قدس آنلاین: از دیرباز میهمان شدن بر سر سفره پربرکت حضرت رضا(ع) آرزوی هر زائر و مجاور حرم مطهر رضوی بوده است. میهمانی که واقفان و ناذران بسیاری به ‌واسطه خیراندیشی خود در برگزاری آن شریک بوده‌اند و عواید موقوفات یا نذورات و هدایای خود را به منظور هزینه در مهمانسرای بارگاه ملکوتی امام هشتم(ع) و تهیه غذای متبرک به آستان قدس رضوی تقدیم کرده‌اند.

امسال این آستان مقدس با توجه به شیوع بیماری کرونا در کشور در کنار تهیه و توزیع بسته‌های کمک معیشتی برای محرومان، غذای متبرک حضرت رضا(ع) را هم در بیمارستان‌ها و مناطق کم‌برخوردار حاشیه شهر توزیع کرد. در این میان سه خیراندیش با اهدای مقادیری برنج و زعفران در سال جاری، نامشان در فهرست بلندبالای نذورات آستان قدس رضوی به ثبت رسیده است.

برکت کشت و کارمان، از ائمه اطهار(ع) است

هادی عباسی، از جمله کشاورزان پرتلاش شمال کشور است. او بیش از ۷۰ سال سن دارد و ساکن یکی از روستاهای محدوده شهرستان محمودآباد مازندران است. این نیک‌اندیش نزدیک ۱۰ سال است که هر ساله مقادیری از محصول برنج خود را به دفتر نذورات حرم مطهر حضرت رضا(ع) تقدیم می‌کند. او می‌گوید: «وقتی زمان برداشت محصول زمینم فرا می‌رسد، ابتدا سهم حرم مطهر را برداشت کرده و کنار می‌گذارم. اگر بتوانم راهی مشهد شوم، این هدیه را خودم تقدیم آستان قدس رضوی می‌کنم وگرنه توسط فرد دیگری به بارگاه ملکوتی امام هشتم(ع) می‌فرستم». عباسی ارادت خاصی به اهل بیت(ع) به ویژه امام حسین(ع) و امام رضا(ع) دارد و بارها به کربلا و مشهدالرضا مشرف شده است. او می‌افزاید: «ما هر چه داریم؛ از سلامتی فرزندان تا برکت کشت و کاری که داریم، از انوار قدسی ائمه اطهار(ع) است».

نذر برای آبرومندانی که شرمنده فرزندانشان هستند

مرتضی منافی، خیراندیش دیگری است که نامش در فهرست ناذران برنج آستان قدس رضوی به چشم می‌خورد. او حدود ۴۸ سال سن دارد و از کارمندان شهرستان بهار در استان همدان است. روایت برنج‌های اهدایی این بزرگمرد با کشاورز مازندرانی کمی تفاوت دارد؛ چرا که اهل خیر و نیکوکاری علاوه بر مراجعه حضوری به دفاتر نذورات حرم مطهر رضوی و اماکن متبرکه می‌توانند هدایای خود را از طریق دفاتر نمایندگی آستان قدس رضوی در استان‌های مختلف کشور هم به این سرای ملکوتی تقدیم کنند.

چنان که منافی می‌گوید: «همسایه‌ای داریم که نماینده آستان قدس رضوی در شهرستان بهار است. او فرد محترم و بااعتمادی در این شهر است. اگر بخواهیم در راه خیر و نیکوکاری قدمی برداریم، کمک‌های نقدی و غیرنقدی خود را به او می‌سپاریم». این کمک‌ها در زیر پرچم بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) طبق نیت ناذران صرف و هزینه می‌شود چنان که اهدای برنج، یکی از کمک‌های خانواده منافی به افراد کم‌برخوردار بوده است.

در ادامه همسر او هم بیان می‌کند: «وقتی برای خانواده‌ام غذا حاضر می‌کنم، به افرادی که آبرومند هستند و در این روزها ممکن است حتی توانایی تهیه غذا برای فرزندان خود را هم نداشته باشند و شرمنده آن‌ها بشوند، فکر می‌کنم. با وجود آنکه همسرم سطح درآمد بالایی ندارد، در حد توان خود در امور خیر مشارکت می‌کنیم. خوشحال هستیم که از طریق نماینده مورد اطمینان آستان قدس رضوی می‌توانیم هدیه‌مان را به دست نیازمندان برسانیم».

هر چه داریم متعلق به فرزندان حضرت زهرا(س) است

بهرام‌علی طاهری، متولد ۱۳۳۵، مهندس مکانیک و اهل تهران است. او هر ساله چندین بار به مشهد سفر می‌کند. حدود دو ماه پیش به ذهنش رسید مقداری زعفران سرگل تهیه و به نذورات حرم مطهر رضوی اهدا کند. طاهری بیان می‌کند: «ما همه جیره‌خوار اهل بیت(ع) هستیم و هر چه داشته باشیم متعلق به فرزندان حضرت زهرا(س) است. ماه محرم بود که مقادیری زعفران که از مشهد خریداری کرده بودم را به دفتر نذورات این آستان مقدس تقدیم کردم تا کام زائران و مجاوران با این تحفه ناقابل معطر شود».

او از نیتی که در دلش بوده، برایمان نمی‌گوید، اما بی‌شک خاطرات فراموش‌نشدنی از خوان بابرکت حضرت رضا(ع) دارد. او ادامه می‌دهد: «خدا را شاکرم که در سال‌های گذشته توفیق تناول غذای مهمانسرای حضرت نصیب من و خانواده‌ام شده است. همیشه احساس ‌کردم این مکان یک شفاخانه است و به فرزندانم هم می‌گفتم غذای حرم امام رضا(ع) را به نیت شفا میل کنید، چون متبرک به حرم مطهر و متعلق به حضرت رضا(ع) است. اگر چه تمام روزی ما به یمن وجود ائمه اطهار(ع) است، اما دعوت به صحن و سرای رضوی و شرکت در میهمانی باصفای علی بن موسی الرضا(ع)، حال و هوای دیگری دارد. بی‌تردید خود حضرت رضا(ع) هم بر این میهمانی نظارت دارند. خادمان هم با احترام خاصی میزبانی می‌کنند و خوشامد می‌گویند».

از طاهری درباره احساسی که در سهیم شدن تهیه زعفران غذای مهمانسرای حضرت دارد، می‌پرسم. او پاسخ می‌دهد: «ما در مقابل خوان کرم اهل بیت(ع) بسیار کوچک بوده و ذره‌ای بیش به حساب نمی‌آییم. اگر امام رضا(ع) این هدیه ناقابل را بپذیرند، برای ما ارزش بسیاری دارد و خوشحال خواهیم شد».