پربرکت باد دستهای پینه بسته ای که آئینه تلاش روزگارند و رنج و زحمت روزگار را به دوش می کشند تا لقمه نان حلالی بر سفره آید!

کارگر، فردی زحمت کش و تلاشگر است که برای کسب روزی حلال و فرزندان پاک، به عرصه جامعه قدم پاک می گذارد و با دنیای از جنس سادگی، طعم زندگی را تجربه کند.

کارگران را می توان بازوان حرکت هر جامعه‌ای به سوی رشد، تعالی و شکوفایی دانست که بی شک تمام پیشرفت‌های حاصل در مسیر زندگی نشات گرفته از رشد و پویایی فکر و گسترش اندیشه‌ورزی است و در هر جامعه‌ای که از فرصت اندیشه و بازوی هنرمند کارگران بهتر استفاده شود توسعه و پیشرفت، رونقی دو چندان دارد؛ بی تردید رمز پیشرفت و توسعه پایدار یک کشور و یک تمدن در تجلی استعدادها و سرمایه انسانی تلاشگر و کارآمد، قوت و قدرت جسم، شور و نشاط و امید، اندیشه خلاق و نبوغ سرشار است و کارگر به عنوان نیروی محرکه چرخه اقتصاد نقش برجسته و ویژه‌ای در این عرصه دارد.

اولین روز از ماه "می" هر سال در تقویم میلادی که در تقویم هجری شمسی معمولاً با روزهای ۱۱ یا ۱۲ اردیبهشت ماه مصادف می‌شود، روز جهانی کار و کارگر نام دارد و یازدهم اردیبهشت ماه روز جهانی کار و کارگر فرصت مناسبی است که از کارگران زحمتکش، پر توان و تلاش گر که با همت والای خود چرخ صنعت و تولید را به گردش در می‌آورند و کار را عبادت و تلاش خود را در سرنوشت ملت و کشور موثر می‌دانند تجلیل و قدردانی گردد.

معنی کارگر را به خوبی می توان درک کرد، کارگر و زحمت شبانه روزی، سختی و زحمت بسیار و هزاران موضوع های دیگر که بخشی از دنیای کارگران است؛ کارگر تمام این سختی ها را به جان می خرد تا امرار معاش خود و خانواده اش فراهم شود و زندگی را با تمام سختی هایش می گذراند.

 سختی و تلاش های کارگر یک بخشی از دنیای این قشر زحمت کش است و در دنیای امروزی، کارگر با سختی های دیگری دست و پنجه نرم می کند.

تعدیل‌ها، دستمزدهای معوقه، گرانی و حتی نبود حقوق صنفی درد سخت تر از دردهای دیگری است که امروز کارگران را دلخورده می کند؛ در گرانی و تورم هایی که امروز بر کشور حاکم است بدون شک حقوق ناچیزکارگر نمی تواند این تورم را پوشش دهد و چه خوب است که مسئولان به این دردها توجه ویژه داشته باشند.

و چه بهتر که این توجه ها به روز و مناسبت کارگر اختصاص نداشته باشد و کارگران همواره مورد حمایت قرار گیرند.

انتهای پیام/