آیت الله حبیب الله احمدی استاد حوزه و دانشگاه به مناسبت فرا رسیدن سالروز ولادت باسعادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و روز مادر در گفت و گو با خبرنگار قدس آنلاین با اشاره به اصل و نسب این بانوی مکرمه گفت: پدر ایشان گل سرسبد عالم خلقت حضرت محمد مصطفی صل الله علیه وآله وسلم است و فضایل و برتری ایشان بر تمام خلایق مشهود است. مادر ایشان نیز حضرت خدیجه بنت خویلد سلام الله علیهاست که جزء برترین بانوان عالم هستی است.

آیت الله احمدی افزود: پیامبر اکرم(ص) در مورد فضیلت حضرت خدیجه می‌فرمایند که ما کجا می‌توانیم مثل خدیجه را بیابیم؟ زمانی که دیگران  پیامبری مرا تکذیب می‌کردند، او مرا تصدیق کرد و به من ایمان آورد. در بین زن ها کسی در ایمان و اسلام آوردن بر او سبقت نداشته است. همچنین می فرماید که خداوند چهار زن را به عنوان برگزیده زنان عالم انتخاب کرده است که ایشان حضرت مریم، آسیه، خدیجه و فاطمه(س) هستند. البته خود این چهار زن نیز مراتبی دارند که فاطمه سلام الله علیها برترین آنهاست. حضرت امام صادق(ع) می فرماید: مریم(س) سرآمد و سیده زنان جامعه و زمان خودش بود، اما فاطمه(س) سیدة نساء العالمین من الاولین و الآخرین، برگزیده تمام زنان از اول تا آخر خلقت هستند.

استاد حوزه و دانشگاه در ادامه به خلقت حضرت فاطمه(س) اشاره کرد و گفت: پیامبر اکرم صل الله علیه وآله وسلم می‌فرمایند زمانی که به معراج رفتم جبرائیل مرا وارد بهشت کرد و از رطب های بهشتی به من هدیه کرد و من آن را خوردم که این رطب های بهشتی در بدن من تبدیل به نطفه شدند و هنگامی که به زمین بازگشتم، خدیجه(س) از آن نطفه به فاطمه(س) باردار شد، و از این جهت فاطمه، حوراء انسیه است، یعنی حوریه‌ای است در قالب انسان. ومن هرگاه مشتاق بهشت می‌شوم، دخترم فاطمه(س) را می‌بویم. از این روایت چند نکته مهم استخراج می شود؛ اولا دلالت دارد براینکه تکوُّن و تولد حضرت فاطمه(س) پس از بعثت پیامبر(ص) بوده است. دوم اینکه خلقت فاطمه(س) خلقتی بهشتی است. همچنین تأکیدی بر پاکدامنی، طهارت و تقوای ایشان است.

وی در ارتباط با ولادت حضرت زهرای مرضیه(س) توضیح داد: امام صادق(ع) در مورد ولادت مادر خود می‌فرمایند: هنگامی که حضرت متولد شدند و پای برزمین گذاشتند، از ایشان نور ساطع شد و همه جا را نور فرا گرفت. پس از آن ده حوریه برای کمک وارد شدند که همگی آبریق‌هایی بهشتی مملو از آب کوثر همراه داشتند و ایشان را با آب کوثر شست‌وشو دادند. سپس با پارچه‌های سفیدی که با خود داشتند حضرت را قنداق کردند.، سپس از ایشان خواستند که حرف بزند، فاطمه به زبان آمد و شهادتین را جاری کرد.

آیت الله احمدی در مورد انتخاب نام ایشان نیز گفت: نامیدن ایشان به فاطمه از سوی ملکوت بود و به این خاطر بود که مردم از درک مقامات و منزلت ایشان عاجز هستند و این فضایلی هم که ما ذکر می‌کنیم از زبان وحی، پیامبر و ائمه علیهم السلام نقل شده و الا زبان انسان‌های عادی قاصر از آن است که بتواند فضایل ایشان را ذکر کند.

استاد حوزه و دانشگاه با تاکید براینکه ما باید نام دخترانمان را هم نام فاطمه(س) و القاب ایشان انتخاب کنیم گفت: هم نام با فاطمه بودن برکت فراوانی دارد؛ از امام صادق(ع) پرسیدند که نام دخترم را چه بگذارم؟ فرمودند نام دختر خود را فاطمه بگذار و وقتی نام او را فاطمه گذاشتی هم نامی او با نام مادر من او را بیمه می‌کند و حق نداری او را برنجانی. از جمله نام‌ها و القاب مبارک حضرت که می‌توانیم در نامگذاری دختران خودمان از آن استفاده کنیم عبارتند از: زهرا، بتول، سیده، صدیقه، فاطمه، حصان، حره، هانیه، راضیه، مرضیه، نوریه، منصوره، مقدسه، محدثه، عذرا، سماویه، حوراء، انسیه، طاهره، مطهره، مریم کبری و....

وی در ادامه امتیازها و ویژگی های بزرگ حضرت فاطمه(س) را که در این صفات کسی مانند او نیست، برشمرد و گفت: اولین امتیاز ایشان معرفت و شناخت صحیح از معارف الهی، توحید، نبوت، معاد و.. است. فاطمه(س) در معارف دینی سرآمد بوده و هیچ نقطه تاریکی در اعتقادات ایشان وجود ندارد و این معرفت در خطبه قراء ایشان مشهود است. دومین امتیاز بزرگ فاطمه(س) تقوا و طهارت است که سند این پاکی و طهارت خود قرآن است و آیه تطهیر در شأن ایشان و فرزندان او نازل شده است. امتیاز سوم ایشان، پایداری و مقاومت ایشان در راه حق و اعتلای پرچم دین است. فاطمه(س) با اینکه عمر کوتاهی داشتند، اما میزان عمر ملاک نیست بلکه نحوه بهره وری از عمر است که اهمیت دارد. فاطمه(س) در حق طلبی و پایداری در این راه برای نه فقط زنان بلکه برای همه جامعه الگو بودند. امروز جامعه انسانیت که متاسفانه گرایش‌های شرقی و غربی دارد و به فساد آلوده شده، تشنه فضایل فاطمه(س) است و باید سیره و روش زندگی حضرت را دقیق مطالعه و در زندگی خود عملی کنند.

آیت الله احمدی با اشاره به نامگذاری روز ولادت حضرت فاطمه(س) به نام روز مادر به تبیین جایگاه مادر و زن در اسلام پرداخت و گفت: مقام مادر، مقام و جایگاه بسیار والایی است و نقش مهمی در سعادت و خدای ناخواسته در شقاوت فرزند خود دارد. ما نه فقط در روز مادر و زن که باید در تمام ایام زندگی مادر و همسر خود را گرامی بداریم. دانستن قدر مادر یکی از سنت های حسنه است و احترام و محبت به مادر از واجبات است و نباید هرگز انتظارات و توقعات مادرانمان چه آنهایی که در قید حیات هستند و چه آنانکه به جوار حق شتافته اند را فراموش کنیم. نکند مادر پیری با اینکه فرزند دارد و در جوانی زحمات آن ها را به جان خریده، در آخر عمر به آسایشگاه سالمندان پناه ببرد، مادرانمان را گرامی بداریم و نسبت به آنها محبت عملی داشته باشیم و آنها ر اکنار خودمان نگهداریم. این به دور از انصاف است مادری که توانایی اش را در راه بزرگ کردن فرزندش از دست داده، در دوره ناتوانی خود تنها بماند. شاخه گل و مادیات خوب است، اما محبت اصلی این است که برای انجام امور خود نیازمند بیگانه نباشد. افرادی هم که مادر خود را از دست داده اند حتما باید به یاد مادر خود باشند و با خیرات و مبرات و طلب مغفرت روح آنها را خشنود کنند.

انتهای پیام/