قدس آنلاین: آنچه موجب عدم شکل گیری توافقی در دوحه به نفع مردم افغانستان شد را بی‌تردید می‌توان به این موضوع نسبت داد که مذاکره کنندگان دوحه کمترین نسبتی با مردم و مشکلات مردم افغانستان ندارند. همین موضوع که آنها هیچ جایگاهی در میان ملت افغانستان ندارند منجر به عدم شکل گیری مذاکره شده است.  

به وضوح می توان پیش بینی کرد هر نوع مذاکره ای که بعد از توافق آمریکا و طالبان صورت بگیرد، مذاکراتی که در طی یازده ماه گذشته بر سر مشکلات و درگیری‌های دولت با طالبان صورت گرفته هیچکدام به فرجام نرسیده و نخواهد رسید. این مذاکرات به دلیل متقنی پیشرفت نمی کند. هنگامی که دو طرف مذاکره کننده در دو مسیر کاملاً متفاوت به مسئله افغانستان نگاه می‌کنند مشخص است مذاکره نتیجه‌ای نمی‌دهد.  

طرف طالبان به دنبال تشکیل امارت و حکومت اسلامی به شکل مورد نظر خود است تا طالبان مالک این امارات اسلامی خود خواسته شود در حالی که طرف مقابل یعنی دولت افغانستان به دنبال حفظ نظام، قانون اساسی، صلح و آتش بس است.  

طرف مقابل یعنی طالبان، جنگ را مهمترین مؤلفه مورد نظر خود برای رسیدن به اهداف سیاسی می‌داند. درحالی که طرف مقابل به دنبال گرفتن مؤلفه جنگ از طالبان است. قطعاً چنین رویکردی هرگز به نتیجه نمی‌رسد.

هر چند دولت افغانستان، دولتی منفعل است که کمترین انسجامی برای مدیریت  کشور را ندارد با این حال ملت، حامی دولت هستند لذا ملت افغانستان خواستار حفظ  انسجام دولت و کنار گذاشتن اختلافات داخلی برای حل مشکلات خود هستند.  

بی تردید خارج از دولت و ملت افغانستان هیچ محلی و هیچ کنفرانس و مذاکره‌ای نمی‌تواند حامل پیام  امنیت برای مردم افغانستان باشد. انفعال یازده ماه مذاکره شاهد این ادعاست.  

انفعال و سردرگرمی که تشتت زیادی را به درون جامعه افغانستان ریخته، موضوعی که موجب سوء استفاده طالبان شده که به تدریج در حال تصرف ولسوالی های بیشتری است. ادامه حضور هیئت دولت افغانستان در دوحه نتیجه ی دیگری غیر از سقوط بیشتر ولسوالی‌ها به دنبال ندارد.  

اگر دولت افغانستان به دنبال انجام کاری برای ملت است به سرعت باید نفرات خود را از دوحه به افغانستان فرا بخواند، ضمن اینکه برخی از مذاکره کنندگان هم با دریافت ماهی ۱۴۰۰۰ دلار حقوق از دولت امارات تمایلی به سرانجام رسیدن مذاکره ندارند در دوحه مانده  و پول می‌گیرند!  

امروز مردم افغانستان بی پناه هستند. مردم افغانستان به خوبی می‌دانند به چه کسی باید رجوع کنند. با اینکه دولت ناکارآمد، ضعیف است و روز به روز مقبولیت خود را از دست می‌دهد، اما اقبال مردم افغانستان نسبت به دولت به شدت بیشتر از طالبان است، ضمن اینکه دولت با همین وضعیت فعلی توانایی و قدرت بیشتری نسبت به طالبان برای اداره کشور دارد، چرا که ملت پشت سر دولت است و دولت به پشتوانه ملت می‌تواند با طالبان مقابله کند و کشور را از وضعیت بحرانی نجات دهد.  

تداوم وضعیت کنونی در افغانستان منجر به موضوعی بیم آور برای منطقه می شود. تصرف کابل توسط طالبان و تداوم تنش‌ها که در نهایت منجر به پیروزی طالبان و تصرف این کشور از شرق و غرب می شود موضوعی که بیم آن می رود طالبان افغانستان را مثل سوریه کند و ما شاهد دور جدیدی از فتنه و آشوب در این بخش از آسیا باشیم.

انتهای پیام/