به گزارش قدس آنلاین از وبدا، کمال حیدری به مناسبت هفته دخانیات( ۶ تا ۱۰ خرداد) افزود: به منظور گرامیداشت روز جهانی بدون دخانیات در ۳۱ ماه می برابر با دهم خرداد ماه، هر ساله در سراسر جهان، حول محور شعار سازمان جهانی بهداشت، اقدامات قابل توجهی برای افزایش آگاهی مردم در مورد اثرات زیان بار استفاده از محصولات دخانی و قرار گرفتن در معرض دود دست دوم و پیشگیری از مصرف دخانیات انجام می گیرد.

وی اظهار داشت: چندین دهه است که صنایع دخانی با روش های استراتژیک، تهاجمی و اغوا کننده، سعی در جذب جوانان به سمت مصرف دخانیات و محصولاتی با ترکیب نیکوتین دارند و این پویش تلاش های این صنایع را افشا خواهد کرد.

حیدری ادامه داد: بر اساس گزارش های سازمان بهداشت جهانی، صنایع دخانی با تولید سهم سالانه ۸۴ مگاتن گاز گلخانه ای(دی اکسید کربن)، باعث تغییرات آب و هوایی در جهان شده، تعادل آب و هوا را در کره زمین بر هم زده، منابع محیط زیست را هدر داده و به اکوسیستم ها آسیب می رساند.

معاون بهداشت وزارت بهداشت تصریح کرد: سالانه حدود ۳.۵ میلیون هکتار زمین برای کشت تنباکو از بین می‌رود. کشت تنباکو، فرایند جنگل زدایی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه را تشدید می‌کند. مزارع تنباکو باعث تخریب خاک و "بازده نامناسب" یا کاهش ظرفیت زمین و خاک برای رشد هر گونه محصول یا پوشش گیاهی دیگر می‌شود.

وی ادامه داد: مدیریت ارتقای سلامت سازمان بهداشت جهانی، می گوید: «هر سیگاری که مصرف می شود، به معنای واقعی، موجب سوزاندن منابع کمیاب زمین که حیات ما به آن بستگی دارد، می شود. " بار زیست محیطی این موضوع بر دوش کشورهایی خواهد بود که توان مقابله با آن برایشان کمتر و سخت تر است و این در حالی است که سود سرشار دخانیات، نصیب صنایع چند ملیتی دخانیات که در کشور های با درآمد بالا هستند خواهد شد.  

معاون وزیر بهداشت با بیان اینکه حدود ۹۰ درصد از کل تنباکوی جهان در کشورهای در حال توسعه تولید می شود، خاطرنشان کرد: این امر باعث شده بر گروه های مختلف اجتماعی و اقتصادی تاثیر بسیار نابرابر بگذارد. در کشورهای با درآمد کم و متوسط، بسیاری از کشاورزان و مقامات دولتی، تنباکو را به عنوان یک محصول درآمد زا می بینند که می تواند باعث رشد اقتصادی شود، با این حال، مزایای مالی کوتاه مدت این محصول در مقابل پیامدهای بلند مدت آن، شامل تهدید امنیت غذایی، بسیار ناچیز است. از دست دادن زمین های کشاورزی بدلیل عدم توان پرداخت یارانه و کمک های دریافتی از سوی صنایع دخانی، بدهی های مداوم کشاورزان، بیماری و فقر در میان کشاورزان توتون کار و آسیب های زیست محیطی گسترده در کشورهای با درآمد کم و متوسط به وضوح دیده می شود.

حیدری توصیه کرد: کاهش مصرف دخانیات باید به عنوان یک سیاست کلیدی برای دستیابی به حقوق شهروندی شناخته شود، نه فقط اهدافی که مستقیماً با سلامت مرتبط هستند.

  وی گفت: صنایع دخانی باید مسئولیت جبران خسارات و ضایعاتی که بر محیط زیست، سلامت عمومی و سایر بخش های توسعه ای کشور وارد می کنند را بپذیرند و از مانع تراشی در پرداخت مالیات موثر بپرهیزند. وضع مالیات موثر به میزان ۷۵ درصد قیمت خرده فروشی این محصولات، ممنوعیت جامع تبلیغ و ترویج دخانیات، بسته بندی یکسان محصولات دخانی با درج تصاویر و پیام های هشداردهنده و اجرای طرح پیشگیری از استعمال دخانیات در نظام آموزش کشور، لازمه دستیابی به تعهدات جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد برای کاهش ۳۰ درصدی مصرف دخانیات تا سال ۱۴۰۴ است.