به گزارش قدس آنلاین، نفتالی بنت، نخست‌وزیر رژیم اسرائیل، یک هفته قبل به روسیه سفر کرد تا تور دیپلماتیک خود را برای میانجیگری بین روسیه و اوکراین شروع کند.
وی بعد از دیدار با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، در کرملین و مذاکره طولانی سه ساعته با او، تماس تلفنی با ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین داشت تا او را در جریان گفتگوها بگذارد و بعد هم راهی برلین شد تا با اولاف شولتس، صدراعظم آلمان دیدار و گفتگو کند.
حتی گفته می‌شد که دفتر بنت از کاخ سفید درخواست کرده بیانیه رسمی برای حمایت از این اقدام بنت صادر کند که البته کاخ سفید حاضر به انجام این کار نشد. در واقع، کاخ سفید هم متوجه شده بود که نمایش دیپلماتیک بنت آنقدر جذابیت و تأثیری ندارد که ارزش داشته باشد حتی با یک بیانیه هم از آن حمایت شود.
می‌توان گفت که اقدام بنت برای میانجیگری بین روسیه و اوکراین اقدامی عجیب بود، چراکه شدت خصومت بین دو طرف به حدی است که حتی آلمان و فرانسه به عنوان دو قدرت اصلی در اتحادیه اروپا نیز در انجام این کار ناکام ماندند. سفرهای شولتس و امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، به مسکو برای منصرف کردن پوتین از ادامه جنگ بی‌نتیجه ماند.
به همین جهت بود که به گفته آموس هارل در روزنامه صهیونیستی هاآرتص، منتقدین بنت در داخل رژیم صهیونیستی گفته بودند که بنت با این نمایش دیپلماتیک مبدل به «میهمان ناخوانده‌ای بر سر میز کشورهای بزرگ» شده است. با این حال، بنت وضعیت موجود را فرصتی تاریخی دیده تا نه تنها در قضیه‌ای میانجیگری کند که کشورهای بزرگ شکست خوردند، بلکه با این اقدام برای رژیمش تاریخ‌ساز شود.
در واقع، رژیم اسرائیل در عمر بسیار کوتاه خود هیچ‌گاه نقشی در عرصه بین‌الملل به عنوان میانجی نداشته، چراکه نه آنقدر مقبولیت عمومی از سوی کشورهای جهان در این عرصه دارد و نه اینکه برخوردار از ابزار لازم دیپلماتیک، اقتصادی و سیاسی است تا اینکه بتواند با استفاده از آن‌ها نقشی را در این عرصه ایفا کند.
شاید بنت تصور کرده چنین ابزاری در اختیار دارد که برای میانجیگری اقدام کرد. روابط نزدیک او با دو سوی دیگر این تصور را به وجود آورده بود که موقعیت منحصر به‌فردی را به دست آورده تا اینکه برای میانجیگری اقدام کند، به خصوص اینکه الیگارش‌های یهودی در هر دو طرف دارد و می‌تواند از روابط ویژه آن‌ها با مسکو و کی‌یف، از این ابزار لابی‌گر نیز استفاده کند.
چندین بار رفت و آمد و تماس‌های مکرر تلفنی بنت با دو طرف درگیری و کشورهای دیگر در نهایت به این نتیجه رسید که رژیم صهیونیستی به طرف اوکراینی پیشنهاد تسلیم در برابر درخواست‌های پوتین را داد. این نکته‌ای بود که روزنامه صهیونیستی‌تایمز اسرائیل در ۹ مارس به آن اعتراف کرد و در این مورد نوشت: در گزارش جلسه توجیهی دولت به خبرنگاران گفته شد که «اوکراین اکنون بر سر یک دوراهی سرنوشت‌ساز ایستاده و می‌بایست میان پیشنهاد دشوار آتش‌بس روسیه یا خطر فاز بعدی و بسیار ویرانگرتر جنگ یکی را انتخاب کند.»
این خبری بود که رسانه‌های دیگر از جمله وبگاه امریکایی اکسیوس و روزنامه صهیونیستی معاریو نیز آن را منتشر کردند و حتی اکسیوس این جمله را نیز از زبان بنت خطاب به زلنسکی منتشر کرد که گفته بود: «اگر من به جای شما بودم، به مردمم فکر می‌کردم و این پیشنهاد را می‌پذیرفتم.»
روشن است که پیشنهاد بنت بدان معنا است که او به جای میانجیگر بیشتر نقش نامه‌رسان را بازی کرده و فقط پیام پوتین را به طرف اوکراینی رسانده و جای شک و تردیدی نیست که نه زلنسکی و نه دیگر مقامات اوکراینی انتظار شنیدن چنین سخنانی را از طرف او نداشتند و تمام تصور آن‌ها از میانجیگری بنت فروپاشیده است.
در واقع، این جریان بیش از هر چیز حرف منتقدان بنت را ثابت کرد که چیزی بیشتر از یک میهمان ناخوانده و کوتوله بر سر میز بزرگان نبوده و بیشتر از یک هفته زمان لازم نبود تا معلوم شود که نخست‌وزیر رژیم اسرائیل برای میانجیگری در یکی از پیچیده‌ترین معضلات در عرصه بین‌الملل تا چه میزان دچار توهم شده بود و نمایش دیپلماتیک به دلیل همین توهم بود که نتوانست بیشتر از یک هفته دوام بیاورد.
منبع: جوان
نظر شما