ابراهیم صالحی عمران، در گفت و گو با قدس آنلاین در پاسخ به این که دانشگاه های پیام نور و جامع علمی کاربردی در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ برای اهدافی خاص و رفع نیازهایی تاسیس  شدند آیا آن اهداف و ضرورت ها همچنان برای فعالیت شان وجود دارد؟ گفت: بر ضرورت وجودی این دانشگاه ها هیچ تردیدی نیست اما آن ها از فلسفه وجودی و شیوه های اجرایی خود  دور شده اند و ضرورت بازنگری فعالیت آن ها بشدت احساس می شود.

این استاد دانشگاه، ابتدا به فعالیت دانشگاه پیام نور اشاره کرد و گفت: فلسفه وجودی این دانشگاه  آموزش از راه دور از طریق فناوری های نوین و الکترونیکی است و در حقیقت برای اهداف و برنامه خاصی تشکیل شده است. یعنی هم نوع آموزش آن باید ارائه  ویژه باشد و هم هدفش  متفاوت تر است. در واقع این دانشگاه باید برای متقاضیانش فرصت  های برابرآموزشی ایجاد کند. مثلاً کارمندانی که نمی توانند حضور دائمی در کلاس های آموزشی داشته باشند، یا آن هایی که در مناطقی هستند که دسترسی به آموزش عالی ندارند، بتوانند به صورت غیر حضوری و از راه دور  آموزش های عالی و تکمیلی را دریافت کنند و این گونه  سطح دانش و مهارت های خود را ارتقا دهند. بنابراین قرار نبود این دانشگاه در همه جای کشور شعبه دایر کند و فراگیر شود؛ اما الان این اتفاق افتاد.به طوری که حدود ۴ هزار عضو هیئت علمی و چندین هزار کارمند دارد. یعنی شکل و حتی شیوه ارائه آموزش این دانشگاه مناسب نیست. این درحالیست که دانشگاه یاد شده می توانست مثل برخی از دانشگاه های همنوع خود در دنیا  عمل کند و برای دروسی که نیاز به آموزش حضوری دانشجویان است از فضاهای آموزشی دانشگاه های دیگر در ایام تعطیلات تابستانی  استفاده کند.

صالحی عمران با اشاره به این که دانشگاه پیام نور تبدیل به دانشگاهی فراگیرشده و در همه رشته ها هم پذیرش دانشجو دارد، افزود: این یعنی دانشگاه یاد شده از اهداف آموزشی اش دور شده است و از نظر کیفیت آموزشی و همچنین اداره خود به لحاظ اقتصادی مشکل دارد. در واقع کارایی لازم را ندارد. بنابراین نیاز به  بازنگری در فعالیت این دانشگاه بشدت احساس می شود تا دوباره به اهداف اصلی اش برگردد.

وی سپس به دانشگاه جامع علمی کاربردی اشاره کرد و گفت:  فلسفه وجودی این دانشگاه هم افزایش سطح مهارت شاغلان بخش‌های مختلف صنعتی،اقتصادی و ارتقای  مهارت‌های حرفه‌ای بود. یعنی قرار بود مهارت های خاص را در مشاغل مختلف آموزش بدهد و پاسخگوی نیاز جامعه به نیروی انسانی ماهر و کاردان  باشد، اما الان تبدیل به دانشگاهی شده است که رشته هایش کاملاً مبتنی بر نیاز مهارتی جامعه نیست.

وی در همین زمینه افزود: ما سیستم پذیرش دانشگاه جامع علمی کاربردی را سیستم یکبار پذیرش می دانیم. یعنی این دانشگاه باید رشته ای را آموزش بدهد و نیاز جامعه به نیروی ماهر را در حوزه مربوطه پاسخ دهد و وقتی که نیاز بر طرف شد  برای اجرای  دیگری برود که متاسفانه از این هدف دور شده است.

صالحی عمران، با تاکید بر این که نحوه ارائه آموزش مهارتی از سوی دانشگاه جامع علمی کاربردی هم زیر سوال است، تصریح کرد:آموزش  ۴۰ تا ۵۰ درصد دروس رشته های این دانشگاه باید به صورت عملی و در محیط  واقعی کار  انجام بگیرد. مثلاً  دانشجویان بخشی را به صورت تئوری آموزش ببینند و بخش دیگر را در  محیط های واقعی کار یعنی در کارگاه ها و کارخانه ها و شرکت های صنعتی - خدماتی،  کشاورزی و... آموزش عملی ببینند؛ که چنین چیزی را ما در دانشگاه جامع علمی کاربردی نمی بینیم . به عبارت دیگر آموزش هایی که الان از سوی این دانشگاه ارائه می شود بیشتر جنبه تئوری دارد نه عملی. در حقیقت  انتقال مهارت از سوی آن بدرستی انجام نمی گیرد و این موضوع کارایی این دانشگاه را زیر سول می برد. بنابراین فعالیت این دانشگاه در حوزه گسترش و هم در مدل های توسعه رشته ها نیاز به اصلاحات جدی دارد.

وی آموزش عالی مهارتی را ضروری ترین آموزش های روز و حتی آتی دنیا دانست و گفت: از این رو کسی مخالف وجود دانشگاه جامع علمی کاربردی نیست اما از آنجا که موقعیتش مثل دانشگاه پیام نور خصوصی و غیر دولتی است  و کسب درآمد هم برای این بخش خیلی مهم است در نتیجه  کمی از فلسفه وجودی خود دور شده است و لازم است در نحوه فعالیت هر دو آن ها بازنگری شود تا به اهداف اصلی شان برگردند.