رئیس بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری می گوید تاکنون و پیش از فرا رسیدن چهارشنبه سوری سال جاری، حدود ۳۰ مجروح مرتبط با این حوادث به این بیمارستان مراجعه کرده‌اند.

دکتر مصطفی ده مرده ئی در مصاحبه با ما از سوختگی به عنوان آسیب شایع این روز و شب ها گفته است.

۳۰۰ هزار سوخته در سال

وی با اشاره به وضعیت کشور در خصوص آسیب سوختگی  می گوید: هر سال ۳۰۰ هزار نفر در ایران برای درمان سوختگی سوختگی به بیمارستان‌ها مراجعه می‌کنند که از این رقم حدود ۳۰ هزار نفر بستری می‌شوند و۳ هزار هم بر اثر شدت آسیب وارده و عوارض ناشی از آن بویژه عفونت فوت می کنند.

وی در همین زمینه می افزاید: ایران با این که از نظر اقتصادی و اجتماعی جزو کشورهای متوسط به بالای دنیا محسوب می شود اما به لحاظ ایمنی و پیشگیری از آسیب سوختگی جزو کشورهای بسیار ضعیف است؛ یعنی آمار سوختگی ما با کشورهای فقیر برابری می کند.

ده مرده ئی، بد شکلی و بد فُرمی صورت، قطع عضو، محدودیت‌های حرکتی، مشکلات روحی و روانی و از کار افتادگی را مهمترین عوارض سوختگی عنوان می کند و می افزاید: سوختگی یک بیماری موقت نیست؛ یعنی نباید تصور کنیم کسی که دچار سوختگی شد و پس از بستری شدن در بیمارستان درمان شد کاملاً بهبود یافته است چون با تمام پیشرفت علم پزشکی هنوز سوختگی درمان نشده و این هنوز یک معضل است. در واقع آثار ناشی از سوختگی تا آخر عمر با قربانیانش باقی می ماند.

وی درمان سوختگی را بسیار هزینه بر می خواند و می گوید:  در وهله نخست آسیب دیده سوختگی اگر بخواهد از درمان‌های نوین  استفاده کند اصلاً نمی تواند چنین کاری را انجام چون پانسمان های نوین بقدری گران هستند که نمی شود به آن ها فکر کرد. بنابراین به ناچار باید به درمان های قدیمی روی بیاورد. البته در این درمان ها هم  دولت سوبسید می دهد، یعنی یک پانسمانی که مثلاً ۱میلیون تومان قیمت دارد  دولت ۱۰۰هزار تومان آنرا دریافت می کند. با این وجود درمان سوختگی برای بیمار بسیار گران تمام می شود. در واقع درمان هر درصد سوختگی در ایران  ۱ تا ۵  میلیون تومان است. البته اگر بیمار سوختگی بخواهد در بیمارستان های خصوصی درمان شود باید حداقل ۲۰۰ میلیون تومان در جیبش داشته باشد وگرنه حتی با ۱۰ درصد سوختگی پذیرش نمی شود. در حال حاضر فقط یک دست لباس سوختگی بالای ۱۰ میلیون تومان قیمت دارد. داروهای سوختگی هم که جای خود دارند.

وی می گوید: مشکلاتی که بیماران سوختگی پیدا می کنند به هیچ وجه قابل قیاس با سایر بیماران نیست، بنابراین پیشگیری از سوختگی باید همواره به عنوان یک اصل برای همه ما مطرح باشد. البته گاهی با وجود بعضی مراقبت ها هم چنین  اتفاقی می افتد که بحث آن جداست، ولی در مواردی که می توانیم باید رعایت کنیم مثلاً در چهارشنبه سوری می توانیم دست فرزندمان ترقه ندهیم. یا از خرید ترقه و دیگر ملزومات خطرناک که در این ایام مورد استفاده قرار می گیرد جلوگیری کنیم. یا مانع قرار گرفتن شان جلوی آتش شویم.

مصطفی ده مرده ئی، در همین زمینه از سوختگی ۳۰ نفر از هموطنان به دلیل احتراق مواد محترقه طی چند روز اخیر خبر می دهد و می گوید:  البته بیشتر آن ها سرپایی درمان شدند اما آسیب های وارده به  تعدادی هم خیلی زیاد بود.

مردم به فکر ایمنی خود نیستند

وی با اشاره به این که ضعف اقتصادی موجب شده تا مردم چندان به فکر ایمنی  خودشان در مقابل حوادث احتمالی نباشند، تصریح می کند: یعنی شرایط ما در این زمینه بدتر از گذشته شده است. به طوری که کمتر خانه ای را در کشور می بینیم که مجهز به سیستم اطفای حریق باشد یا در اتومبیل ها کپسول ضد حریق وجود ندارد. از سوی دیگر در بحث آموزش ایمنی به مردم بشدت ضعف داریم تا جایی که صدا و سیما وقتی می‌خواهد برای سوختگی برنامه پخش کند، پول می‌خواهد. می‌گوید پول بدهید تا برای شما برنامه پخش کنم.

رئیس بیمارستان سوانح و سوختگی شهید مطهری تهران با انتقاد از دولت و مجلس  به دلیل بی توجهی به بیماران سوختگی می گوید: در بیشتر کشورها، دولت ها،  نمایندگان مجلس، سازمان ها و خیریه ها  با وضع قوانین حمایتی به کمک بیماران سوختگی می آیند اما در کشور ما به جز وزارت بهداشت آنهم تا حدی، هیچ کسی به فکر آسیب دیدگان سوختگی نیست.

وی سپس به بحث بودجه بخش سوختگی می پردازد و می گوید: کل بودجه ای که امسال برای بیمارستان های سوانح و سوختگی کشور دیده شده به ۱۱ میلیارد تومان نمی رسد، این درحالی است که فقط بیمارستان سوانح و سوختگی شهید مطهری در ماه ۲ تا ۳ میلیارد تومان به دولت بدهکار می شود. به بودجه سال آینده هم هیچ امیدی ندارم. چون اولویت مجلس سلامت مردم نیست و اگر غیر از این بود می بایستی خیلی بیشتر بودجه به این بخش و از جمله حوزه سوختگی اختصاص می داد. بعضی مسئولان وقتی به خاطر سوختگی برخی بستگان شان به بیمارستان سوختگی می آیند با شنیدن مشکلات بیماران قول حمایت می دهند اما کمی بعد فراموش می کنند. به قول وزارت بهداشت و دانشگاه ایران ما سربازان بدون سلاح هستیم.

بیمار که به بیمارستان مراجعه می کند ما را می‌شناسد و نمی داند بخش هایی که باید از او حمایت کند دولت و مجلس هستند. الان قیمت یک دستگاه دِرماتم شارژی به ۵۰۰ میلیون تومان رسیده است. این درحالیست که در ماتم‌های بیمارستان شهید مطهری همه قدیمی و مستهلک شده اند ولی مجبوریم همچنان با آن ها کار ‌کنیم که این موضوع هم برای بیمارستان و هم برای بیماران خوب نیست ولی دولت و مجلس که باید برای درمان سوختگی هزینه بیشتری  کنند این کار را  انجام نمی دهند. برای مثال برای تجهیز  و راه اندازی بیمارستان باب الحوائج در منطقه کن به ۶۰۰ میلیارد تومان نیاز است اما در لایحه بودجه فقط یک میلیارد تومان برای آن در نظر گرفته شد. یعنی با این روند اگر تورم ثابت بماند  ۶۰۰ سال طول می کشد تا این بیمارستان تجهیز و راه اندازی شود. با این وجود یک نفر در دولت و مجلس نمی پرسد چرا این بیمارستان پس از گذشت ده سال از احداث آن همچنان خاک می‌خورد. دانشگاه های تهران و شهید بهشتی باید بیمارستان سوختگی داشته باشند اما ندارند. یا همین بیمارستان شهید مطهری که ۵۰ سال از عمرش می گذرد چرا باید همچنان بهترین بیمارستان سوانح و سوختگی کشور باشد؟ مهمترین دلیل همه این موارد این است که سلامت مردم و  بخش سوختگی  اولویت مجلس و دولت نیست.

خبرنگار: محمود مصدق