به گزارش قدس آنلاین به نقل از سیزدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، شهرستانی که به تازگی ساخت اولین مستند خود «خانه هراکلس» را به پایان رسانده است، عنوان کرد: سینمای مستند، سینمای مهجوری است و برگزاری جشنواره سینماحقیقت گامی رو به جلو  و راهی برای برون‌رفت مستند از این موقعیت است.

شهرستانی درباره‌ ارتباط بدنه سینما با مستند اظهار کرد: سینمای مستند می‌تواند شناخت عمیقی به تمام بدنه سینما و سینمای داستانی بدهد.

وی درباره ساخت مستند «خانه هراکلس» گفت: کامبیز اخوان (تهیه‌کننده تلویزیون) از تهیه سیزده مستند با موضوع ابنیه‌ها و اماکن کهن و باستانی کشورمان خبر داد که قبلا از برخی از آن‌ها گزارش‌های کوتاه و تصویری ساخته شده بود اما تصمیم گرفته شد مستندهایی هم از این اماکن مهم ساخته شود تا در سطح ملی معرفی شوند.

این مدرس تئاتر ادامه داد: "غار کرفتو" با توجه به قدمت و رازهای مگویی که داشت برای ساخت مستند به نظرم مناسب‌تر آمد و من را برای ساخت مستند بیشتر علاقه‌مند کرد چرا که مردم با تماشای این مستند، با این مکان خارق‌العاده آشنا می‌شوند و دیر یا زود برای دیدن آن اقدام می‌کنند.

کارگردان مستند «خانه هراکلس» گفت: غار کرفتو در استان کردستان و در نزدیکی  شهر دیوان‌دره، یکی از فقیرترین شهرهای کردستان واقع شده است. یکی از سختی‌های کار هم موقعیت این غار و مسافتی بود که باید برای رسیدن به آن طی می‌کردیم؛ تا جایی که برخی مواقع برای رسیدن به قرارگاه و استفاده از امکانات بهداشتی، باید روزی دو تا سه بار حدود 330 پله بالا می‌رفتیم و برمی‌گشتیم، تدارکات هم به سختی می‌توانست در غار به گروه کمک برساند، اما با همه این موارد سعی کردیم از امکانات و توانایی‌های خود نهایت استفاده را ببریم و گروه هم خودش را با شرایط انطباق دهد.

وی اظهار داشت: مستند «خانه هراکلس» تجربه متفاوتی از دیگر کارها برای من بود و سعی کردم روایت شخصی‌ام از یک بنای تاریخی باشد که شناخته نشده و مردم سرزمینم از آن بی‌خبر هستند.  امیدوارم با همه سختی کار، محدودیت‌هایی که برای فیلمبرداری داشتیم و مشکلاتی که در زمینه صدا بوجود آمد، نتیجه مستندی شکیل، متفاوت و غیرمتعارفی باشد که نظر مخاطب را به خود جلب کند.

شهرستانی با بیان اینکه به دلیل تعلقات شخصی به ساختار داستانی که در کارهای قبلی‌اش  در تئاتر، سینما و تلویزیون هم وجود داشته، برای ساخت این مستند هم شیوه داستانی، روایت را انتخاب کرده است، گفت: هرکاری الفبای خودش را دارد، حتی اگر بخواهید شیوه شخصی خودتان را در آن اعمال کنید. من هم از پلان اول سعی کردم شیوه مورد علاقه خودم در این سال‌ها یعنی روایت داستانی را اعمال کنم و در فیلمبرداری، مونتاژ و همچنین نوع موسیقی برای پلان‌های مختلف هم این مورد را درنظر گرفتم.

وی در پایان عنوان کرد: من هرگز این امکان را از خود سلب نمی‌کنم که تنها با فعالیت در یک زمینه، موقعیت به دست آوردن تجربه‌های دیگر را از خودم بگیرم و اگر فرصتی فراهم شود که بتوانم در کار تصویر هم تجربه داشته باشم، حتما این کار را انجام می‌دهم تا نه تنها به شناخت بیشتر و بهتر از اطراف و جامعه‌ای که در آن زیست می‌کنم، برسم که از خودم هم شناخت بهتری بدست بیاورم؛ به همین دلیل هم بوده که شش سال قبل اولین فیلم بلند سینمایی‌ام «زندگی با حضور یک دیوار» و حالا هم مستند «خانه هراکلس» را ساختم.

انتهای پیام/