به  گزارش قدس آنلاین، مهر به نقل از مدیکال نیوز نوشت:

 به گفته محققان دانشگاه منچستر انگلستان، پارامترهای منعکس کننده اندازه پلاکت خون می‌توانند شاخص‌های مهمی باشند که نشان می‌دهد پلاکت‌های در گردش فعال شده و بیماران مبتلا به کووید ۱۹ در معرض خطر افزایش لخته هستند.

این تیم تلاش کرد تا ارتباط میانگین حجم پلاکت (MPV)، عرض توزیع پلاکت (PDW) و نسبت سلول بزرگ به پلاکت (P-LCR) را با شدت بیماری و مرگ و میر در بیماران کرونایی ارزیابی کند.

در این بررسی‌ها، ۲۲ مطالعه شامل ۱۱,۹۰۶ شرکت کننده مورد مطالعه قرار گرفتند.

یافته‌های مطالعه نشان داد که شدت بیماری شدید کووید ۱۹ با افزایش تولید پلاکت‌های بزرگ‌تر و جوان‌تر ارتباط دارد. هنگام مقایسهMPV ، PDW و P-LCR ، P-LCR مهمترین نشانگر زیستی برای ارزیابی فعالیت پلاکت است.

آزمایش P-LCR در هنگام بستری شدن در بیمارستان می‌تواند بیماران کرونایی با افزایش خطر وقایع ترومبوتیک را شناسایی کند و به این ترتیب امکان پیشگیری وجود دارد.

به طور معمول پلاکت‌ها ریزسلول هایی بوده که حاوی گرانول‌های انعقادی هستند و هم در لخته شدن و هم در پاسخ ایمنی نقش اساسی دارند. آنها علاوه بر بستن عروق خونریزی دهنده، در تشکیل غیرطبیعی لخته نیز شرکت می‌کنند. در طی عفونت ویروسی، پلاکت‌ها در ایمنوترومبوز که شامل هر دو فرایند فوق است دخیل هستند.