اینکه چه تعداد افراد سر سفره عقد می‌نشینند مهم نیست، اما اینکه چند زوج ازدواج خود را موفق می‌دانند و از کنار یکدیگر ماندن احساس رضایت می‌کنند بسیار اهمیت دارد و موضوع نوشته حاضر است. بسیاری از کتاب‌ها به موضوع ارتباط زن و مرد و یا چگونگی یک شریک مناسب بودن پرداخته‌اند، اما کمتر درباره چگونگی با هم ماندن صحبت شده است.

در واقع آنچه پیوند ازدواج را از هم می‌پاشد، نه نبود سازگاری است و نه نبود عشق؛ بلکه رفتار تخریبگری است که زن و مرد کمی پس از ازدواج به دلیل اشراف نداشتن کامل به رابطه زوجی در پیش می‌گیرند به‌طوری‌که پس از مدتی هر دو احساس نارضایتی می‌کنند و اگر حتی به جدایی اقدام نکنند قطعاً یک زندگی یکنواخت و ملال‌آور خواهند داشت. حال به عادت‌های مخربی که لازم است افراد از آن‌ها آگاه باشند و از به کاربردنشان خودداری کنند می‌پردازیم.

به باور ما مخرب‌ترین این عادت‌ها، انتقاد و عیب‌جویی است. دیگری سرزنش کردن است که در گفت‌وگوهای زناشویی بین همسران ناخشنود به فراوانی به کار می‌رود. افراد به دلیل اینکه دنبال تغییر طرف مقابل هستند فکر می‌کنند با عیب‌جویی و سرزنش‌گری  می‌توانند همسر خود را اصلاح کنند. گاهی نیز با استفاده از عادت شکوه و شکایت در حال ابراز نادرست ناخرسندی‌های خود از دیگری هستند و به مقایسه کردن او می‌پردازند. در ادامه افراد غرغرو و اهل نق زدن می‌شوند و همسران، یکدیگر را تهدید و تنبیه می‌کنند درحالی‌که با به‌کاربردن این‌ها دیگر رابطه امن و صمیمی باقی نمی‌ماند. در انتها گاهی نیز زوجین به حق حساب دادن یا همان رشوه به دیگری می‌پردازند تا فرد مقابل را آن‌طور که مایل هستند تحت کنترل خود درآورند و با مخرب‌ترین عادات، رابطه خود را حفظ کنند؛ غافل از آنکه این خصلت‌ها ویرانگر زندگی زناشویی هستند. اگر شما نیز به مشاجره‌های خود دقت کنید متوجه استفاده از همه یا بعضی از این‌ها در رابطه خود می‌شوید.

اما برای برون‌رفت از این مشکل پیشنهاد ما جایگزین کردن عادت‌های مهرآمیز است. به قول شمس تبریزی:

بسیار تیغ دیده‌ام که یکی را دو تا کند

نازم به تیغ عشق(محبت) دو تا را یکی کند.

یاد گرفتن این ویژگی‌ها برای همه افرادی که می‌خواهند زندگی مشترک پویا، شاداب و مستحکمی داشته باشند سودمند است.

نخستین عادت حمایت کردن است. زوج‌هایی که در هر شرایط از یکدیگر حمایت می‌کنند و احساس پشت و پناه یکدیگر بودن به هم منتقل می‌کنند روابط پایدارتری دارند. ویژگی دیگر تشویق کردن است. زوج‌هایی که یکدیگر را تشویق می‌کنند، به یکدیگر احساس ارزشمندی منتقل کرده و روز به روز صمیمی‌تر می‌شوند. ویژگی گوش دادن صحیح نیز در داشتن یک گفت‌وگوی سازنده به طرفین کمک زیادی می‌کند و با ویژگی پذیرش بدون قیدوشرط همسرتان می‌توانید به او احساس مهم بودن و اولویت شما بودن را منتقل کنید. در واقع ضعف و کاستی‌های یکدیگر را بپذیرید و در هر لحظه بیشترین تلاش خود را برای این رابطه انجام دهید.

عادت اعتماد ایجاد کردن نیز زیر بنای هر رابطه‌ای است. اگر اعتماد نباشد رابطه معنا ندارد، پس طرفین باید اعتمادسازی را برای یکدیگر انجام دهند. در ادامه احترام گذاشتن به یکدیگر بسیار حائز اهمیت است. ما در اینجا از حرمت و منزلتی که در چشم همسر داریم، صحبت می‌کنیم. اگر برای طرفتان احترام قائل باشید همواره با او محترمانه رفتار می‌کنید. اگر احترام از دست برود، همه چیز از دست می‌رود. باید به خاطر داشت در بهترین ازدواج‌ها هم بین زوج‌ها تفاوت و اختلاف وجود دارد. فقط کافی است حواستان باشد تخریب نکنید و بیشتر اهداکننده باشید تا چیزی را از دیگری انتظار داشته باشید، دست از کنترل‌گری یکدیگر بردارید و با افزایش صمیمیت، عادات مهرآمیز خود را تقویت کنید.

حال به این فکر کنید که عادت‌های مخرب رابطه شما کدام‌ها هستند و کدام عادت‌های مهرآمیز را باید تقویت کنید.