به گزارش قدس آنلاین، مشهد شهری جهانی محسوب می‌شود. یکی از عوامل این ظرفیت حضور دانشجویان غیرایرانی در مشهد است. دانشجویانی که با مشکلاتی متعدد و جدی روبه‌رو هستند و نکته مهم اینجاست که بعد از اتمام تحصیل راهی کشور خود و به نوعی تبدیل به سفیران فرهنگی برای ایران می‌شوند.
اما متأسفانه اغلب آن‌ها با سختی‌هایی که در ایران می کشند، نگاهی بدبینانه به سیاست‌گذاری ایران پیدا می‌کنند و ظرفیت تبلیغی مثبت آن‌ها برای جمهوری اسلامی به نقطه‌ای منفی تبدیل می‌شود. این موضوع مخالف راهبردهای نظام اسلامی و رهنمودهای رهبر معظم انقلاب است.
جلسه اول بررسی مشکلات و مسائل دانشجویان
غیر ایرانی توسط اندیشکده مسئله روزنامه قدس برگزار شد. در این جلسه دکتر محمد العبیدی دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از کشور عراق، سامان اقدامی، کارشناس مسائل لبنان و دکتر سعید خورشید، دانشجوی دکترای علوم سیاسی از کشور افغانستان و کارشناسان این حوزه حضور داشتند.
برخورد بد با سفیران ایران
در ابتدای این نشست محمد العبیدی دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از کشور عراق گفت: مسئله‌ای که وجود دارد این است که دانشجویان عرب‌زبانی که برای درس خواندن به ایران می‌آیند با محیط ارتباط نمی‌گیرند. هر گروه از دانشجویان از هر کشوری که آمده‌اند حلقه‌هایی بسته برای خودشان درست می‌کنند و همین موجب می‌شود از جو فرهنگی، عقیدتی و علمی که در جمهوری اسلامی وجود دارد نتوانند استفاده کنند. موضوع اینجاست که بعضی از این افراد، نخبه هستند و بنده افرادی را دیده‌ام که به کشورهای دیگر رفته‌اند و آن کشورها این افراد را از ابعاد مختلف جذب کردند.
مورد بعدی اینکه دانشجویان عرب‌زبان به‌شدت به‌خاطر فضای جدیدی که در ایران تجربه می‌کنند دچار افت تحصیلی می‌شوند و دانشگاه به جای اینکه این افت تحصیلی را ریشه‌یابی کند دنبال این است که از لحاظ تحصیلی چگونه برای این دانشجویان تسهیلات و کمکی را فراهم کند! گویی ارتباط‌گیری با دانشجویان عرب‌زبان برای مسئولان اهمیت چندانی ندارد.
یکی از مسائلی که همه دانشجویان از آن شاکی هستند برخوردهای بدی است که با آن‌ها می‌شود. دانشجویان خارجی که برای درس خواندن به ایران می‌آیند روزی قرار است سفیران ایران در کشورهای خودشان باشند اما مسئولان به این موضوع توجهی ندارند و دانشجویان با یک خاطره بد پس از چند سال تحصیل از ایران خارج می‌شوند.در بین عموم مردم هم درصدی هستند که رفتارهای عجیبی دارند. برخی از مردم فکر می‌کنند ماهانه پول عجیبی به دانشجویان عرب‌زبان داده می‌شود! مسئله اصلی جدای از همه این مشکلات، نوع برخورد با آن دانشجوی غیرایرانی مسلمان است که باید دید با نگاه جهانی امام خمینی(ره) چقدر تطبیق دارد؟!
دانشجویان عراقی با وجود مشکلات گوناگون در ایران دلایل مختلفی برای حضور و تحصیل در ایران دارند. یکی از آن موارد بحث احساس امنیت در ایران است به‌خصوص برای دانشجویان دختر عراقی که توسط خانواده‌شان راهی ایران می‌شوند. مورد دیگر به خاطر تسهیل آمدن به ایران و هزینه‌های کمتر آن است.
جدا از همه این‌ها متأسفانه شاهد آن هستیم که گفتمان و حلقه مشترکی میان افرادی که می‌توانند در این موضوع مؤثر باشند از مسئولان گرفته تا دانشجویان خارجی وجود ندارد.
ایران، پذیرای بیشترین دانشجوی خارجی
سعید خورشید، دانشجوی دکترای علوم سیاسی از کشور افغانستان در ادامه این نشست گفت: رابطه فرهنگی و علمی به خاطر حضور دانشجویان، میان ایران و افغانستان به ۲۰ سال پیش باز می‌گردد. ما حدود هزارو۶۰۰ دانشجوی افغانستانی در دانشگاه فردوسی داریم. از چند سال پیش دانشجویان غیرایرانی با مشکلات بسیاری مواجه شده‌اند.
نخستین مورد، برخوردهایی است که کارمندان اداری با دانشجویان غیرایرانی دارند که متأسفانه برخورد درستی نیست. مورد دیگر پرداخت شهریه دانشجویان افغانستانی است که باید به دلار، شهریه خود را پرداخت کنند و مبلغ گرانی بابت شهریه باید بدهند. انتقال دلار از افغانستان به ایران و نیز بدست آوردن دلار بسیار دشوار است. مشکل دیگر محدودیت فعالیت دانشجویان بین‌الملل در دانشگاه است. این دانشجویان هیچ حقی برای فعالیت دانشجویی ندارند. مسئله دیگر امور کنسولی است. امور رفاهی دانشجو نیز از دیگر مشکلات است. بعضی از دانشجویان کارشناسی نمی‌توانند از امکانات خوابگاه برخوردار شوند که سبب ایجاد مشکل برای دانشجویان می‌شود. ۸۵درصد دانشجویان بین‌الملل شهریه‌پرداز هستند و هیچ حمایتی از سوی دانشگاه به دانشجویان بین‌الملل بی‌بضاعت نمی‌شود. مورد دیگر زمانی است که برای مثال دانشجویی که در مقطع دکترا درس می‌خواند پس از اتمام چهار سال تحصیل که زمان اوست اگر تأخیری در تحصیل خود داشته باشد دچار جریمه می‌شود در حالی که بخشی از تأخیر برای اتمام تحصیل در زمان مناسب، به اساتید برمی‌گردد و همچنین افراد بلافاصله پس از اتمام تحصیل، مهر خروج برایشان می‌خورد و حق سکونت بیشتر در ایران را ندارند در حالی که عده‌ای از این دانشجویان از کشورهای جنگ‌زده می‌آیند و تعدادی از آن‌ها ظرفیت‌های ویژه‌ای برای ایران هستند.
جالب است بدانید بیشترین دانشجوی خارجی در میان کشورهای منطقه هم از لحاظ کمیت و هم تنوع، در ایران است و این ظرفیت ویژه‌ای است که متأسفانه از آن استفاده نمی‌شود.
دانشجویان خارجی در ایران پس از پایان تحصیل با دنیایی از تعهد و رسالت راهی کشورهای خودشان می‌شوند و بالای ۹۰درصد از این دانشجویان با انتقاد و نگاهی بد به سیاست‌گذاری جمهوری اسلامی از این کشور خارج می‌شوند و این ضرر بزرگی برای ایران است چراکه آن‌ها می‌توانند تبلیغی برای ایران به منظور حضور دیگر دانشجویان در کشورمان باشند.
یک مورد دیگر برای خواهران متأهل است که آن‌ها را به عنوان دانشجوی خارجی همراه با فرزندان زیر ۱۸ سالشان اما بدون شوهر می‌پذیرند! و این پرسش مطرح است که آن خانم با سرپرستی چه کسی می‌خواهد به تحصیل ادامه دهد؟
از لحاظ بیمه هم میان دانشگاه با برخی از بیمارستان‌ها باید تعاملی وجود داشته باشد، اما هنگامی که دانشجوی خارجی به بیمارستان مراجعه می‌کند ۱۰ برابر دانشجوی ایرانی از آن دانشجو هزینه می‌گیرند.
با وجود تمام مشکلاتی که بیان شد، دلایل مختلفی برای حضور دانشجویان افغانستانی در ایران وجود دارد. از بحث هزینه گرفته تا موارد مربوط به پذیرش و مهم‌ترین آن‌ها هم‌زبانی دو کشور و آموزش به زبان فارسی است که برای دانشجوی افغانستانی امتیاز بزرگی به حساب می‌آید. در آخر، اگر بخواهیم سه اولویت در مورد مشکلات دانشجویان افغانستانی را در نظر بگیریم یک مورد بحث امور کنسولی دانشجویان، صدور روادید و بحث اقامت دانشجو در ایران است. مسئله دیگر امور رفاهی دانشجویان و پشتوانه مالی و مسائلی از این دست و مسئله سوم بحث شهریه دانشجو است.
خبرنگار: نوید سرادار
انتهای پیام/
نظر شما