مجلس یازدهم جمهوری اسلامی و به عبارت دیگر مجلس شورای اسلامی دوره یازدهم، از امروز کار خود را «آغاز» می‌کند. آغازی که بنا بر وعده‌ها و شعارهای شفاهی و مکتوب حضرات، باید «انجام»‌های مبارکی در پی داشته باشد. انجامی که مردم نشانه‌هایش را به وضوح در زندگی خود ببینند و گشایش گره‌ها را بیش از پیش با راحتی نفس خود احساس کنند و مگر نه اینکه با شعارها و وعده‌هایی چنین رأی گرفتند و شرط انصاف هم حکمی مشخص دارد که همان وعده‌ها را به برنامه تبدیل کنند و بستر اجرایی کردن آن را هم تدارک ببینند تا آنان را به عنوان انسان‌هایی «صادق‌الوعد» بشناسیم.

حضرات توجه داشته باشند که با شعار انقلابیگری به صندلی‌های سبز رسیده‌اند. انقلابیگری که میراث سرخ قباهای شهید است و مباد که به نام پرشکوه آنان به قدرت رسیم و در عمل، با شهدا هم‌مسیر نباشیم. انقلابیگری مسیر است؛ صراط روشنی است که شهیدان رفتند. شعار نیست که بر تابلوها بنویسیم و رأی بگیریم و تمام. نه، این هرگز تمام نیست که هرگز هم تمام نمی‌شود بلکه روز به روز و نو به نو بسترساز رشد، پیشرفت و تعالی مردمان را باید فراهم کند. از رشد، پیشرفت و تعالی گفتیم و نه توسعه که تعبیری غربی و شاید غریب باشد و بیشتر ناظر به حوزه اقتصاد است. این سه‌گانه ملی و دینی «رشد، پیشرفت و تعالی» ناظر به همه ساحت‌های زندگی است. هم اقتصاد را به سامان می‌کند و هم اجتماعیات را سامانی مؤمنانه می‌دهد و هم شکوفایی علمی و فرهنگی و معرفتی و... را به دنبال می‌آورد و هم با فعال کردن ظرفیت‌های داخلی، «اعتماد مردم» را افزایش و امید مردم را در زایش قرار می‌دهد. امید و اعتماد هم که بیاید، مشکلات و مصائب را اگر به سنگلاخ‌های بزرگ هم تبدیل شده باشند از سر راه برخواهد داشت که امید چون آب است و اعتماد، صبری است که پای کارستان آب، می‌ایستد تا سنگ‌ها را از جای بجنباند. یادمان هست قصه چشمه و سنگ را که در دوران دبستان می‌خواندیم و نتیجه را روشن می‌دیدیم و امروز هم به همان قاعده می‌توانیم رفتار کنیم و موانع را از سر راه برداریم مشروط بر اینکه خودمان دچار منیت‌ها و جناح‌بازی‌ها و خود مطلق بینی‌ها، چون سنگِ سخت نشویم و به عنوان مانع در راه ننشینیم.

چون اگر چنین کردیم مردم راه را باز خواهند کرد هر چند هزینه داشته باشد. باری، مجلس یازدهم آغاز شد و شایسته است حضرات نماینده، از همین آغاز مطالبات واقعی مردم را فهرست و متناسب با ظرفیت‌های کشور برای انجام آن برنامه‌ریزی کنند و برای خود و انقلاب- که به نام آن از مردم رأی گرفته‌اند- کارنامه‌ای قابل احترام بسازند. کارنامه‌ای که خودشان بتوانند در دور بعد به پشتوانه آن از مردم رأی دوباره بگیرند و به عنوان یک سرباز حرمتی هم به احترام انقلاب بیفزایند. حرمتی که می‌تواند به حرمت مضاعف خود ما هم بینجامد. باری مجلس یازدهم نخستین روز حیات خویش را آغاز می‌کند و امید داریم هر روز موفق‌تر باشند تا با خدمت به مردم، نقش خویش را جاودانه کنند.