به گزارش قدس آنلاین، تبریز قطب صنعت چرم ایران است و نخستین کارخانه چرم سازی مدرن ایران از سوی مرحوم صدقیانی با عنوان چرمسازی «خسروی» در حدود ۹۵ سال قبل ایجاد شد و بعد از هفت سال این صنعت در این شهر گسترش یافت.
توسعه این صنعت از محله امامیه تبریز شروع شد و سپس تا سال ۱۳۶۲ به خیابان سعدی گسترش یافت و تعداد کارخانه های چرم سازی در آن زمان به ۴۲ واحد رسید.
اکنون نیز تعدادی از نمادهای کارخانه های چرم سازی در این محله ها موجود بوده ولی به دلیل مزاحمت شهری واحدهای مستقر در این محله، واحدهای تولیدی بین روستای خواجه دیزج و مایان به نام چرمشهر انتقال یافتند.
با فعالیت این واحدها در این مکان و گسترش واحدهای چرمسازی تعداد واحدهای فعال در آن به حدود ۳۶۴ واحد رسیده است.
این مکان تا سال ۱۳۷۹ به عنوان ناحیه صنعتی شناخته می شد و فاقد امکانات زیربنایی بودو در آن زمان تعداد ۲۳۰ واحد چرمسازی مستقر در این مکان با مشکلات زیادی مواجه بودند.
براساس مصوبه هیات دولت برای ایجاد شهرک صنعتی خصوصی، اولین بار شهرک صنعتی خصوصی در ایران به عنوان چرم سازان در تبریز ایجاد و زیرساخت های لازم در آن فراهم شد.
هم اکنون حدود ۹۰ درصد صادرات کل چرم کشور از آذربایجان شرقی انجام می شود.
صنعت چرم و کفش تبریز که روزگاری نه چندان دور محصولاتش به بازارهای اروپایی از جمله ایتالیا و آلمان صادر می شد، از حدود ۲ دهه قبل در اغماست و حال و روز خوشی ندارد و مالیات بر ارزش افزوده، فرسودگی ماشین آلات و هزینه های مازاد از مشکلات واحدهای مستقر در چرمشهر تبریز است.
آوازه جهانی چرم و کفش تبریز از حدود ۲ دهه قبل به این سو با قاچاق چرم و کفش ارزان و بی کیفیت چینی از یک سو و واردات محصولات رقیب سرسختی بنام ترکیه از سوی دیگر، روز به روز کمرنگ تر شد.
در تبیین قدمت صنعت چرم و کفش تبریز، ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که قدیمی ترین کفش جهان با حدود پنج هزار سال قدمت هم اکنون در بخش کفش موزه شهرداری تبریز نگهداری می شود.
نظر شما