قدس آنلاین-گروه استان ها: مدت‌هاست کانال‌های آب  کشاورزی و رودخانه های فصلی به عنوان شریان‌های حیات دشت سیستان جان مردم این منطقه را می‌گیرد.

چه بسیار افرادی که با دیدن تصویر راکد و زلال آب در کانال‌های آب کشاورزی تن به آب می‌دهند و گروه‌های امداد و نجات بعد از ساعت‌ها جست‌وجو پیکر بی‌جانشان را در کیلومترها پائین تر از آب می‌گیرند.

هنوز از ماجرای غرق شدن مادر ۲۳ ساله فداکار برای نجات جان کودکش در محدوده پل «نهراب» در شمال سیستان و بلوچستان یک هفته نگذشته که در اواسط هفته خبر غرق شدن سه برادر در رودخانه سیستان اذهان بسیاری از مردم این منطقه را مکدر کرد.

گرمای هوا از یک‌سو و نبود امکانات تفریحی و ارتزاق از آب از سوی دیگر جوانان را در فصل پرآبی رودخانه‌های سیستان به شنا کردن و یا ماهیگیری ترغیب می‌کند و از طرفی ممانعت از ورود به حریم رودخانه‌ها تنها به نصب یک تابلوی شنا ممنوع اکتفا شده است. 

رودخانه‌های سیستان فصلی است و معمولاً اگر شرایط بارندگی در بالادست رودخانه هیرمند یعنی در کشور افغانستان خوب باشد در فصل بهار این رودخانه‌ها جاری و پر آب است اما چاه نیمه‌های سیستان که محل ذخیره آب و یکی از مناطق تفریحی استان است همیشه آب‌دارند و احتمال غرق شدن افراد در این محدوده نیز زیاد است بااین‌حال در این منطقه نیز پایگاه امداد نجاتی مستقر نیست و بارها شاهد بودیم که برای پیدا کردن جنازه افراد غرق‌شده از تهران غواص اعزام‌شده است.

مسئول کیست؟

قریب به‌اتفاق تمامی تأسیسات آبی موجود در سیستان و بلوچستان به دلیل پراکندگی و وسعت بیش و بی‌توجهی به این موضوع دارای هیچ حفاظ مراقبتی برای جلوگیری از ورود افراد به داخل سدها و یا دریاچه‌ها نیست و لذا این پرسش را که درواقع چه شخصی در این راستا مسئول بوده و باید این مشکل را از وی طلب کرد سؤالی است که  ذهن بسیاری از مردم را درگیر کرده است.

در این رابطه مدیرعامل جمعیت هلال‌احمر سیستان و بلوچستان با اعلام این خبر که از ابتدای سال تاکنون ۱۴ نفربر اثر غرق‌شدگی در استان جان خود را از دست دادند بیان کرد: متأسفانه تاکنون ۱۱ مورد غرق‌شدگی در منطقه سیستان، دو مورد در دریای عمان و یک مورد نیز در رودخانه سرباز اتفاق افتاده است. 

قریب به‌اتفاق  تأسیسات آبی موجود در سیستان و بلوچستان به دلیل پراکندگی و وسعت بیش از حد و بی‌توجهی به این موضوع دارای هیچ حفاظ مراقبتی برای جلوگیری از ورود افراد به داخل سدها و یا دریاچه‌ها نیست

رسول راشکی افزود: در ابتدا نجات غرق‌شدگان در رودخانه‌ها و یا سواحل به‌عنوان وظیفه سازمانی برای جمعیت هلال‌احمر تعریف‌نشده بود اما برحسب همکاری با مردم در مواردی که حادثه‌ای رخ داد نیروهای هلال‌احمر درصحنه حاضر شدند.

وی  ادامه داد: اما در قانون جدید مدیریت بحران تصریح‌شده است که جمعیت هلال‌احمر، شرکت آب منطقه‌ای و اداره کل ورزش و جوانان با همکاری یکدیگر در حوادث غرق‌شدگی اقدام کنند که البته این امر نیازمند تأمین اعتبار است تا بتوانیم تیم‌های تخصصی خود را افزایش داده و نیروها را آموزش دهیم.

وی درباره ایجاد پایگاه‌های امداد و نجات در نقاط پرخطر افزود: چاه نیمه‌ها در حوزه اختیار شرکت آب منطقه‌ای و سواحل نیز در حوزه اختیار اداره کل بنادر و دریانوردی است که حفاظت از این مناطق بر عهده سازمان‌های یادشده است. 

رودخانه‌های طولانی امکان پوشش ندارد

مدیرعامل جمعیت هلال‌احمر سیستان و بلوچستان تصریح کرد: در مورد رودخانه‌های محلی به دلیل طولانی بودن مسیر رودخانه‌ها امکان ایجاد پایگاه در طول این مسیرها وجود ندارد. به‌طور مثال طول رودخانه‌های سیستان بیش از ۹۰ کیلومتر است و حضور نیروهای امدادی در کل مسیر امکان‌پذیر نیست.

راشکی به موضوع آموزش در این زمینه اشاره کرد و گفت: آموزش دهیاران یکی از اقداماتی است که از سوی جمعیت هلال‌احمر انجام‌شده تا از این طریق بتوانیم رفتارهای پرخطر در محدوده رودخانه‌ها را کنترل کنیم. 

وی به نبود مناطق امن برای شنا در رودخانه‌های سیستان اشاره کرد و گفت: اگر منطقه‌ای امن برای شنا کردن وجود داشته باشد می‌توان در آنجا افرادی را برای مراقبت از شناگران مستقر کرد.

وی افزود: بیشتر این قبیل افراد با فنون شنا نیز آشنا نیستند، هرچند که رودخانه‌های سیستان خطرات خاص خود را دارد زیرا ازیک‌طرف گل‌ولای کف رودخانه‌ها و از سوی دیگر حفر چاه و چاهک در زمان خشک‌سالی از سوی مردم در بستر رودخانه‌ها حتی افراد آشنا به فنون شنا را نیز گرفتار می‌کند.