خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان رویدادی نیست که به این راحتی‌ها از خاطرات زدوده شود. شاید مهم‌ترین تصویری که رسانه‌ها از این خروج افتضاح‌آمیز مخابره کردند، تصاویر پرتاب شدن شهروندان افغانستانی از هواپیماهای آمریکایی بود. اما رسانه‌های غربی و فعالان مرتبط با آنها در شبکه‌های اجتماعی تلاش داشتند تا تصویری دیگر از فرودگاه کابل ذهن‌ها را به خود مشغول دارد: «سربازان آمریکایی که کودکان افغانستانی را در آغوش گرفته و از آنها نگهداری می‌کنند.»
این تصاویر مهربان قرار بود ۲۰ سال جنایت و کشتار را در روزهای آخر بشویند و ببرند. چهره‌های کودکان معصوم فرصتی برای لنز دوربین‌های غربی بودند تا در آخرین لحظات تصویری انسانی از تجاوزی ۲۰ ساله و کشتار مردم ستمدیده افغانستان ارائه کنند. امروز هم تاکتیکی مشابه از سوی رسانه‌های غربی در سرزمینی دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ماجراجویی‌های غرب در توسعه ناتو، شرق اروپا را با یک بحران مواجه کرده است. احتمال پیوستن اوکراین به ناتو در فرصت حضور دولت دموکرات «جو بایدن» منجر به تجمع نیروهای نظامی روسیه در مرزهای غربی این کشور شده است. این نیروها طبعا برای جلوگیری از تهدید امنیتی ناتو در مرزهای غربی روسیه تجمع کرده‌اند اما آنچه رسانه‌های غربی از آن مخابره می‌کنند، احتمال حمله قریب‌الوقوع و همه‌جانبه از سوی روسیه به اوکراین است، احتمالی که بارها از سوی مقامات روسیه تکذیب شده است.
در روایت رسانه‌های غربی هیچ‌گاه به چنین سوالاتی پاسخ داده نمی‌شود: علت توسعه ناتو پس از جنگ سرد چه بوده است؟ چطور می‌توان از یک قدرت بین‌المللی چون روسیه انتظار داشت در برابر استقرار قابل توجه نیروهای ناتو در مرزهایش بی‌تفاوت باشد؟ اساسا روسیه چه منفعتی در حمله نظامی به اوکراین دارد؟ و ...
رسانه‌های غربی اما به‌جای پاسخ دادن به این دست سوالات، رویکردی را به‌کار می‌برند که یک‌بار دیگر می‌تواند شما را به یاد رویکردشان در فرودگاه کابل بیندازد، منتها این بار به‌جای تصاویر کودکان، زنان و دختران اوکراینی هستند که مورد توجه لنز دوربین‌های غربی قرار گرفته‌اند.
دوربین‌های رسانه‌های غربی و فعالان مرتبط با آنها در شبکه‌های اجتماعی اکنون روی پیرزن‌ها و دختران جوانان اوکراینی زوم کرده‌اند که با در دست گرفتن تفنگ‌های چوبی خود را برای مقابله با «یک حمله نظامی قریب‌الوقوع» آماده می‌کنند. بدیهی‌ست که با چنین تصاویری، مخاطب به‌سرعت حس هم‌دردی با این زنان و دختران پیدا کند و از یاد ببرد که اگر توسعه ناتو به مرزهای روسیه نبود، الان روسیه و اوکراین به‌عنوان دو همسایه در حال بررسی نحوه افزایش سطح تعامل تجاری بین خود بودند، نه بحث درباره چگونگی پیشگیری از یک جنگ!
غربی‌ها و بالاخص آمریکا، هرگز نتوانسته‌اند توضیح دهند که دقیقا پس از ساال ۱۹۹۱، با کدامین منظور و هدف ناتو را توسعه داده‌اند، برای مقابله با کدامین تهدید؟ روس‌ها چرا باید به چنین توسعه‌ای خوش‌بین باشند؟ پول این توسعه چگونه تامین می‌شود؟ مالیات‌دهندگان کشورهای غربی برای اینکه این سوالات را نپرسند، باید درگیر عکس‌های پیرزن اوکراینی باشند که خود را برای مقابله با یک حمله نظامی آماده می‌کند.
اما شاید توجه به یک نکته بد نباشد، همان‌طور که تصاویر فرودگاه کابل نتوانست بایدن را در افکار عمومی داخلی آمریکا موجه جلوه دهد و جلوی نفرت مردم آمریکا از افتضاح بار آمده در افغانستان را بگیرد، تصویرسازی‌ها از اوکراین هم به کمک او و هم‌پیمانانش نخواهند آمد.
نظر شما