محبوبه علیپور/

 دو روز پیش شاهد برگزاری نخستین نشست هم‌اندیشی مدیر کل دفتر امور بانوان و خانواده استانداری خراسان رضوی با گروهی از بانوان فعال رسانه‌ای بودیم.

بی‌تردید برگزاری چنین جلساتی از سوی مجموعه نهادهای تصمیم‌ساز و برنامه‌ریز به ویژه با موضوعیت مسائل زنان،  ارزشمند و قابل توجه است؛ چراکه به ندرت اتفاق می‌افتد که نهادهایی هر چند مرتبط ؛ نشست‌هایی را برای بررسی دغدغه‌های زنانه برگزار کنند. در واقع همین جلسات انگشت‌شمار نیز به دلیل ساختار برگزاری و روند دعوت از مدعوین، بیشتر جنبه تشریفاتی داشته و به تشریح گزارش کارهای اداری خلاصه می‌شود. از همین رو گرچه حدود 30 سال است که از عمر دفاتر امور بانوان و خانواده در دستگاه‌های مختلف می‌گذرد اما همچنان چالش‌های حوزه زنان حل ناشده باقی مانده است. ناگفته نماند گرچه دلایل متعددی موجب شده که سیاست‌های حوزه زنان اثرگذاری لازم را نداشته باشد، اما یکی از مهم‌ترین دلایل مؤثر در این باره را باید اهمیت تمرکز بر افراد به جای توجه بر افکار دانست.

از همین رو با آنکه «طرح تشکیل مجمع مشورتی بانوان رسانه‌ای» در جلسه هم‌اندیشی اصحاب رسانه با عالی‌ترین مسئول استانی در حوزه زنان نکته قابل توجهی به شمار می‌آید اما مایه امیدواری و دلگرمی برای بانوان فعال رسانه‌ای محسوب نمی‌شود، به خصوص آنکه دفتر امور بانوان و خانواده استانداری خراسان رضوی تنها یک سال فرصت دارد که این ایده را به واقعیتی اثرگذار بدل کند. بنابراین ضروری است که مسئولان حوزه زنان در استانداری تمهیداتی اتخاذ کنند که اجرای ایده مزبور در دوره‌های پیش رو و با حضور متولیان جدید نیز ادامه یابد. همچنین شایان ذکر است، زمانی می‌توان در حل مسائل مرتبط به جامعه زنان به طور بنیادی موفق عمل کرد که پیشینه تحولات و روند سیاست‌گذاری‌های طی شده را نیز در تصمیم سازی‌های اخیر دخالت داد. این در حالی است که نه تنها در برگزاری نشست هم‌اندیشی مزبور، هیچ یک از بانوان پیشکسوت رسانه‌ای استان حضور نداشتند که بنا بر شواهد به وضوح مشخص بود که دیدگاه‌های این افراد نیز پیش از برگزاری همین جلسه مورد ارزیابی و تحلیل قرار نگرفته است.

بنابراین پیشنهاد می‌شود پیش از تشکیل مجمع مشورتی بانوان خبرنگار، متولیان امر در قالب طرح موضوعات اختصاصی و با ارائه فراخوان‌های مجازی دیدگاه‌های تمامی بانوان فعال در رسانه‌های گوناگون را در سطح استان جویا شوند؛ چراکه اغلب شاهدیم در هنگام برگزاری برنامه‌ها تنها گروه مشخصی مشارکت داشته و فرصتی برای گفت‌وگو، ابراز وجود و اظهارنظر در اختیار دارند. از این رو اغلب مباحث کلی، تکراری، یکجانبه و بدون فراهم شدن فرصتی برای تعامل آرا مطرح می‌شود. قضیه دیگر اینکه روند اجرای این ایده به گونه‌ای پیش رود که ثمراتی فراتر از انتظارات محدود صنفی و جنسیتی را نصیب جامعه به ویژه جمعیت بانوان استان کند. از این رو جا دارد در تدوین اسناد، نگرش‌های صاحبنظران در دیگر گروه‌های تخصصی همانند استادان دانشگاه یا فعالان سیاسی نیز لحاظ شود.

در پایان به منظور اثبات حسن نیت جامعه رسانه‌ای و اظهار علاقه‌مندی به تعامل سازنده با نهادهای تصمیم‌ساز؛ پیشنهاد می‌شود در سایت وابسته به دفتر امور بانوان و خانواده استانداری خراسان رضوی، بخشی را برای معرفی مدیران و نمایندگان ادارات ادوار گذشته و همچنین برنامه‌های مهمی که پیش از این در حوزه زنان و خانواده اجرا شده اختصاص دهند تا حداقل نیروهای جوان رسانه‌ای از چنین تلاش‌هایی مطلع شوند و گمان نکنند که در دهه‌های گذشته بانوان ما هیچ تلاشی نکرده و اغلب گروه‌های منفعل و خنثی بوده‌اند که بیشتر زینت‌المجلس محسوب می‌شدند. حال آنکه شواهد حکایت از آن دارد که با وجود محدودیت‌هایی آشکار؛ بانوان فعال در دهه‌های گذشته نقشی اثرگذار در تقویت جایگاه زنان در جامعه داشته‌اند.