قدس آنلاین: همزمان با برگزاری دور اول مذاکرات راهبردی میان عراق و آمریکا، گمانه‌زنی‌ها در مورد محتوای این گفت‌وگوها اوج گرفته است. این مذاکرات دوروزه که از دیروز چهارشنبه به صورت ویدئو کنفرانس آغاز شده، در س‌طحی پایین‌تر از وزرای خارجه و در کمیته‌های سه‌گانه سیاسی، اقتصادی و نظامی دنبال می‌شود. گفت‌وگوهای راهبردی عراق و آمریکا از زمان عادل عبدالمهدی، نخست‌وزیر پیشین عراق آغاز شده و اکنون به عنوان میراثی برای مصطفی الکاظمی باقی مانده است؛ میراثی که البته چندان ناخوشایند نخست‌وزیر جدید که دنباله‌روی راهبرد موازنه مثبت است، نخواهد بود.

پس از ترور سردار سلیمانی و به تبع آن مصوبه پارلمان عراق مبنی بر اخراج نظامیان آمریکایی، به حاشیه کشانده شدن این خروج و جایگزینی آن با توافقات جدید نظامی و امنیتی همواره یکی از خواسته‌های آمریکا بوده که البته محدود به حوزه نظامی نخواهد بود. محمدعلی حکیم، وزیر خارجه سابق عراق که این گفت‌وگوها از زمان او آغاز شد، در گفت‌وگو با شورای آتلانتیک گفت: آمریکا به دنبال بسط محورهای مذاکره از دایره نظامی و اقتصادی به آموزش، انرژی، فرهنگ، تجارت و سرمایه‌گذاری خارجی است. تأکید بر موضوعاتی مانند آموزش عمومی و فرهنگ که نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری آمریکا بر مخاطبان هدف خود شامل جوانان و زنان بی‌سرپرست ناشی از جنگ با تروریسم است، حساسیت‌ها را در مورد اغراض اصلی واشنگتن از مذاکره حول محورهای جدید برانگیخته است که در همین راستا، برخی کارشناسان معتقدند آمریکا با پیگیری این امر به دنبال شکل‌دهی عراق سکولار و لیبرال در آینده است.

در سمت مقابل میز مذاکره، عراق نیز خواهان اکتساب امتیازات مخ‌تلفی به‌خصوص در حوزه‌های نظامی، امنیتی و اقتصادی است. بروز ناامنی‌های جدید از سوی داعش و معضلات فراوان اقتصادی که همزمان با بروز ویروس کرونا و افت شدید قیمت جهانی نفت، فشار را بر اقشار مختلف افزایش داده، هیئت عراقی را به دریافت کمک‌های نظامی – امنیتی و سرمایه‌گذاری‌های خارجی در این کشور سوق داده است. به گزارش الوقت، در واقع تن دادن بغداد به مذاکره جدید با واشنگتن با آگاهی از اغراض اصلی کاخ سفید و به‌رغم درک حساسیت‌های داخلی، دلیلی جز هراس از مجازات‌های اقتصادی احتمالی آمریکا در آینده که می‌تواند وضعیت آشفته اقتصادی عراق را بدتر کند، ندارد. بنابراین الکاظمی به دنبال آزمودن شانس خود برای اخراج آمریکایی‌ها از طریق دیپلماسی و مذاکره است؛ امری که به نظر به زودی جامه واقعیت به تن نکند.