ترس از فقر و نداری، آینده موهوم و یا دانشگاه می روم، شغلم چه می‌شود؟ ازدواج کنم؟ خانه از کجا بیاورم؟ زندگی‌ام چه می‌شود؟
پنج نکته را درباره روزی می‌گویم، اگر به این نکات اندکی دقت کنید به نظر من منشأ این اضطراب از بین برود و این نگرانی ریشه‌کن شود. نکته نخست اینکه : روزی ما مقدّراست. قرآن می‌گوید: موجودات عالم... همه جنبندگان روزی‌شان مقدر است.
پیامبر( ص) هم فرمودند: اگر همه جمع شوند و بخواهند روزی مقدر کسی را از او بگیرند، نمی‌توانند و اگر همه جمع شوند و بخواهند روزی‌ای که برای کسی مقدر نشده به او بدهند، نمی‌توانند. نکته دوم اینکه روزی با حرص افزایش نمی‌یابد. وقتی روزی تقسیم شده، پس حرص برای چیست؟
آقای بازاری، آقای راننده، حرص برای چه؟ اجحاف برای چه؟ لجام گسیختگی قیمت‌ها برای چه؟! بی انصافی در بازار برای چه؟! این حرص، روزی مقدر تو را افزایش می‌دهد؟ در بیماری هزینه می‌شود و در جای دیگر از دست می‌رود. نکته سوم که نکته کارشناسی و مهمی است، سوء‌تدبیر است. رسول خدا(ص) فرمود: من بر امتم از فقر نمی‌ترسم...از بد تدبیری و سوء‌تدبیر می‌ترسم. اکنون بخشی از گرفتاری‌های ما در جامعه از بی‌نظمی است.
دختر جوان، پسر جوان ازدواج کرده و خانه مادرش اتاق خالی دارد، ولی می‌گوید خانه مستقل می‌خواهم. تو با این درآمد نمی‌توانی اجاره بدهی. می‌خواهم حتماً مهریه‌ام مثل بقیه باشد، می‌خواهم سرویس جهیزیه‌ام از فلان کشور باشد. این بی تدبیری است.
ما در جامعه امروزی لطمه‌ها را از سوء‌تدبیر می‌خوریم. آشنایی با یک شغل ندارد، ولی می‌خواهد این شغل را راه بیندازد. درنتیجه کم می آورد، بدهی هم افزایش پیدا می‌کند، ربا هم در کار می‌آید و زندگی را متلاشی می‌کند.
نکته چهارم اینکه روزی را بر خودمان حرام نکنیم. یک سؤال: شما که می‌گویید روزی مقدر است، این‌ها هم که ربا می خورند مقدر است؟ این‌ها هم که رشوه می‌گیرند، روزی مقدر است؟ این‌ها هم که مال مردم را می‌خورند روزی مقدر است؟ روزی حرام جزو روزی مقدر نیست. روزی مقدر روزی حلال است.
و نکته پنجم اینکه روزی قابل افزایش و کاهش است...مثلاً روایت داریم کسی که توکلش بر خدا باشد، روزی اش زیاد می‌شود.«یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاء»،همان روزی‌ای که گفتیم مقدر است، قابل افزایش و کاهش هم است.