداب و آیین‌های برآمده از عمق شناخت خود را در جان نواها به ودیعه نهاده‌اند.

این نغمه‌ها چه در قالب مقام‌های موسیقی نواحی و چه در قالب ردیف موسیقی دستگاهی و چه در قبای ترانه‌های مردمی و یا هر گرایش و شکل دیگر با رشته‌ای اصیل به هم پیوند خورده‌اند، همان رشته‌ای که با مخاطب می‌گوید خاستگاه این نغمه از کجاست؟ راوی شادی است یا شکایت‌کننده از غم‌ها.

هنرمندان فردا

بر این باورم، امروز که روزگار به کام رسانه‌های نوین است و شبکه‌های گسترده اجتماعی و نرم‌افزارهای رنگارنگ و زمان زمان نیروهای سخت، اما بی‌صدا و اصحاب آن می‌کوشند تا سلیقه‌های مختلف را محدود و هنر یکنواختی را ترویج کنند،‌ وقت، وقت است که ما درهای گفتگو را بگشاییم و با مهر و دوستی از خود بگوییم. از تاریخ‌مان، از باورهای ناب و انسانی‌مان، از هنر متعالی و مینوی‌مان. وقت، وقت است که به هویت یکپارچه و دلپذیری که مای تاریخی را به مای امروزی رسانده است بیشتر از همیشه و هر زمان توجه کنیم و بدانیم در جهان فردا که بیش از همه متعلق به شماست، آن سرمایه ارزشمندی که می‌توان تکیه‌گاه قابل اعتماد دانستنش رشته اصیل ارتباط گذشته و آینده است. آنچه که در بستر جشنواره ملی موسیقی جوان با حضور شما جوانان و استادان بزرگ موسیقی شکل می‌گیرد و در قالب آموزه‌ها و تجربه‌ها منتقل می‌شود. شما قلب امید هستید و امید از چشمه قلب پاک شما می‌جوشد. امیدی که می‌تواند بر پرده‌های روشن ساز نوید عزت و اعتلای ایران اسلامی و سرافزار ما باشد.

من به سهم خود از استادان موسیقی کشور، به‌ویژه همراهان دلسوز و آگاه جشنواره ملی موسیقی جوان، همکاران خدوم و بلندهمتم در این دوره و تمامی دوره‌های پیشین و شما جوانان که بهانه مبارک و مغتنم این گردهمایی هستید از صمیم دل سپاسگزارم و آرزوی توفیق روزافزونتان، دعای شب و ورد سحرگاهانم خواهد بود.

برادر شما؛ سیدمجتبی حسینی

یادآور می‌شود، دوازدهمین جشنواره ملی «موسیقی جوان» ۲۲ مرداد به دبیری هومان اسعدی آغاز به کار خواهد کرد.

انتهای پیام