«این چه وضعش است؟ بچه‌ها گیر افتادند، کودکان گریه می‌کنند. مردم در آنجا سعی دارند میله‌ها را از جا بکنند و هیچ کس نیست که آنجا را مدیریت و کمکی به این وضع کند. هیچ چیزی هم در خصوص این مسئله به ما نمی‌گویند. من می‌روم که بازی را از بیرون ببینم.»
«چقدر مدیریت اینجا ضعیف است. ما بلیت را گرفته بودیم، ولی به ما گفتند باید به جایی دیگر بروید. بسیار بسیار مدیریت ضعیف است. اینجا می‌توانست فاجعه هیلزبرو را دوباره به راه اندازد!»
این‌ها دو اظهار نظر از مجموع هزاران اعتراض هواداران لیورپول است. همان‌ها که شنبه شب بلیت به دست پشت نرده‌های ورزشگاه پارک دو پرنس گیر افتادند و به جای گشوده شدن درهای ورزشگاه با گاز اشک‌آور پذیرایی شدند. بله در جایی که قرار بود با خیال راحت وبدون درگیری بنشینند و ۹۰ دقیقه فوتبال نگاه کنند. اصلاً میزبانی را از روس‌ها و سن پترزبورگ گرفتند تا مثلاً از جنگ دور باشد، اما خودشان شدند آتش بیار معرکه و رحم نکردند حتی به آن‌هایی که بلیت دردست داشتند.
گاز اشک آور و له شدن زیر فشار جمعیت و اعتراض و هیاهو در قلب پاریس! و در دورانی که اروپایی‌ها به فناوری و برنامه‌ریزی خود می‌بالند، اما نمی‌توانند از پس برگزاری درست یک مسابقه بر بیایند.
اینکه هزاران نفر بدون بلیت در ورزشگاه باشند و هزاران نفر دیگر بلیت به دست پشت نرده‌ها و گیت‌های ورودی پارک دو پرنس تا مرز مرگ پیش بروند تصویر وحشتناکی بود که فوتبال اروپا برای جهان فرستاد. لحظاتی سخت که خیلی‌ها را به یاد ورزشگاه هیسل و هیلزبرو انداخت؛ دو حادثه‌ای که اتفاقاً در هر دو هواداران لیورپول حضور داشتند؛ اولی در جریان بازی فینال باشگاه‌های اروپا در سال ۱۹۸۵ در بلژیک مقابل یوونتوس بود که ۳۹ کشته برجای گذاشت و دومی دیدار مقابل ناتینگهام فارست در نیمه نهایی جام حذفی انگلستان در سال ۱۹۸۹ با ۹۷ کشته.
بله، این تعداد فقط در دو بازی کشته شده‌اند، آن هم در اروپای متمدن و شنبه شب تمام آن خاطرات می‌رفت تا تکرار شود و این بار پاریس تا مرز قتلگاه شدن پیش رفت.
می‌گویند یوفا واکنش نشان داده و کنفدراسیون فوتبال اروپا از هواداران لیورپول عذرخواهی کرده است. فقط همین! اوج تمدن همین عذرخواهی است. تصورش را بکنید که همین اتفاق در یک کشور دیگری جز اروپا رخ می‌داد؛ آن وقت همین اروپایی‌ها چنان بر طبل حقوق بشر می‌کوبیدند که بیا و ببین. آنچه شنبه شب در پارک دو پرنس پاریس دیده شد اوج بی برنامگی و سوء مدیریت فرانسوی‌های مغرور در برگزاری یک بازی بود؛ درست همان دیداری که میزبانی آن را از روس‌ها گرفتند تا به قول خودشان در آرامش برگزار شود، اما همه آن‌ها که شنبه شب پشت نرده‌های ورزشگاه پاریس گرفتار شدند و گاز اشک‌آور استنشاق کردند هیچ آرامشی را تجربه نکردند.

منبع: روزنامه جوان